Κεντροαριστερά με «εγώ» και Δεξιά γίνεται; Δεν γίνεται…

07:25 15/1/2013 - Πηγή: Matrix24

Η συζήτηση για την Κεντροαριστερά έχει ανοίξει. Ανεξάρτητες κινήσεις, «ΠΑΣΟΚογενείς» οργανώσεις, «ασκεπή» πολιτικά στελέχη, αλλά και πολλοί παράγοντες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ ήδη ετοιμάζουν τα επιχειρήματά τους, «ζυμώνονται», συνομιλούν και ψάχνουν το κάτι καινούργιο. Αυτό το κάτι, που ζητείται για να καλύψει το κενό μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ

και ΝΔ.

Βεβαίως, η συζήτηση που έχει αρχίσει –σε εμβρυακό στάδιο, είναι η αλήθεια- γίνεται σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Ένα «μνημονιακό» πλαίσιο, καθώς τα δύο βασικά κόμματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα ισχυρό «πρόπλασμα» για την Κεντροαριστερά του μέλλοντος, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, είναι συγκυβερνώντα στην κυβέρνηση Σαμαρά.
Το πώς μπορεί να ανασυγκροτηθεί η Κεντροαριστερά, στηρίζοντας μία «μνημονιακή» πολιτική, θα παραμείνει για καιρό ένα δυσεπίλυτο αίνιγμα. Βεβαίως, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΔΗΜΑΡ δεν μπορούν να κάνουν πίσω. Δεν μπορούν να διαφωνήσουν με τις σκληρές πτυχές της δημοσιονομικής προσαρμογής, δύσκολα μπορούν να ρίξουν την κυβέρνηση, αφ’ ης στιγμής προχώρησαν στη –στρατηγικού χαρακτήρα- επιλογή να συγκροτήσουν κυβέρνηση συνεργασίας με τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά.
Δυσκολία πρώτη, λοιπόν; Πώς ανασυγκροτείς κεντροαριστερά, στηρίζοντας μία δεξιά κυβέρνηση, που ασχολείται με επί 20ετία καταλήψεις κτηρίων, που εξαγγέλλει «ανακατάληψη πόλεων», που εφαρμόζει πολλές φορές την ατζέντα της Χρυσής Αυγής;

Πρόβλημα δεύτερο: Πόσο ειλικρινής είναι η προσπάθεια πολλών στελεχών που κόπτονται για την Κεντροαριστερά και τον «τέταρτο δρόμο» της Σοσιαλδημοκρατίας, γι’ αυτή καθαυτήν την Κεντροαριστερά; Είναι πράγματι ειλικρινείς οι προθέσεις όσων ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν –ή έστω να συμμετάσχουν- στο διάλογο; Οι ως τώρα κινήσεις δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Η άρνηση του Φώτη Κουβέλη να συμμετάσχει η ΔΗΜΑΡ στην κουβέντα δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι η ηγεσία του κόμματος είναι επαναπαυμένη στην «άνετη» είσοδο στη Βουλή, βάσει των δημοσκοπήσεων. Επαναπαυμένη στο «μικρό, πλην ελέγξιμο» μαγαζάκι της Αγίου Κωνσταντίνου. Μπορεί ο Φώτης Κουβέλης να κάνει πίσω και να δεχθεί να συζητήσει τα πάντα από την αρχή, στην προοπτική ανασυγκρότησης μίας μεγάλης –όσο γίνεται, τουλάχιστον- Κεντροαριστεράς; Δύσκολο.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος μπορεί; Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εδώ και καιρό, τουλάχιστον από τότε που άνοιξε η βεντάλια του σκανδάλου με τη λίστα Λαγκάρντ, έχει μεταβληθεί σε «βαρίδι» για το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ. Στις μετρήσεις της κοινής γνώμης, ίσα που καταφέρνει να περνά τον γραμματέα των ναζί, Μιχαλολιάκο, σε θετικές γνώμες, ενώ οι αρνητικές παραμένουν σε ύψη-ρεκόρ. Μπορεί, όμως, ο Ευάγγελος Βενιζέλος να καταλάβει, να αντιληφθεί, αυτό που σιγοψιθυρίζουν όλοι στην Ιπποκράτους; Ότι αν θέλει να απελευθερώσει τις εξελίξεις και να δώσει προοπτική και ελπίδα στο ΠΑΣΟΚ, πρέπει να πάει σπίτι του; Δύσκολο. Η ως τώρα πορεία του «μελλοντικού ηγέτη της Δημοκρατικής παράταξης» (sic) δείχνει ότι τίποτα εκτός από το «εγώ» του δεν χωρά στον κόσμο του.
Το μωσαϊκό των προσωπικών φιλοδοξιών», των «εγώ», δεν αφορά μόνο τους αρχηγούς των δύο κομμάτων-κορμών της Κεντροαριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Ποια ήταν τα ακλόνητα πολιτικά επιχειρήματα που οδήγησαν τον Ανδρέα Λοβέρδο –με τις δεδηλωμένες αρχηγικές φιλοδοξίες- στη «ΡΙΚΣΣΥ» του; Ποια κίνητρα «αναγκάζουν» τον Γιάννη Ραγκούση να προσπαθεί να απασχολεί συχνά-πυκνά στην επικαιρότητα, για να διατηρεί ένα «μεταρρυθμιστικό» προφίλ που δεν αφορά κανέναν; Γιατί πυκνώνει τις επαφές της η Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία ως εσχάτως έλεγε στους συνομιλητές της πως θα ασχοληθεί με το ίδρυμα Ντελόρ και θα «ηρεμήσει» εκτός πολιτικής; Αρχηγισμοί, «εγώ» και αντικρουόμενες πολιτικές φιλοδοξίες δεν προοιωνίζονται και τα καλύτερα για τον διάλογο που ετοιμάζεται να ξεκινήσει. Ο χώρος της Κεντροαριστεράς, τουλάχιστον στην παρούσα μορφή του, δεν χωρά τόσους ηγέτες, ούτε τόσες φιλοδοξίες. Όπως, εξάλλου, δεν τις χώρεσε όλες και η Βουλή.

Και τέλος: πώς μπορεί να ανασυγκροτηθεί η Αριστερά, όταν η βασική συγκολλητική ουσία όλων όσοι εμπλέκονται είναι η… αντίθεση με την Αριστερά; Πρόκειται για όλους αυτούς που χαρακτηρίζουν τον «Σαμαρά» ως μία «ευχάριστη έκπληξη». Πρόκειται για εκείνους που θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η απόλυτη καταστροφή και υιοθετούν ακόμη και την χυδαία και ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων για να το αποδείξουν. Πρόκειται για όλους τους «αντι-ΣΥΡΙΖΑ», που βρίζουν –αρκετές φορές σκαιότατα- το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και, χωρίς να το καταλαβαίνουν, στέλνουν τον κόσμο –τον όποιο κόσμο θα μπορούσε να θελήσει να γοητευθεί ξανά από την Κεντροαριστερά- στον Σαμαρά. Ως τώρα, πάντως, όσες φορές έχει ανασυγκροτηθεί η Κεντροαριστερά παγκοσμίως, το έχει κάνει με μέτωπο προς την Δεξιά. Ανασυγκρότηση Κεντροαριστεράς με μέτωπο προς την Αριστερά είναι κομματάκι δύσκολο. Έως ανιστόρητο. Κι όμως, οι «μνημονιακοί» κεντροαριστεροί, εγκλωβισμένοι στην πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά, την οποία δεν μπορούν να ρίξουν, αναπτύσσουν την πολεμική τους προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Και έτσι, απλώς στέλνουν κόσμο στον Σαμαρά. Στην «ευχάριστη έκπληξη».