Ελληνικό πανεπιστήμιο: (Γιατί δεν) Είμαστε ασφαλείς;

15:00 24/3/2014 - Πηγή: mycampus.gr

Παραβατικότητα και ημίμετρα

Πριν από μερικές μέρες στην είσοδο της Παλαιάς Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ έγινα μάρτυρας μιας συναλλαγής μεταξύ ενός «βαποριού» της κακιάς ώρας, και ενός χρήστη. Ήταν ασυνήθιστα άβολη στιγμή, όχι τόσο η ίδια η συναλλαγή καθώς οι τηλεοπτικές σειρές έχουν βάλει τέτοιες εικόνες θέλουμε δε θέλουμε στη καθημερινή μας ζωή, αλλά η χρονική επιλογή της.

5 το απόγευμα, ενώ γύρω τους υπήρχε πλήρης δραστηριότητα ακαδημαϊκού προσωπικού όλων των βαθμίδων.

Από περιγραφές που έχω από φοιτητές της Αθήνας,

οι εικόνες έχουν γίνει κομμάτι της καθημερινότητας και στη πανεπιστημιούπολη/πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου.

Οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών είχαν πείσει την κοινή γνώμη ότι υπεύθυνο για αυτές τις εικόνες ήταν το άσυλο που ίσχυε έως την τελευταία συνταγματική αναθεώρηση του 2011. Ένας θεσμός που «έδινε καταφύγιο σε διάφορες περιθωριακές ομάδες» που «έχτιζαν γραφεία καθηγητών», διακινούσαν ναρκωτικές ουσίες και προκαλούσαν φθορές και άλλες παράνομες πράξεις και λοιπά που μπορείτε να διαβάσετε στο διαδίκτυο, και που προσωπικά με έκαναν και γέλασα αρκετά.

Θα περίμενε κανείς διαβάζοντας παρόμοια άρθρα ότι η κατάσταση θα βελτιώθηκε άμεσα.

Έλα όμως που κάτι τέτοιο δεν έγινε. Από τότε, το μόνο που έχουμε δει είναι υφυπουργούς στην Αθήνα να χαμογελούν ενώ τα ΜΑΤ κυνηγούν μικροπωλητές εντός «campus» θεωρώντας τους μέγιστη απειλή για την οικονομία, ενώ στο ΑΠΘ όποιος κυκλοφορεί μετά από πορεία εντός των πανεπιστημιακών χώρων συλλαμβάνεται με συνοπτικές διαδικασίες.

Σε πρακτικά ζητήματα δεν έχει γίνει τίποτα. Οι κλοπές και η διακίνηση ναρκωτικών έχουν ξεφύγει, και κανείς δεν πολύ ενδιαφέρεται να κάνει κάτι για αυτό. Και όχι, δεν είναι η αστυνομία η μόνη λύση. Ειδικά στο ΑΠΘ το πρόβλημα των ναρκωτικών εντείνεται κατά περιόδους, όταν "επιχειρησεις-σκουπα" κατά χρηστών-διακινητών ναρκωτικών καταλήγουν απλά στη μετατόπισή τους σε πιο προσφορά εδάφη, αυτά του (αδύνατου να ελεγχθει κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες) Αριστοτελείου.

Ποιος θα μας προστατέψει;

Ο «προστάτης» που θα διώξει τα προβλήματά μας, ρίχνοντας και σε εμάς μερικές ψιλές στην πορεία, είναι αποδεδειγμένα ανεπαρκής για τη διαχείριση χιλιάδων φοιτητών που κινούνται καθημερινά στους ακαδημαϊκούς χώρους, τόσο λόγω της πενιχρής εκπαίδευσης σε αυτό τον τομέα, όσο και λόγω των ιδιαιτεροτήτων και «εκρηκτικών» καταστάσεων που πηγάζουν από τη συμβολική αξία των ιδρυμάτων και της ιδιαίτερης συμβολής του προσωπικού και φοιτητών τους στη διαμόρφωση της ιστορίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Για αυτούς τους λόγους, η ΕΛ.ΑΣ μόνο χειρότερη μπορεί να κάνει τη κατάσταση εάν αναλάβει την ασφάλεια των ιδρυμάτων. Και σε όσους αμφιβάλλουν παραθέτω την παρακάτω υποθετική κατάσταση:

Πέρυσι στις ειρηνικές διαδηλώσεις στα πλαίσια του “Occupy Wall Street” ένας «πανεπιστημιακός αστυνομικός» στη Καλιφόρνια ψέκασε φοιτητές με σπρέι πιπεριού επειδή έκαναν καθιστική διαμαρτυρία. Η υπόθεση πήρε μεγάλες διαστάσεις, και το πανεπιστήμιο αποζημίωσε τους εκατέρωθεν εμπλεκόμενους (ο αστυνομικός δήλωσε ψυχική βλάβη από τα χιλιάδες απειλητικά μέιλ που έλαβε…!).

Στην Ελλάδα το ανάλογο σενάριο πώς θα εξελισσόταν άραγε; Λάβετε υπόψη ότι εδώ θα είχαμε απέναντι στους φοιτητές κάποιον των ΜΑΤ/ΥΕΤ και δεν συμμαζεύεται.

Πίσω από τις λέξεις… ιδιωτικοποίηση!

Συνοψίζοντας, το πρόβλημα της ασφάλειας των πανεπιστημίων ξεκινά από την έλλειψη χρηματοδότησης των ιδρυμάτων. Μετά το κύμα της διαθεσιμότητας, το ΑΠΘ (για να μιλήσω για την περίπτωση που γνωρίζω από πρώτο χέρι) έμεινε με 4 φύλακες για ολόκληρο το campus τα σαββατοκύριακα. Η ανακοίνωση του Αριστοτελείου για περιπολίες φυλάκων, κλείδωμα των πανεπιστημιακών χώρων τα βράδια και παρουσίας φυλάκων σε κεντρικούς χώρους είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αφού το κράτος από τη πλευρά του κάνει ό,τι μπορεί για να υποβαθμίσει τα ιδρύματά του σε όλα τα επίπεδα και να φέρει τους φοιτητές εναντίον του.

Υποψιάζομαι ότι αντιδράσεις ίσως υπάρξουν από παρατάξεις που κλίνουν αριστερά, αλλά από την άλλη, όλοι προτιμούν τους -συνήθως συνεννοήσιμους- φύλακες από τις προσαγωγές με αφορμή σκούρα ρούχα και «ύποπτες» στάμπες.

Το παράδειγμα του University of East Anglia που κρατά τη κεντρική βιβλιοθήκη του ανοιχτή όλο το 24ωρο για τους φοιτητές είναι ίσως μακρινό, αλλά σε κανέναν δεν αρέσει η σημερινή κατάσταση, και μάλλον πώς προετοιμάζεται ο δρόμος για τα ιδιωτικά ιδρύματα.

Άλλωστε με τα επαναλαμβανόμενα σχέδια «ανασυγκρότησης των ιδρυμάτων» και τη συνεχή μείωση της χρηματοδότησης, καθώς και με την εικόνα εγκατάλειψης που προσπαθούν να περάσουν στο μέσο ψηφοφόρο, θα μοιάζουν με «ευχάριστη αλλαγή».

Για ποιους δεν είμαι σίγουρος.

Μιχάλης Μαρκόνης fb.com/michaelmpoe
mail: michalismark13 [@] hotmail.com