Γρηγόρης Αρναούτογλου: Τα μαύρα κουστούμια

09:14 3/6/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

ΑΠ’ Ο,ΤΙ κατάλαβα αυτή την εβδομάδα όσο κι αν πια έχει καταλαγιάσει τις τελευταίες μέρες ο όρος «κούρεμα», αυτοί να μας κουρέψουν θέλουν για τα καλά. Κι ας λένε τώρα ότι πάμε καλά. Ομως, τώρα πες μου. Ετσι όπως τη βλέπεις, κάθεσαι να σε κουρέψει η Μέρκελ; Αυτή το πολύ-πολύ να σου κάνει περμανάντ. Αυτή η Λαγκάρντ, από την άλλη, για κανένα λουσιματάκι τη βλέπω. Ποιος θα κάνει τον κουρέα θέλω να δω. Να μου το θυμηθείτε, φαλακρός θα είναι… Πάρτε το σαν κουίζ και ψάξτε για ποιον σας λέω…

ΣΗΜΕΡΑ 1η ΙΟΥΝΙΟΥ, καλό μήνα σε όλους σας και καλό καλοκαίρι.

Πότε πέρασε και η άνοιξη ούτε που το κατάλαβα… Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει κι εσείς, αλλά μετά από όλη αυτή την ιστορία του μνημονίου, της λιτότητας, και της τόσο κακής κατάστασης στη χώρα, ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα. Νομίζω είναι ένα παιχνίδι του μυαλού μας ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Ακούμε συνεχώς ότι σε ένα, σε δύο, σε τρία, σε πέντε χρόνια η κατάσταση θα καλυτερέψει, ότι η χώρα θα «βρει τον δρόμο της» και ότι όλα θ’ αρχίσουν να πηγαίνουν καλά και με την ελπίδα αυτή «σπρώχνουμε» τις ημέρες μας προς εκείνο το σημείο. Και μαζί μ’ αυτές σπρώχνουμε όλες τις στιγμές που θα έπρεπε να ζούμε απολαμβάνοντάς τες. Το συζητάω και με φίλους. Ολοι σχεδόν έχουν το ίδιο συναίσθημα. Δεν ξέρω αν η απόλαυση της ζωής έχει να κάνει μόνο με οικονομικούς παράγοντες. Σίγουρα στην κοινωνία μας το χρήμα είναι ένας βασικός παράγοντας. Αλλά πόσοι τώρα που θυμάμαι, ακόμα και τις εποχές των «παχιών αγελάδων», που είχαν χρήματα και είχαν ό,τι ήθελαν, ήταν πραγματικά ευτυχισμένοι; Θυμάμαι, πάντως, πολύ κόσμο να τρώγεται με τα ρούχα του, να τα έχει όλα και να μην ξέρει τι θέλει. Σκεπτόμενος όλα αυτά, τα πριν, τα τώρα και τα μετά, θέλω να σταματήσω αυτή την άμμο της κλεψύδρας που πέφτει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Να τη σταματήσω μέσα από το μυαλό μου, γιατί τα χρόνια που ζω δεν θα ξανάρθουν. Και μακάρι η Ελλάδα να βγει όσο γίνεται πιο γρήγορα από την κρίση. Και θα κάνω ό,τι μπορώ ως πολίτης για να βοηθήσω. Θα πρέπει να έχω πάντα στο μυαλό μου πως αυτά τα χρόνια δεν θα μου τα ξαναχαρίσει κανείς και θα πρέπει με απλά πράγματα να ζω κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή. Συγχωρέστε με, κύριοι της εξουσίας. Τις στιγμές και τα όνειρά μου δεν μπορείτε ούτε να μου τα πάρετε, ούτε να τα φορολογήσετε. Και φτιάχνοντας τη φορολογική μου δήλωση, και βλέποντας να γράφει Ε1 αντί να με τρομάζει, αυτό το «Ε» το κάνω «ελπίδα» και το «1» μοναδική μου ευκαιρία να περάσω καλά σ’ αυτό το υπέροχο ταξίδι της ζωής. Α, και χωρίς να θέλω να σας τρομάξω, σε 28 εβδομάδες έρχονται τα Χριστούγεννα. Χρόνια πολλά!

ΣΧΕΔΟΝ 2 δισ. ευρώ από κοινοτικά κονδύλια παραμένουν ανεκμετάλλευτα, ενώ έχουν εγκριθεί από το ΕΣΠΑ για να υλοποιηθούν έργα στη χώρα μας. Και ενώ η χώρα καταρρέει κυριολεκτικά, ο κόσμος πεινάει, δουλειές δεν υπάρχουν και ενώ μέσα από αυτά τα χρήματα θα μπορούσε έστω και λίγο να ξανακινηθεί το γρανάζι της οικονομίας, κάποιοι φορείς, νοσοκομεία, δήμοι και όλος αυτός ο απίστευτος καρεκλοκενταυρισμός και ωχαδερφισμός αυτής της χώρας σταματάνε αυτά τα έργα. Είναι να τρελαίνεσαι, ρε παιδάκι μου. Δεν μπορεί κάποιος να βγει να πει ονόματα; Ποιοι είναι όλοι αυτοί που σε μια τέτοια περίοδο κρίσης κι ενώ τα χρήματα είναι έτοιμα να έρθουν στην Ελλάδα από δική τους υπαιτιότητα και κωλυσιεργία δεν έρχονται; Ελεος, πια… Για όλα τα πράγματα υπάρχουν όρια. Ας κινηθεί πλέον πιο ενεργά η πολιτεία και να δώσει μια λύση, προτού χαθούν όλα αυτά τα κονδύλια, αφού υπάρχει κίνδυνος να χαθούν, αν συνεχιστούν οι καθυστερήσεις

ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΟ. Μου το είχε πει ένα φιλαράκι από τη Θεσσαλονίκη και δεν το πίστευα. Μου λέει: «Θες να μη σου δίνει σημασία κανένας με το που μπαίνεις στο γραφείο; Ακόμα και οι πιο δικοί σου άνθρωποι;». Του λέω: «Ελα τώρα, δεν γίνεται αυτό. Αφού τα παιδιά κάθε μέρα με υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες». Μου λέει: «Ρε, θέλεις να γίνεις άφαντος; Αόρατος, πώς το λένε;». Του λέω: «Ωραία, πες μου πώς». «Μόλις μπεις στο γραφείο, πριν πεις καλημέρα, φώναξε δυνατά: “Εχει κανείς να μου δανείσει 100 ευρώ;”». Και το έκανα! Σε έξι δευτερόλεπτα είχα μείνει μόνος… Εφτά μέρες μετά και ακόμη δεν γύρισε κανένας. Αν τα παιδιά διαβάζουν τη στήλη, τους παρακαλώ να γυρίσουν. Eνα αστείο έκανα!

ΔΙΑΒΑΣΑ ΑΠΟ έγκυρο κριτικό κινηματογράφου ότι το «Hangover III» δεν είναι ούτε κι αυτό τόσο ωραίο, όσο το Hangover I. Καλά, για το ΙΙ δεν το συζητάμε, ήταν μια μικρή απογοήτευση. Στεναχωριέμαι κάθε φορά που τα sequel πετυχημένων ταινιών κάνουν ό,τι μπορούν για να «καταστρέψουν» τη γεύση που άφησε η πρώτη κατά σειρά ταινία. Αφήστε μας, ρε παιδί μου, να γουστάρουμε με τα πρωτότυπα, και να έχουμε να θυμόμαστε κάτι ωραίο. Γιατί όλα πια, στον βωμό του χρήματος, να φτιάχνονται πρόχειρα και με το ζόρι;

ΕΜΕΝΑ Η ανάμνησή μου, πάντως, θα μείνει στην πρώτη καλοκαιρινή βραδιά που είδα το Hangover I, κάπου στην Παλλήνη, να φεύγουμε μετά το τέλος της ταινίας από τον θερινό κινηματογράφο και να λέμε: «Θα έρθουμε να το δούμε κι αύριο». Κι έτσι κι έγινε… Και την επόμενη μέρα ήμασταν εκεί! Πόσο θα ήθελα μια ταινία να με εντυπωσιάσει πάλι τόσο ώστε να θέλω να την ξαναδώ μέσα σε 24 ώρες… Στην υγειά του πρώτου ωραίου, αυθεντικού και ακομπλεξάριστου Hangover… χικ!

Το ομοσπονδιακό μουσείο της Γερμανίας Pfahlbau Museum θα επιστρέψει 8.000 αρχαία αντικείμενα που είχαν κλαπεί από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Κάτι είναι κι αυτό… Ισως είναι μια καλή αρχή για την επιστροφή των Ελγινείων. Είναι πολύ συγκινητικό να επιστρέφουν στον τόπο τους αυτά τα αντικείμενα. Πραγματικά, είναι κομμάτι της Ελλάδας μας και όλοι πρέπει να σεβαστούν ότι αυτός ο τόπος είναι ο τόπος όπου πρέπει να βρίσκονται.

• Επίκαιρα