Ο παιδαγωγικός ρόλος των καταστροφών....

08:03 26/7/2014 - Πηγή: Matrix24

Η μεγάλη πληγή της χώρας ήταν η έλλειψη σχεδιασμών στους βασικούς τομείς που αφορούν σε μια οργανωμένη κοινωνία. Μετά τη μεταπολίτευση προστέθηκε και μια άλλη πληγή: το πολιτικό κόστος.

Στο περιβάλλον αυτό, όπως ήταν φυσικό, διογκώθηκε το κράτος, κυριάρχησε η έγχρωμη γραφειοκρατία, ενισχύθηκε η διαφθορά, υποβαθμίστηκε ο ρόλος της εκπαίδευσης, δόθηκε πλαστή εικόνα για την οικονομία, απαξιώθηκε η αλήθεια, ...

Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η χώρα να πορεύεται χωρίς να γνωρίζει ο λαός της που πάει και τι πιθανούς κινδύνους θα κληθεί να αντιμετωπίσει.

Το 2009 δεν είχαμε συνειδητοποιήσει,

δεν το πιστεύαμε ότι μπορεί να συμβεί η κατάρρευση της χώρας, ενώ είχαμε κάθε λόγο να γνωρίζουμε ότι θα συμβεί. Το περίεργο είναι ότι στο τέλος, αν κρίνουμε από τις ελάχιστες αντιδράσεις, εμφανίστηκε σαν κάτι αναμενόμενο, σαν κάτι φυσιολογικό.

Και τώρα εγείρεται το ερώτημα: Τι μπορούμε να διδαχτούμε από τις καταστροφές που οι «επιμελείς» αλλά ασύνειδες φροντίδες των πολιτικών μας προκάλεσαν στη χώρα;

Σύμφωνα με τους ειδικούς στην παιδαγωγική των καταστροφών: «αν οι καταστροφές αυτές είναι αρκετά ισχυρές ώστε να ξυπνήσουν τον κόσμο, όχι όμως τόσο ισχυρές ώστε να συντρίψουν τα πάντα, είναι παιδαγωγικές επειδή μπορούν να υπερνικήσουν την αδράνειά μας....».

Η κρίση, η πηγή ανυπόφορων οδυνών, είναι η ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε τη στάση μας ως κοινωνία απέναντι σε ό, τι σχετίζεται με το παρόν και το μέλλον της χώρας. Να ελαχιστοποιήσουμε την αδράνειά μας...

Η χώρα μας είναι μέλος ενός συνασπισμού κρατών και η λειτουργία της υπόκειται σε κάποιους κανόνες. Ο σεβασμός και η τήρησή τους είναι υποχρέωση όλων, διαφορετικά θα υποστούμε (εφιστάμεθα ήδη) συνέπειες και μάλιστα οδυνηρές και μακροχρόνιες. Ο αλόγιστος δανεισμός, η κατασπατάληση των οικονομικών προγραμμάτων στήριξης της οικονομίας, η αδιαφορία για διαρθρωτικές αλλαγές, η αδράνεια του εκπαιδευτικού συστήματος, το αναξιοποίητο καινοτόμο πνεύμα της νέας γενιάς, ο μεγάλος εκφυλισμός των αξιών του πολιτισμού μας είναι μόνο μερικά από αυτά που έφεραν τη χώρα λίγο πριν την πλήρη κατάρρευση.

Το μόνο στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε είναι η διδασκαλία από τα αντι-παραδείγματα της κρατικής λειτουργίας που προσφέρει άφθονα η χώρα μας τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Το παιδαγωγικό μήνυμα έχει παραλήπτες όλους τους πολίτες της χώρας και κυρίως τους πολιτικούς μας.

Η χώρα φαίνεται μεν να ατενίζει το χάος αλλά και να έχει ακόμη κάποια περιθώρια να απομακρυνθεί από την επικράτειά του. Μια τέτοια εκδοχή προϋποθέτει έναν αξιόπιστο πολιτικό διάλογο που θα καθορίσει τις βασικές κατευθύνσεις στις οποίες πρέπει να αναληφθούν εθνικές πρωτοβουλίες.

Όπως είναι φυσικό, σε μια δημοκρατία ο ανταγωνισμός μεταξύ των πολιτικών σχηματισμών είναι αξερίζωτος, αλλά οι βασικοί θεσμοί στους οποίους βασίζεται η λειτουργία της οφείλουν να εκφράζουν τη γενική βούληση, το πρόταγμα του πολιτικού διαλόγου.

Στη χώρα μας όλοι μιλούν για διάλογο και κανένας δεν εννοεί αυτό που λέει. Η πιθανότητα να συνετιστούν οι πολιτικοί μας είναι μικρή και κατά συνέπεια και της απομάκρυνσής μας από την επικράτεια του χάους...

Ο. Καθηγητής Χρήστος Β. Μασσαλάς-π. Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

E-mail: [e-mail]