Η αλήθεια για τις υπογραφές... Σαμαρά

Μοιάζει διαμάχη περί όνου σκιάς. Διότι αν κάτι έχει ενδιαφέρον από την έκθεση του ΔΝΤ, που δημοσιεύθηκε αμέσως μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, αυτό δεν είναι παρά το περιέχομενο αυτής, δηλαδή οι θέσεις του Ταμείου για την προοδο των μεταρρυθμίσεων, οι νέες απαιτήσεις που εγείρει, οι αμφισβητήσεις που διατυπώνει για την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών και την ορθότητα των stress tests που πραγματοποιήθηκαν.

Λιγότερο ενδιαφέρον έχει η αντιπαράθεση

κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ για την περίφημη υπογραφή του Αντώνη Σαμαρά, του εκάστοτε υπουργού Οικονομικών και του κεντρικού Τραπεζίτη στην επιστολή που, παγίως, συνοδεύει κάθε επικαιροποίηση του προγράμματος.

Διότι η πραγματικότητα είναι πώς σε όλα τα προγράμματα του ΔΝΤ, το Letter of Intent με την υπογραφή των επικεφαλής της οικονομικής πολιτικής και, ενίοτε, του Πρωθυπουργού κάθε χώρας συνιστά αναπόσπαστο σημείο κάθε αξιολόγησης του προγράμματος.

Αντίστοιχες επιστολές έχουν σταλεί επί κυβέρνησης Παπανδρέου και υπουργίας Γ. Παπακωνσταντίνου, από τον Λ. Παπαδήμο, ως Πρωθυπουργό, μαζί με τον Ευ. Βενιζέλο ως υπουργό Οικονομίας, τότε, και εν συνεχεία από την κυβέρνηση Σαμαρά.

Η πρώτη επιστολή του κ. Σαμαρά χρονολογείται το 2011, επί κυβέρνησης Παπαδήμου, όταν ο τότε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είχε στείλει ένα... αποστασιοποιημένο μεν αλλά σαφές κείμενο προς τους εταίρους της Ελλάδας στο εξωτερικό, με το οποίο υιοθετούσε μεν το πρόγραμμα αλλά επιφυλασσόταν για βελτιώσεις, Εν συνεχεία, ο κ.Σαμαράς υπέγραφε ως Πρωθυπουργός με τον Γιάννη Στουρνάρα ως Υπουργό, ενώ σταθερή ήταν και η υπογραφή του κ. Γ. Προβόπουλου, ο οποίος ως διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος συνυπέγραψε όλες τις επικαιροποιήσεις στην περίοδο της κρίσης. Στην επόμενη αξιολόγηση, προφανώς, πλην του Πρωθυπουργού θα υπογράψουν ο κ. Γκ. Χαρδούβελης και ο κ. Γ. Στουρνάρας, ως νέος κεντρικός Τραπεζίτης.

Και η Ιρλανδία, και η Πορτογαλία!

Αντίστοιχες άλλωστε επιστολές έστελναν και στέλνουν όλες οι χώρες που υπήχθησαν σε πρόγραμμα. Η Ιρλανδία, η Πορτογαλία – λίγες ημέρες μάλιστα πριν την Ελληνική επιστολή -, η Κύπρος. Και σε όλες αναφέρεται η δέσμευση της εκάστοτε κυβέρνησης για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων προκειμένου οι στόχοι του προγράμματος να μην τεθούν σε κίνδυνο.

Η Ιρλανδική, του 2013

Και η πορτογαλική εκδοχή του Μαρτίου 2014

Μοιάζει ρουτίνα, συνεπώς, η αναφορά της ελληνικής πλευράς: «Πιστεύουμε ότι οι πολιτικές που ορίζονται από το συνημμένο MEFP (Μνημόνιο) είναι επαρκείς για την επίτευξη των στόχων του προγράμματος και είμαστε έτοιμοι να λάβουμε οποιαδήποτε μέτρα που μπορεί να αποδειχθούν αναγκαία για τον σκοπό αυτό, καθώς οι συνθήκες αλλάζουν. Θα προβούμε σε διαβουλεύσεις με το Ταμείο (σ.σ. το ΔΝΤ) για την υιοθέτηση οποιωνδήποτε σχετικών δράσεων ενόψει των επικαιροποιήσεων των πολιτικών που περιέχονται στο Μνημόνιο, και σε συμφωνία με τις πολιτικές που προβλέπει το Ταμείο σε τέτοιες διαβουλεύσεις».

Η ουσία είναι άλλη. Πόσο ισχυρή μπορεί να είναι η επιχειρηματολογία της Αθήνας έναντι των πιέσεων του ΔΝΤ και άρα τί περιθώρια πραγματικά υπάρχουν για βελτιώσεις. Η' αντιστρόφως πόσο ισχυρή μπορεί να είναι η βούληση της Αθήνας να υλοποιήσει όλα αυτά για τα οποία έχει δεσμευτεί, κάτι που συνιστά προϋπόθεση για τη μεγάλη συζήτηση για το χρέος.

Υπό την έννοια αυτή, το ενδιαφέρον της έκθεσης του ΔΝΤ δεν είναι η επιστολή Σαμαρά που παρουσίασε «αποκλειστικά» η Αυγή αλλά η ουσία όσων περιγράφονται σε αυτή...

Keywords
Τυχαία Θέματα