Λαμπρή εκδήλωση στη Νέα Υόρκη για τα 20 χρόνια χωρίς τον Χατζιδάκι

01:09 19/6/2014 - Πηγή: Matrix24

Στην αμερικανική μεγαλούπολη ο Μάνος Χατζιδάκις έγραψε το 1964 «Χαμόγελο της Τζοκόντας», εμπνευσμένος από μια γυναίκα που είδε να περπατά με «απελπισμένη αδιαφορία», κατά τη διάρκεια μιας παρέλασης, «μέσα στη μοναξιά του πλήθους», ο Μάνος Χατζιδάκις «ξαναζωντάνεψε» μέσα από τις μουσικές δημιουργίες του.

Στην εκδήλωση, που διοργανώθηκε στην πολιτιστική αίθουσα της κοινότητας του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Τριάδας στο Μανχάταν, συμμετείχε και είχε την επιμέλειά της μια από τις συνεργάτιδες του Μάνου Χατζιδάκι, η ερμηνεύτρια Γιάννα Κατσαγιώργη, η οποία συμμετείχε στην «Πορνογραφία»

και για την οποία ο συνθέτης είχε αναφέρει το 1982 ότι «πρόκειται για την καινούργια Φλέρυ Νταντωνάκη».

Το αφιέρωμα περιλάμβανε μερικά από τα πιο «δοξασμένα έργα» του Χατζιδάκι, όπως: Πορνογραφία, Τα παράλογα, Καπετάν Μιχάλης, Ματωμένος Γάμος, Οδός Ονείρων, Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς και άλλα.

Στο «σεμνό και πρωτότυπο αφιέρωμα», όπως χαρακτηρίστηκε από τους θεατές, συμμετείχαν επίσης οι: Τζούλη Ζιάβρας (σοπράνο), Αλεξάνδρα Σκένδρου (σοπράνο), Σπύρος Εξάρας (κιθάρα) και Πάνος Χρυσοβέργης (πιάνο).

Το πρόγραμμα περιλάμβανε επίσης απαγγελίες από τους ηθοποιούς Δημήτρη Μποζίνη και Θεοδώρα Λουκά, ενώ η νεαρή Ιλεάνα Εξάρα άνοιξε το πρόγραμμα με εξαιρετική ερμηνεία του «Κεμάλ», θυμίζοντας ότι «αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ».

Σε κάποια στιγμή της παράστασης, η Γιάννα Κατσαγιώργη ανέφερε επί σκηνής: «Είναι σαν να με ακούει και να με βλέπει, σαν να με κρίνει ακόμα με κείνη την κωμικοτραγική του αυστηρότητα "Πού είναι αυτή η παράφρων, η Κατσαγιώργη;" Εδώ είμαι Μάνο Χατζιδάκι. Μια θνητή και εγώ ανάμεσα σε όλους όσους ήρθαν απόψε για να τραγουδήσουν μαζί μας τα όνειρά σου. Ένα φιλί από όλους μας εδώ στα δάχτυλά σου που χαϊδεύουν τώρα τα αυτιά του Θεού».

Μετά την εκδήλωση, η κα Κατσαγιώργη ανέφερε ότι «ήταν μια υπενθύμιση της κληρονομιάς που άφησε ο Μάνος Χατζιδάκις, ένας καλλιτέχνης του οποίου ολόκληρη η ζωή ήταν μια πράξη αντίστασης στην αδικία και την καταπίεση. Ήταν ένα ελεύθερο πνεύμα, με κοινωνική συνείδηση, καλοσύνη και αξίες που είναι τόσο αναγκαίες, όσο ποτέ άλλοτε, σε αυτή την κρίσιμη καμπή της ελληνικής ιστορίας».