ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΝ ΠAΡΕΙ ΤΟ EURO

08:25 23/6/2012 - Πηγή: Matrix24

Θελήσαμε να είμαστε η εξαίρεση. Ο κανόνας όμως υπερίσχυσε και χθες. Ποδόσφαιρο είναι αυτό που παίζουν 22 άνθρωποι μπάλα και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί. Όχι ότι δεν το άξιζαν. Το άξιζαν. Και μάλλον το τελικό 4-2 τους αδικεί. Ή καλύτερα προσδίδει σε μας αξιοπρέπεια.

Όταν, μετά από χρόνια, διαβάζει κάποιος τα αποτελέσματα του Euro 2012 και δει: Γερμανία-Ελλάδα 4-2 (προημιτελικός) πιθανότατα θα θαυμάσει την Ελλάδα

που έφτασε στις οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, παρά θα εκπλαγεί από το αποτέλεσμα. Η διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των δύο ομάδων είναι μεγαλύτερη απο αυτή που αποτυπώνεται στο σκορ.

Υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήμασταν δυσαρεστημένοι. Ο Νόϊερ, ο Λαμ, ο Κλόζε, ο Οζίλ, ο Κεντίρα, ο Σβαϊστάιγκερ είναι αντικειμενικά καλύτεροι παίχτες από τον Σηφάκη, τον Τζαβέλλα, τον Νίνη, τον Γκέκα, τον Κατσουράνη, τον Μάκο. Η Εθνική Ελλάδος του 2004, ποτέ δεν θα έτρωγε τέσσερα γκολ. Άλλη ομάδα όμως εκείνη, άλλη συγκυρία, άλλη τύχη. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι η Ελλάδα του 2012 δεν άξιζε να είναι στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Και δεν είναι.

Θα μου πείτε και δικαιολογημένα: στο ποδόσφαιρο κερδίζει πάντα ο καλύτερος; Όχι, βέβαια. Αυτή άλλωστε είναι και η ομορφιά του. Ούτε το 2004 ήμασταν οι καλύτεροι στην Ευρώπη, αλλά στεφθήκαμε πρωταθλητές. Σε πολλούς, σε αμέτρητους αγώνες υπάρχουν εκπλήξεις. Δεν κερδίζουν πάντα τα φαβορί. Τους βαθμούς ή τα έπαθλα δεν τα παίρνουν πάντα όσες ομάδες έχουν παίχτες με καλύτερη τεχνική κατάρτιση, καλύτερα σωματικά προσόντα, καλύτερη φυσική κατάσταση, καλύτερο προπονητή.

Αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχε λόγος να γίνονται και αγώνες. Οι νικητές θα αναδεικνύονταν με ψηφοφορία μεταξύ των ειδημόνων του αθλήματος και των αθλητικών συντακτών. Αγώνες θα γίνονταν μόνον μεταξύ ισοδυνάμων ομάδων. Σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου παίζει ρόλο και η τύχη, η ψυχή, το πάθος,η κακή μέρα που μπορει να βρεθεί ο αντίπαλος, η διαιτησία.

Δυστυχώς για μας, καμμία απο τις εξαιρέσεις δεν ίσχυσε στον χθεσινό αγώνα. Έτσι λογικό ήταν να επικρατήσει ο κανόνας και να κερδίσει το φαβορί. Οι Γερμανοί συνεχίζουν στο Euro και οι δικοί μας παίχτες επιστρέφουν από το Γκντανσκ στην Αθήνα. Τόσο απλά. Το μόνο που μένει είναι η πίκρα. Όχι γιατι δεν προχωρήσαμε στην επόμενη φάση του Euro, αλλά γιατί δεν κερδίσαμε τους Γερμανούς της Μέρκελ. Γιατί αυτή ήταν η συλλογική φαντασίωση ενός έθνους. Την οποίαν εξέφρασε, πολύ εύστοχα, ο χθεσινός τίτλος της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ «11.000.000 εναντίον 11».

Όσο κι αν είναι λάθος να μπερδεύεις τον αθλητισμό με την πολιτική, εν τούτοις η αλήθεια είναι ότι χθες πράγματι 11.000.000 θα αισθάνονταν, έστω και για μερικές ώρες, ανακούφιση και ευφορία. Θα ένοιωθαν -εσφαλμένα σίγουρα, αλλά αυτή είναι η αλήθεια- ότι έπαιρναν εκδίκηση από την …μαντάμ Μέρκελ για όσα υφίστανται.

Είναι τόσο μεγάλη η δυσαρέσκεια των Ελλήνων για την πολιτική των Γερμανών, την τρόϊκα, το μνημόνιο, και τη δανειακή σύμβαση, που το συλλογικό απωθημένο θα ήθελε μία νίκη χθες στο ταρτάν του γηπέδου για τις τόσες ήττες που υφίσ