ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΗΛΟΣ

08:35 23/9/2012 - Πηγή: Matrix24

Η «Ελιά» και τα κουκούτσια

Η κουβέντα πλατειάζει. Αλλά ακόμα διεξάγεται ψιθυριστά. Και αντί ουσιαστικών προσεγγίσεων εξαντλείται σε σενάρια. Αναφέρομαι στις εκείνες τις φωνές που ολημερίς πληθαίνουν και αναφέρονται στο ενδεχόμενο πολιτικής συγκρότησης ενός χώρου που θα περιλαμβάνει δυνάμεις που κινούνται από τις παρυφές της ΝΔ ως εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ. Αν τώρα αυτές οι ψηφίδες μπορούν να συστήσουν ένα συμπαγές  πολιτικό μωσαϊκό είναι το ένα ερώτημα. Το άλλο είναι ποιους θα καλύπτει αυτό ο μόρφωμα όποτε και εφόσον συγκροτηθεί;

Κεντρώους, φιλελεύθερους προοδευτικούς, σοσιαλδημοκράτες, μεταρρυθμιστές, ευρωααριστερούς, οπαδούς ενός τρίτου δρόμου, ριζοσπάστες εκσυγχρονιστές; Όλους μαζί στο μίξερ, καθένα ξεχωριστά ως τάση ή συνιστώσα, με κεντρικό φορέα το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ  και τους άλλους ως γαρνιτούρα;

Όπως γίνεται αντιληπτό σε κάθε, έστω τεκμηριωμένη, απάντηση  προκύπτει πλήθος  υπο-ερωτημάτων. Με κεντρικό, το ποιος θα αναλάβει το βάρος της η ιστορικής ευθύνης που αναλογεί σε ένα τόσο σοβαρό εγχείρημα στην παρούσα συγκυρία; Ο Σκανδαλίδης, ο Λυκούδης, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Λοβέρδος, ο Παπουτσής, ο Μόσιαλος, ο Ραγκούσης, ο Μπίστης, ο Φλωρίδης,  η Λούκα, ο Ψαριανός ή άλλος;  Κι ας πούμε ότι  βρεθεί το αξιόπιστο πρόσωπο κύρους  να εμπνεύσει και να ηγηθεί της νέας εκκίνησης της «κεντροαριστεράς»,  ποιος θα είναι ο χαρακτήρας  αυτού του συνθετικού πειράματος;

Πώς θα λειτουργήσει και πως θα εμφανισθεί; Ως συνεργασία κορυφής αυτόνομων κομμάτων και προσωπικοτήτων, ως συμφωνητικό συμβίωσης κατακερματισμένων ομάδων, ως πολυφωνικός συμβιβασμός πίσω από ένα μικρόφωνο; Ή, μήπως, ως τακτοποίηση συνδικαλιστικών βαρονιών και στρίμωγμα πολιτικών μικρομεγαλισμών κάτω από την ίδια εκλογική ομπρέλα;  Αν είναι έτσι, λυπάμαι , τους έχει προλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δυστυχώς, η χώρα αιχμάλωτη στη θανάσιμη διπλή  παγίδα του χρέους  και της ύφεσης αντιμετωπίζει με τρόμο τη πρόκληση της επιβίωσης. Και στο κατεδαφισμένο σκηνικό των διαψευσμένων υποσχέσεων ευημερίας παρακολουθεί πλέον παραζαλισμένη να εξελίσσεται  μπροστά της μια στρεβλή αντιπαράθεση Δεξιάς – Αριστεράς. Από τη μια ένας μονοσήμαντος παλαιοκομματικός λαϊκισμός και από την άλλη ένας ψιλο-γιακωβίνικος κινηματικός λαϊκισμός.

Σε αυτό τον άγονο ανταγωνισμό η δημιουργία ενός τρίτου ισχυρού πολιτικού πόλου στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας προβάλλει  μάλλον σαν, ανάγκη. Όχι σαν απόπειρα συγκόλλησης παρόμοιων απόψεων ή εκατέρωθεν ανοχή  διαφορετικά προσανατολισμένων  διανοουμένων και επαγγελματιών της πολιτικής. Αντίθετα , βάση του ελάχιστου συμβιβασμού τους πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να αποτελεί η ρήξη με τις πολιτικές που πλήγωσαν την κοινωνία και εξώθησαν τη χώρα στη χρεοκοπία.

Υπό  αυτό το πρίσμα το συρρικνωμένο σε  ποσοστά  και με περιορισμένη απήχηση επίσημο ΠΑΣΟΚ καθώς και η ασταθής λόγω τακτικισμών ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ., καλύτερα να φροντίσουν ως κυβερνητικοί εταίροι τις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει. Κάθε προσπάθεια τεχνητής συγκόλλησής τους  θα μοιάζει με συνάθροιση θεατρίνων  ευκαιριακ