Λύγισα η Πόπη Τσαπανίδου και ξέσπασα σε δάκρυα!

20:46 15/7/2020 - Πηγή: iPop

Επί δεκαετίες απέφευγα όπως ο διάολος το λιβάνι την δημοσιότητα. Μετρημένα πράγματα αποκλειστικά και μόνο για την προώθηση της εκάστοτε εκπομπής που έκανα. Εντάξει δεν είναι ότι τότε (το πιάσατε το υπονοούμενο ε) σφάζονταν στα πόδια μου οι εκδότες, ποιος θα πρωτοφωτογραφίσει την Πόπη Τσαπανίδου, αλλά όσο να ‘ναι μια ζήτηση την είχα. 

Όχι όμως αγαπητοί! Δεν ενέδιδα.

Απέκρουα ευγενικά -απ’ ότι θυμάμαι δηλαδή- τις προσκλήσεις (μέχρι και για playboy κάτι είχε περάσει απ’ έξω-απ’ έξω μη φανταστείς, αλλά ακόμα το θυμάμαι και γελάω) προσπαθούσα να λειάνω τις σχέσεις

μου με το γραφείο τύπου του κάθε καναλιού στο οποίο βρισκόμουν, διότι κι αυτοί για ένα δισέλιδο ζούνε να σε δούνε σαλόνι και η ζωή συνεχιζόταν!

Από ματαιοδοξία όλα καλά ευχαριστώ, αλλά όταν την έβρεχε μάλλον κρατούσα ομπρέλα. Κάθε φορά που έκανα την ανάγκη φιλοτιμία, ξενυχτούσα κάνα δυο μέρες από το άγχος μου, έβγαζα το λάδι στις μακιγιέζ και στις κομμώτριες. Έφτυνε αίμα ο κάθε άτυχος φωτογράφος που με είχε μοντέλο του και στη συνέντευξη;;;; απαπαπα… λακωνική και άχαρη. Ούτε τίτλο δεν έδινα. 

Δεν μ’ ενδιέφερε ρε παιδί μου να με δω στα περιοδικά και στις εκπομπές τις ξένες. Είχα τόσες ώρες τηλεοπτικό αέρα από μόνη μου και μάλιστα σε καθημερινή βάση επί πολλά χρόνια. Τι να βγω να πω και ποιος #&@ στην τελική για τις δικές μου κοινοτοπίες.

Διότι αγαπητοί μου κοινοτοπίες θα έλεγα. Δεν σκόπευα να ανοίξω την καρδιά μου σε κανέναν!

Είχα μικρά παιδιά να προστατεύσω απ’ όσα μπορεί να έλεγα ή από την ίδια την έκθεση της μάνας τους που όσο να πεις δεν τα αφήνει αλώβητα ειδικά τα κοριτσάκια που προσπαθούν να ανακαλύψουν την προσωπική εσωτερική τους λάμψη.

Με κόστος όλο αυτό ε; Μην ξεχνιόμαστε. 

Χωρίς εξώφυλλα, φωτογραφίσεις, συνεντεύξεις και λάμψη, απαιτείται πολλαπλάσια δουλειά να κρατηθείς στον αφρό. Είναι σαν να πηγαίνουν όλοι με το κρουαζιερόπλοιο κι εσύ με το κανό στην ίδια ρότα!

Μ’ άλλα λόγια ρε παιδί μου… δεν τους παίζεις; Δεν σε παίζουν!

Και δίκιο έχουν. Τη δουλειά τους κάνουν όλοι και εμείς μαζί τους.

Μέχρι την στιγμή που μεγάλωσαν οι μικρές μου -που πάντα μωρά θα τις βλέπω δηλαδή αλλά σε ποια μάνα δεν συμβαίνει αυτό.Κι όταν λέμε μεγάλωσαν… εννοούμε ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ. Έφυγαν. Πήγαν στα πανεπιστήμια. Ξενιτεύτηκαν. Πάπαλα. 

Ότι είχε γίνει στην ψυχική τους διάπλαση, είχε γίνει.

Τότε ακριβώς λοιπόν, κάναμε μια ωραία κουβεντούλα και είπαμε ότι ίσως να το σπάσω το μαύρο με μια πέρλα.

Να βγω ρε παιδί μου λίγο παραέξω σε καμιά συνέντευξη και να μιλήσω. Από την ψυχή μου. 

Να πω όσα δεν λέγονται συχνά δημόσια, σ’ έναν κόσμο που τα εν οίκο μη εν δήμω τα εννοεί κάπως αλλιώς απ’ ό,τι εμείς. 

Είπαμε ότι δεν είμαστε μόνο εμείς που τα περνάμε αυτά. Υπάρχουν κι άλλοι. Και δεν έχουν ίσως τα κουράγια που έχουμε εμείς! Λόγω γονιδίου; Λόγω επιμονής και προσπάθειας; Λόγω απόφασης; Λόγω τιμής; Τι να πω. Μακάρι να ‘ξερα, γιατί εκεί που οι άλλοι σταματούν εγώ συνεχίζω! (Αν με ακολουθείς στο Instagram ξέρεις ότι ξέρω γιατί… αν όχι μπες και κάνε follow τώρα)

Και ξαμολήθηκα. Σιγά σιγά. Πώς βάζεις το πόδι στη θάλασσα να δεις αν είναι κρύα; Έτσι! 

Μια συνέντευξη στον Πέτρο Κωστόπουλο το 1821 άντε καλά, στη δεκαετία του ’10 ήταν η αρχή! Μίλησα για τον θάνατο του άντρα μου. Για το πώς η ζωή συνεχίζεται μετά τις τραγωδίες. Προσπάθησα να μιλήσω στην καρδιά όλων όσων μπορεί να περνούσαν την ίδια κατάσταση που βίωσα εγώ και να τους βοηθήσω να πάρουν δύναμη. Την επόμενη ημέρα έλαβα άπειρα μηνύματα από γυναίκες και άντρες που μου έλεγαν πως με άκουσαν και βοηθήθηκαν. Πήραν κουράγιο και δύναμη. Με κάποιους από αυτούς μιλάμε ακόμα. Μια χαρά τα καταφέρνουν στη ζωή τους. 

Είδα όμως και τον εαυτό μου στα sites. «Λύγισε η Πόπη Τσαπανίδου» «Σε λυγμούς ξέσπασε η Πόπη Τσαπανίδου» «Τι λέει για το θάνατο του άντρα της» κλπ κλπ κλπ…

Κάποια χρόνια μετά -δεν κρατώ και ημερολόγιο αλλά δεν είναι και για χόρταση- ξαναμίλησα. Στην Τατιάνα. Και μετά στην Μελέτη. 

Στο δικό μου μοτίβο «η ζωή είναι ωραία και η τραγωδία σε κάνει να την εκτιμάς παραπάνω» και «δεν διαρκεί αιώνια. Θα περάσει κι αυτό. Θα χαμογελάσεις ξανά» και «έχεις τη δύναμη μέσα σου αν το αποφασίσεις. Μπορείς» και τέλος πάντων όλα τα θετικά μηνύματα εγώ…

«Λύγισε η Πόπη Τσαπανίδου. Ξέσπασε σε δάκρυα» τα sites. Πάλι. 

Και ξανά πρόσφατα στην εκπομπή «Αυτός και ο άλλος» των καλών μου φίλων Βαμβακάρη-Γιαννούτσου. Ίδιοι τίτλοι. Πάλι.

Η αλήθεια είναι, ό,τι αλήθεια είναι! Ξεσπάω σε κλάματα κάθε φορά. 

Διότι όσα μα όσα χρόνια κι αν περάσουν, η πληγή αν την σκαλίσεις θα ματώσει. Λίγο. Αλλά θα το χρειαστείς το χάνζαπλαστ.

Κι αυτό ακριβώς είναι το νόημα στην τελική. Να ξέρεις πως θα χρειαστείς ένα χάνζαπλαστ και όχι εγχείρηση ανοικτής καρδιάς. 

Κλαίω λοιπόν αγαπητοί συνάδελφοι. 

Αλλά δεν λυγίζω παρά μόνο όταν θέλω να χορέψω κάνα νησιώτικο -λυγαριά λυγαριά εσένα έχω στην καρδιά- σε πανηγύρι στις Κυκλάδες που πάνε κι αυτά μας τα καθάρισε ο κορονοϊός! 

Βρείτε κανέναν άλλο τίτλο! Διότι σας προειδοποιώ. Θα ξαναβγώ και θα ξαναμιλήσω για το θάνατο του άντρα μου και το πώς μεγάλωσα τις κόρες μου και οοοόλα αυτά. Ξέρετε γιατί; Γιατί αυτά είναι η ζωή μου! Είναι η ζωή που πέρασε ένας παλαιότερος εαυτός μου και σήμερα ψύχραιμα αυτή την εμπειρία μπορώ να την προσφέρω σαν θετικό οδηγό στα χέρια όσων καλούνται να ζήσουν κάτι ανάλογο. Και κάθε μήνυμα που έρχεται και διαβάζω «Πόπη πριν λίγο έχασα τον άνθρωπό μου και αμέσως σκέφτηκα εσένα. Πες μου θα σταματήσω να πονάω τόσο;» με κάνει να σκέφτομαι πως καλά κάνω και εκτίθεμαι όσο έστω και ένας άνθρωπος βλέπει στη δική μου συνέντευξη ένα μικρό φωτάκι ελπίδας μέσα στα σκοτάδια που καλείται να διασχίσει. 

Και ναι! Θα την προλάβω την ερώτησή σας. Ναι υπάρχουν και κάποιοι που αναφέρονται σ’ αυτές τις συνεντεύξεις ως «τα θανατικά σου» αλλά ευτυχώς είναι λίγοι, η ζωή περνά και δεν τους ακουμπά μην τους σκονίσει, έχουν δει μόνο το χαμόγελό της και τους ζηλεύουμε, αλλά απ’ την άλλη… τόσο τους κόβει ρε παιδιά! 

Διότι πώς να εξηγήσεις και τι να πεις σε κάποιον που ακούει πόνο και θυμάται τότε που του ‘σπασε το νύχι. Γι’ αυτό και τους αφήνουμε στην ησυχία τους αυτούς. 

Εδώ μας νοιάζουν οι υπόλοιποι. Και βεβαίως οι συνάδελφοι που βγάζουν τίτλους.

Ελάτε ρε παιδιά! Κοψομεσιάστηκα με τόσο λύγισμα! Ισιώστε με λίγο την επόμενη φορά ε; Και που ‘στε;… Βάλτε καμιά καλύτερη φωτογραφία ρε παιδιά!!!! Για μια εικόνα ζούμε lol. 

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News 

Το άρθρο Λύγισα η Πόπη Τσαπανίδου και ξέσπασα σε δάκρυα! εμφανίζεται στο iPop.