ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΓΓΟΥΡΙΔΗ

07:20 2/7/2012 - Πηγή: Matrix24

Οι δύο όψεις του νομίσματος

Το τελευταίο επεισόδιο στη σειρά των κινητοποιήσεων των φαρμακοποιών είχε τον ίδιο διττό χαρακτήρα με τις κινητοποιήσεις τους αυτές καθ’ αυτές.

Από τη μια τα δεδομένα οικονομικά προβλήματα των φαρμακοποιών και από την άλλη η αναμφισβήτητη ταλαιπωρία χιλιάδων ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ. Μετά τη λήψη της σχετικής απόφασης από το Διοικητικό Συμβούλιο του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής (ΦΣΑ), με την οποία τα φαρμακεία

της περιοχής άρχισαν να δίνουν και πάλι φάρμακα με πίστωση στους ασφαλισμένους και πριν την όποια σχετική ανακοίνωση ο πρόεδρος του ΦΣΑ μετέβη στον Υπουργό Υγείας. Επικοινωνιακά, ίσως να μην ήταν και η ορθότερη κίνηση.

Ακόμα και αν οι φαρμακοποιοί ήλπιζαν πως από τη συνάντηση θα μπορούσαν να αποσπάσουν ένα πιο συγκεκριμένο πλάνο αποπληρωμής των τρεχουσών και των παρελθόντων οφειλών, η επιλογή να καθυστερήσουν την ανακοίνωση (άσχετα αν αυτή τελικά διέρρευσε) κινδύνεψε να περάσει ένα διαφορετικό μήνυμα, μιας πιο ευκαιριακής και συντεχνιακής προσέγγισης.

Το δεδομένο όμως είναι πως η κινητοποίηση πάγωσε και μαζί της πάγωσε και η ταλαιπωρία χιλιάδων ασθενών. Ποιος όμως ευθύνεται για την ταλαιπωρία αυτή, για τις ουρές, τα χαρτάκια προτεραιότητας και τα άδεια ράφια των φαρμακείων στον Πειραιά όπου κατέφευγαν ασφαλισμένοι του ΕΟΠΥΥ  από όλη την Αττική; Είναι τόσο εύκολη η απόδοση ευθυνών, ώστε να καταδείξουμε ως αποκλειστικά υπεύθυνους τους φαρμακοποιούς;

Όπως και οι περισσότεροι πολίτες αυτής της χώρας και οι φαρμακοποιοί, κυρίως οι μικρότεροι και οι συνοικιακοί, παλεύουν να αντεπεξέλθουν στις νέες οικονομικές συνθήκες. Επιταγές διαμαρτύρονται, τα κατασχετήρια και τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται, οι τράπεζες δεν δανείζουν λεφτά και ο ΕΟΠΥΥ δεν τους δίνει χρήματα που τους χρωστάει και για τα οποία έχουν καταβάλλει ή θα κληθούν να καταβάλλουν φόρο. Γολγοθάς από τη μια Γολγοθάς και από την άλλη.

Βέβαια, οι Φαρμακοποιοί έχουν και αυτοί το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί. Εκείνοι λάμβαναν αποφάσεις για συνέχεια της αναστολής πίστωσης, την ώρα που όλη η χώρα βυθίζεται στην οικονομική κρίση και οι ασφαλισμένοι, συνταξιούχοι, χαμηλόμισθοι και άνεργοι, έπρεπε να βρουν πλέον χρήματα και για τα φάρμακα τους.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, όμως, πως η κατάσταση αυτή δεν είναι αποτέλεσμα της κρίσης και μόνο αλλά συνιστά σαφής απόρροια ενός κακώς σχεδιασμένου και από χρόνια αποδυναμωμένου συστήματος. Σε αυτό το επίπεδο η ευθύνη της πολιτείας είναι διαχρονική, καθώς δεν κατάφερε τόσα χρόνια να χτίσει ένα ισχυρό Εθνικό σύστημα υγείας και μια ισχυρή πρωτοβάθμια περίθαλψη, ενώ απέτυχε να βρει τους σωστούς τρόπους αξιοποίησης των χρημάτων που συνεισέφεραν από την εργασία τους οι ασφαλισμένοι.

Αλλά και όταν αποφάσισε να βάλει μια τάξη στους κλάδους υγείας των ασφαλιστικών ταμείων και να τους συνενώσει κάτω από μια στέγη,  το έργο, όπως αποδεικνύεται, υλοποιήθηκε πάνω σε λάθος βάσεις. Ο γίγαντας ΕΟΠΥΥ κληρονόμησε λιγότερα χρήματα και από εκείνα των κλάδων υγείας των ταμείων τα οποία εντάχθηκα