Τα 5 λάθη που θα διορθώσουμε φέτος

13:30 23/3/2012 - Πηγή: FamilyLife

Φέτος η χρονιά μπήκε μάλλον περίεργα, αφού ξεκίνησε με μια ψυχαναλυτική διάθεση και με τη συμμετοχή μου λίγο μετά σε ένα είδος οικογενειακού group therapy, δίπλα στο τζάκι, με την σαμπάνια

να ρέει στα ποτήρια άφθονη. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως για αυτό προέκυψε και το group therapy. Πίνεις και μιλάς και μετά... σκέφτεσαι. Αλλά είναι αργά, γιατί έχεις ήδη μιλήσει και πει αυτά που υπό άλλες συνθήκες

δεν θα έλεγες. Η δική μας mini ψυχαναλυτική συνεδρία κατέληξε στην παιδική ηλικία.

Της Δήμητρας Μαυρίδου

Νομίζω πώς ότι μας απασχολεί και μας παιδεύει ως ενήλικες σχετίζεται με τις επιλογές που έχουμε κάνει, οι οποίες με τη σειρά τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον τρόπο που μεγαλώσαμε. Εκεί θα βρούμε και τις φοβίες μας, εκεί θα αναζητήσουμε και την αιτία που επιλέγουμε τον ένα ή τον άλλον σύντροφο, το πώς φερόμαστε στα παιδιά μας κ.ο.κ. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην παιδική ηλικία και δη στην οικογένεια. Για τα πιο απλά, αλλά και για τα πιο σύνθετα.

Tα 5 λάθη διαπαιδαγώγησης

Μαμάδες, πόσες από εσάς σας έχει συμβεί όσο μεγαλώνετε να γίνεστε ίδιες με τις μαμάδες σας ή να κάνετε όλα τα λάθη που νομίζετε ότι έκανε η μαμά σας και δυστυχώς δεν μπορέσατε να αποφύγετε; Μην στενοχωριέστε γιατί σίγουρα κανείς δεν γεννιέται γονιός, αλλά γίνεται. Και προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για το παιδάκι του, ακόμα και αν κάποιες φορές δεν τα καταφέρνει. Ανθρώπινα τα λάθη. Σημασία έχει να είναι όσο το δυνατόν πιο μικρά και ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει να τα αναγνωρίζουμε και να προσπαθούμε να τα διορθώσουμε. Συγκεντρώσαμε το ...top 5 (βοήθησε πολύ το πρωτοχρονιάτικο group therapy, η αλήθεια είναι), από τα πιο συχνά λαθάκια που κάνουν οι γονείς όσον αφορά την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Ιδού η λίστα μας:

1. Αγάπη με λάθος τρόπο. Τι εννοώ: Κάποτε σε μια συνέντευξή του ο ψυχαναλυτής Νίκος Σιδέρης μου είχε πει: "Το παιδί θέλει έντεχνη αγάπη, με ειδική συνταγή. Αυτή η συνταγή έχει τρία συστατικά. Το πρώτο είναι η παρουσία, το δεύτερο η αποδοχή και το τρίτο η άφοβη καθοδήγηση". Δεν φτάνει λοιπόν να τα αγαπάμε γενικά, πρέπει να έχουμε και τον τρόπο...

2. Συγκρίσεις, συγκρίσεις συγκρίσεις. «Είδες ο Κωστάκης τι καλό παιδί που είναι και δεν στενοχωρεί τη μαμά του; Είδες η ξαδέρφη σου που τρώει όλο το φαί της, είδες ο τάδε που πέρασε στις εξετάσεις; Είδες ο δείνα που μελετάει το μάθημά του», κ.ο.κ. Νομίζω πώς όταν συγκρίνουμε συνέχεια ένα παιδί με κάποιο άλλο και ακόμα χειρότερα με τα αδέρφια του, μόνο αντιπάθεια μπορούμε να δημιουργήσουμε μεταξύ τους και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα έχουμε και το επιθυμητό αποτέλεσμα.

3. Αυξημένες προσδοκίες. « Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω γιατρός και να κάνω έναν πετυχημένο γάμο. Δεν τα κατάφερα και τώρα απαιτώ από το παιδί μου να εκπληρώσει τα δικά μου όνειρα. Αλήθεια, το έχω ρωτήσει ποτέ ποια είναι τα δικά του;» Αυτό νομίζω πώς οι ψυχολόγοι το ονομάζουν ψυχολογική βία...

4. Νευρά και όποιον πάρει ο ...χάρος. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες μαμάδες σήμ