Το «ακίνητο σημείο που γυρίζει» και οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις που… «ταΐζουν» τους δανειστές

07:10 18/6/2014 - Πηγή: Matrix24

Oσάκις οι εκλογές τελείωναν (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο) στην Ελλάδα, πάντα υπήρχε ή, τρόπον τινά, εφευρίσκονταν ένας λόγος για να ξαναπάμε σε εκλογές!

Και τούτο όχι γιατί ο ελληνικός λαός δεν έστελνε … το «μήνυμα» που έπρεπε να λάβουν οι ιθύνοντες της εγχώριας πολιτικής τάξης, αλλά, κυρίως, γιατί αυτοί – τούτοι οι ίδιοι ιθύνοντες

δεν ήταν έτοιμοι να δεχτούν το «μήνυμα» που απεστάλη και, άρα, έπρεπε να αρχίσουν τις μανούβρες (sic), ώστε, να αναδιπλωθούν για να επιβιώσουν και να συνεχίσουν αγέρωχοι την αυτιστική και, γνήσια, αναντίστοιχη πορεία τους.

Όθεν, βγαίνει απαράμιλλο το συμπέρασμα ότι οι εκλογές στην Ελλάδα δεν είναι «δικαίωμα» ούτε «κανόνας» που εκπορεύεται από τον καταστατικό χάρτη, αλλά, αναβαθμός και αφετηρία για «νέες μάχες», «νέους αγώνες» και μια ατελεύτητη περιπλάνηση στο «ίδιο», στο «πουθενά» και στο «τίποτα» που εκφράζει η στρέβλωση περί πολιτικής.

Όπως πάντα, έτσι και τώρα, λοιπόν, ο αναβαθμός και η αφετηρία για τις «νέες μάχες» -ήγουν, τις εξελίξεις στην ελληνική πολιτική ζωή -, ευρέθησαν σχεδόν έτοιμες ή από τα δυσμενή πράγματα παραδιδόμενες . Και είναι σχεδόν σίγουρο ότι η «διαπραγμάτευση» για την «διευθέτηση του ελληνικού χρέους» θα αποτελέσει τον κρίσιμο συντελεστή και παράγοντα που θα οδηγήσει την χώρα σε νέες εκλογές.

Η κατάταξη των γεγονότων, τουλάχιστον όπως αυτά – τούτα μέχρι στιγμής εκδηλώνονται, δείχνουν να ευνοούν μια ρύθμιση προς όφελος των ελληνικών συμφερόντων. Τούτο ισχύει περισσότερο όχι γιατί οι νέοι ευρωπαϊκοί συσχετισμοί δείχνουν να πιέζουν προς αυτή τη κατεύθυνση, αλλά, γιατί με το πέρασμα του χρόνου και την ολιγωρία της πολιτικής τάξης οι μεγάλες, όντως, θυσίες του ελληνικού λαού κατέστησαν το πρόβλημα έτοιμο προς μια λογική και δίκαιη λύση.

Ανεξάρτητα, τώρα, αν αυτό αποτελεί τη «μόνη και θεμελιώδη αλήθεια»του ζητήματος, εκτιμάται ότι θα σύρει τη κατάσταση και προς μια «τελική εκκαθάριση λογαριασμών» όπως τουλάχιστον θέλει να την εννοεί το εγχώριο σύστημα άσκησης πολιτικής και εξουσίας.

Και παρά το γεγονός ότι η «λύση» είναι έτοιμη, προκειμένου να αναδιαταχθούν οι δυνάμεις, το όλο θέμα θα κινδυνεύσει να γίνει …«μεσανατολικό» και έτσι να βρεθεί αφ’ εαυτού στα χέρια των δανειστών ως «θείο δώρο».

Ένα «θείο δώρο» που μπορεί μεν να λυτρώνει βραχυπρόθεσμα τις δικές μας προθέσεις, αλλά, μεσομακροπρόθεσμα, να δικαιώνει τις επιλογές τους και μέσα από τις τεχνικές ιδιαιτερότητες της λύσης να ξαναβρεθούμε με το ίδιο (πάνω – κάτω), χρέος και στα επόμενα χρόνια!

Δώρον άδωρον δηλαδή το επίτευγμα και όσοι έχουν αυτιά ας το ακούσουν : Αν οι πολιτικές δυνάμεις (που ετοιμάζονται πάλι για εκλογές), δεν συνεννοηθούν, δεν συναινέσουν και δεν ομονοήσουν σε κοινή στρατηγική και πορεία (επί του θέματος), θα κινδυνεύσουν λίαν συντόμως να «χάσουν το αποτέλεσμα» και, ύστερα από αυτό, να ξαναβρεθούν στην ανάγκη να πάμε πάλι σε εκλογές.

Αν, τώρα, αυτό δεν θυμίζει την αθάνατη ελληνική φαυλότητα και φαυλοκρατία, τότε, τι άλλο μπορεί να τη θυμίσει και να είναι εξίσου επικίνδυνο; Εκτιμούμε και θεωρούμε ότι θα βρεθούμε πάλι «στο ακίνητο σημείο που όμως γυρίζει!» και ο Θεός να βάλει το χέρι του μη μας βρει κάνα μεγαλύτερο κακό…