ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

07:30 6/7/2012 - Πηγή: Matrix24

«Εθνικό αφήγημα» και νέο πολιτικό τοπίο

Στην αρχή ήταν ο «εκδημοκρατισμός της χώρας». Με αυτό το σχέδιο, που απέκτησε δραματικές διαστάσεις («Καραμανλής ή τανκς») λόγω της Επταετίας του «γύψου», ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έφτιαξε μια στέρεα κυβέρνηση, επαναθεμελίωσε τη Δημοκρατία στη χώρα, δημιούργησε ένα διπολικό πολιτικό σύστημα όπως το είχε στο μυαλό του και έγραψε τη δική του εποχή στην σύγχρονη Ιστορία της χώρας.
Και μετά ήρθε η «Αλλαγή». Ο Ανδρέας Παπανδρέου, με το δικό του «εθνικό αφήγημα»,

έγινε κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού επί 8ετία και επιχείρησε να φέρει στην επιφάνεια τους «μη προνομιούχους», έστω κι αν το έκανε με δανεικά, με νοοτροπία «είπαμε κι ένα δωράκι αλλά όχι 500 εκατομμύρια» και διαμορφώνοντας την πελατειακή πολιτική κουλτούρα που δυο δεκαετίες μετά μας κατέστησε τρόφιμους του πρυτανείου της Ευρωζώνης.

Αρκετά χρόνια αργότερα, ο «εκσυγχρονισμός» ενέπνευσε τους Έλληνες, που σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις έδωσαν τη νίκη –και την εξουσία- στον Κώστα Σημίτη. Κι ας τον έλεγαν «λογιστή», κι ας μην είχε το «άστρο» του Ανδρέα. Είχε, όμως, πολιτική αφήγηση. Και, εν πολλοίς, την έκανε πράξη.

Πολιτική αφήγηση προσπάθησε να συγκροτήσει και ο Κώστας Καραμανλής. Όμως, το περίφημο «σεμνά και ταπεινά» μάλλον ήταν η απάντηση στην ατμόσφαιρα διαφθοράς που είχε δημιουργηθεί κατά την τελευταία 4ετία του Σημίτη και αποδείχθηκε στην πράξη τόσο ρηχό, ανεπαρκές και απολίτικο, όσο όλες οι πολιτικές επεξεργασίες της Δεξιάς.

Εθνικό αφήγημα

Πριν και μετά τις παραπάνω κυβερνήσεις, παρενεβλήθησαν και παρεμβάλλονται κι άλλες. Όμως, δεν είχαν «εθνική αφήγηση». Ο Μητσοτάκης ουδέποτε έδωσε οραματικό χαρακτήρα στις αλλοπρόσαλλες πολιτικές που προσπαθούσε –λόγω της οριακής δεδηλωμένης στη Βουλή- να εφαρμόσει, ενώ και η τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου (εντάξει, όχι ακριβώς Παπανδρέου, κυβέρνηση Εκάλης ήταν, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα…)  έμεινε στην ιστορία για την ακυβερνησία, τροφοδοτώντας περισσότερο τις κουτσομπολίστικες στήλες των εφημερίδων και λιγότερο τις πολιτικές.

Ρεαλισμός και ελπίδα

Και μετά ήρθε το… Μνημόνιο. Ο Καραμανλής κατέρρευσε, παρέδωσε την εξουσία και, εντός δύο ετών, κατάφερε να καταρρεύσει και ο Γιώργος Παπανδρέου. Πλέον, βρισκόμαστε μπροστά σε μία νέα κυβέρνηση και ένα πολιτικό τοπίο εντελώς διαφορετικό.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, του τελευταίου αυτοδύναμου πρωθυπουργού μονοκομματικής κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης, κατέρρευσε υπό το βάρος των μνημονιακών πολιτικών που ακολούθησε. Με μηδενική διαπραγμάτευση, η κυβέρνηση αυτή ακολουθούσε τις εντολές της τρόικας, κατεδάφιζε την κοινωνία και τη χώρα και δημιουργούσε μια νέα κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα. Την πολιτική της συνέχισε η κυβέρνηση Παπαδήμου, γι’ αυτό και μέσα σε λιγότερο από 6 μήνες, εφθάρη κι αυτή.

Και τώρα; Εκλογές έγιναν –και μάλιστα δύο. Κι όμως, αν διαβάσει κανείς τα ρεπορτάζ των εφημερίδων σχετικά με την έλευση της τρόικας και τις προθέσεις των δανειστών, θα