Παπάδες, παπατζήδες και ατζαμήδες

07:32 26/5/2013 - Πηγή: Matrix24

Αν υποθέσουμε ότι είσαι χριστιανός που εμπνέεται από το ευαγγελικό κήρυγμα της αγάπης και της φιλαλληλίας, ποιος, άραγε, λόγος υπάρχει να ακούς τις φονταμενταλιστικές ακρότητες διάφορων γραφικών παπάδων σαν τον επίσκοπο Πωγωνιανής Ανδρέα ή τον Αιγιαλείας Αμβρόσιο;

Αν πούμε, πάλι, ότι είσαι ανεξίθρησκος με δημοκρατικές αρχές και αξίες, γιατί να ανέχεσαι το ρεπερτόριο μίσους εναντίον των γυναικών, των ομοφυλοφίλων, των καλλιτεχνών και του κοσμικού κράτους; Επιθέσεις που εκπορεύονται τόσο από διάφορους υποτιθέμενους ποιμενάρχες της αγάπης όσο και από μισαλλόδοξους σατανιστές ή ξενόφοβους

δωδεκαθεϊστές.

Ας θεωρήσουμε , τέλος, ότι είσαι απλός νοήμων και νομοταγής πολίτης- ο οποίος, ενδεχομένως, ζορίζεσαι κατά τη συνύπαρξη με τους παράνομους μετανάστες και την περιστασιακά έκνομη δράση τους- από πού υποχρεούσαι να υφίστασαι εκ του σύνεγγυς τα καμώματα αδιαλλαξίας, τις υβριστικές επιθέσεις και τα ρατσιστικά πογκρόμ από του ζηλωτές των νεοναζί δημαγωγών;

Σε όλα τα παραπάνω δεν χρειάζεται καν ρώτημα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος και κανένα επιχείρημα υπέρ του να ακούει, να ανέχεται ή να υφίσταται κανείς έλληνας πολίτης μια επίμονη «αποκάλυψη» σκοταδιστικών δοξασιών, βουτηγμένων στο φυλετικό μίσος, την αποτρόπαια βία και τον βαρβαρικό πρωτογονισμό. Και κυρίως δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμηχανία και κανένας φόβος στους πολίτες ώστε να απαιτήσουν τη τιμωρία όσων διεγείρουν το φυλετικό, θρησκευτικό ή άλλο μίσους .

Αυτοί που πραγματικά φοβούνται είναι οι φορείς του μίσους και οι εμποράκοι του. Όλοι εκείνοι οι μεταπράτες φανατισμού και τα βαποράκια τους που τρέμουν μήπως το Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο τους στερήσει από τη βδελυρή τους πραμάτεια. Που χτυπούν πένθιμα τις καμπάνες, κηρύσσουν τζιχάντ ή χύνουν κροκοδείλια δάκρυα ότι δήθεν φιμώνονται.

Στην ουσία, όμως, ανησυχούν μην τυχόν η νομιμότητα τους κόψει το «ντοπάρισμα» εχθροπάθειας προς τους χειραγωγήσιμους ή/και πλανημένους οπαδούς τους. Τους πρώτους, δηλαδή, που θα λακίσουν όταν οι δόσεις μισαλλοδοξίας που τους χορηγούν «θρησκειέμποροι» και «πατριδέμποροι», σε στυλ καταναλώστε ελεύθερα, βγουν στη παρανομία.

Θα μπορούσα ενδεχομένως να αντιληφθώ εκείνες τις συνωμοσιολογικές , μειονοτικές απόψεις των αποκομμένων από τη πραγματικότητα και κολλημένων στο Μεσαίωνα μητροπολιτών που ευλογούν τα όπλα του μίσους σε αντίθεση με τη πλειονότητα της εκκλησίας.. Αμφιβάλλω, ωστόσο, αν αυτό το Μουσειακά παρωχημένο είδος, που αρνείται τη δημιουργία μουσουλμανικού τζαμιού στη χώρα, θα υμνολογούσε από τον άμβωνα το Χίτλερ ή τα ναζιστικά κρεματόρια. Εν ονόματι, όμως του Θεού, δεν μπορούν να έχουν αενάως το ακαταλόγιστο.

Αντίθετα με εκπλήσσει δυσάρεστα που σκεπτόμενοι και διαπιστωμένου ήθους πολιτικοί της συντηρητικής παράταξης όπως πχ. οι Χρ. Αθανασίου και Ν. Δένδιας χάνουν μάλλον την αίσθηση των ρόλων και των μεγεθών της δημοκρατίας. Προβάλλουν στο δημόσιο λόγο ως «φύλλο συκής» την ελευθερία έκφρασης και προσχηματικά την επιδίωξη ποινικοποίησης των ιδεών, συμβάλλοντας στο «πάγωμα» του νομοσχεδίου .
.
Το ερώτημα είναι ποια ελεύθερη έκφραση και ποιες ιδέες περιορίζονται; Μήπως εκείνες οι ιδέες που συντονίζονται με τα πιο ακροδεξιά, έξαλλα και πατριδοκάπηλα αντανακλαστικά των εγχώριων φανατικών ακροατηρίων; Ή όσων οι εκφράσεις χαϊδεύουν, αν δεν αβαντάρουν, την πιο ακραία και βίαιη ατζέντα του νεοναζιστικού μορφώματος της «Χρυσής Αυγής;

Σύμφωνοι, ορισμένες διατυπώσεις σε ύφος «πολιτικής ορθότητας» του νομοσχεδίου Ρουπακιώτη περί του εγκωμιασμού, της άρνησης ή του εκμηδενισμού εγκλημάτων γενοκτονίας, ίσως χρειασθεί να αποτελέσουν αντικείμενο μεταγενέστερης ρύθμισης. Ωστόσο η κακόβουλη άρνηση ή η εκμηδένιση του ολοκαυτώματος καθώς και τα λοιπά ναζιστικά εγκλήματα πρέπει να πάψουν να αποτελούν αντικείμενο μόνο φραστικής καταδίκης, απαξίας και περιφρόνησης.

Στο νέο νομοθέτημα, όποιος ισχυρίζεται δημόσια ότι το ολοκαύτωμα δεν έγινε, θα τιμωρείται. Και ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι πού αυτό αντιβαίνει με το ευρωπαϊκό πνεύμα ή το ηθικό, πολιτικό και ιδεολογικό προφίλ του μεγαλύτερου κόμματος της κυβέρνησης; Εκτός πια και αν η ΝΔ αυτοακυρώνει το πιθανολογούμενο «άνοιγμά της» στον φιλοευρωπαϊκό κεντρώο χώρο και περιμένει να εισπράξει οφέλη μόνο αν πέσει η Χρυσή Αυγή θύμα των δικών της υπερβολών.

Για την ώρα, πάντως, είναι φανερό ότι η Συγγρού δεν επείγεται να ανοίξει μέτωπο με την νεοναζιστική ακροδεξιά. Πότε κάνοντας το κορόιδο αφήνοντας βουλευτές της να μην ψηφίζουν την άρση ασυλίας του Κασιδιάρη και πότε αυθυποβαλλόμενη σε τεστ καθαρότητας με τη προώθηση μόνο Ελλήνων το γένος στις παραγωγικές σχολές των ενόπλων δυνάμεων.

¨Έτσι, όμως, δεν προσφέρει καν συμβολική, έστω, στήριξη στους δημοκρατικούς πολίτες που αντιπαλεύουν την ανεξέλεγκτη επώαση του αυγού του φιδιού. Και το χειρότερο, αφήνει με ασυγχώρητη πολιτική ρηχότητα το θέμα της νομιμότητας να το χειρίζονται ανεκδιήγητοι ιερείς, γραφικοί παπατζήδες και πολιτικά ασύδοτοι ατζαμήδες.