Στο Leaving Room της Αλίκης

07:50 27/11/2012 - Πηγή: Matrix24

Η Αλίκη Παππά σπούδασε Ζωγραφική και Γλυπτική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας και αποφοίτησε το 2010. Η έκθεση Leaving-Room περιλαμβάνει Ζωγραφικά έργα, σχέδια μεσαίων και μεγάλων διαστάσεων, κάρβουνο σε μουσαμά, καθώς και μια ενότητα κεραμικών γλυπτών.

Ο όρος «Living-Room» [ως οικιακός πυρήνας, οικογενειακός κόμβος, αλλά και κοινωνικός καθρέφτης] παραφράζεται και μετατρέπεται από σημείο σταθερής αναφοράς σε χώρο που τελικά επιβάλλει την επιλογή της φυγής. Γυναικείες φιγούρες,

διπλές, αλληλοκαθρεφτίζονται, προβάλλοντας σκηνοθετημένες προτάσεις δυνητικής φυγής. Η διπλή ταυτότητα, ως σύμβολο διλημματικής αφήγησης ή και ερωτοαπάντησης, επιτάσσει την ανάγκη της επιλογής και διαπραγματεύεται με μια μπαρόκ υπερβολή το απλό ερώτημα «να μείνω ή να φύγω». Ο εσωτερικός διάλογος κωδικοποιείται με τη χρήση του ειδώλου. Στο πλαίσιο μιας παράδοσης που αμφισβητείται και μέσω μιας ειρωνικής εικονογραφίας, προτείνονται προβολές φυγής, τη στιγμή που η έννοια της προοπτικής διαταράσσεται, τόσο ως μορφολογικό εργαλείο όσο και ως μεταφορική σημασία.

Παράλληλα, τα κεραμικά γλυπτά, υπό τον γενικό τίτλο κουαουχσικάλλι (quauhxicalli), προκύπτουν από μια διαδικασία σύγκρουσης μ’ ένα προδιαγεγραμμένο μηδενιστικό σύστημα μέσω της «χρονοθυσίας», κατ’ αναλογία με την ανθρωποθυσία στον κόσμο των Αζτέκων. Η συλλογική συνείδηση ενός λαού υπό την απειλή του τέλους επινοεί τελετουργικούς μηχανισμούς άμυνας. Τα δοχεία στα οποία τελούνταν οι θυσίες, προκειμένου να αναβληθεί η αναπόφευκτη καταστροφή και να συνεχιστεί η καθημερινή πορεία του ήλιου, γίνονται σύγχρονα σκεύη εναπόθεσης χρόνου και ενέργειας, μετατρέπονται σε επίκαιρα τοτέμ προστασίας απέναντι στην πιθανή επερχόμενη διάλυση.

Η έννοια της σύγκρουσης, οπτικοποιημένης ή λανθάνουσας, συνιστά θεματικό πυρήνα και συνδετικό στοιχείο ανάμεσα στα έργα, όπως άλλωστε και η έννοια του μη χώρου, του κενού. Αλληλοσυγκρουόμενες δυνάμεις έντασης και συμπίεσης οργανώνονται σε τοτεμική δομή και διατηρούν μια οριακή ισορροπία. Παράλληλα, εστιάζοντας σε συμπλέγματα μιας ζωοκεντρικής αναπαράστασης, η αυτοαναφορικότητα χάνεται, ενώ οι εικόνες αυτονομούνται και επιχειρούν να συναντήσουν τη συλλογική μνήμη σαν αποσπάσματα αυτοσχέδιων μυθολογιών. Η εικονογραφική καταγραφή παροιμιών περιλαμβάνει σουρεαλιστικές εικόνες, που αφομοιώνονται ασυναίσθητα μέσω της γλώσσας, οδηγώντας σε μια μορφή «λεκτικού τοτεμισμού». Το ανοίκειο εξευγενίζεται μέσω της επανάληψης.

INFO: Γκαλερί Καππάτος, Αθηνάς 12, Μοναστηράκι, 210 3217931. Από Τρίτη έως Παρασκευή, 12:00 -20:00 και Σάββατο 12:00 – 16:00. www.kappatosgallery.com.