Η Ορθοδοξία στο… κόκκινο – Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τα λοιπά Ορθόδοξα Πατριαρχεία και οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες… διέρχονται μεγάλη κρίση

19:22 15/12/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του Σωτήρη Μιχαήλ Τζούμα

Την προηγούμενη εβδομάδα αναλύσαμε τη θέση του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου και τις επιθέσεις που δέχεται από την Εκκλησία της Ρωσίας, η οποία θέλει να καταλάβει την πρωτοκαθεδρία με βάση την αριθμητική της υπεροχή και τον πλούτο που διαθέτει. Ακόμη, αναλύσαμε τη στάση των πρεσβυγενών Πατριαρχείων Αλεξανδρείας και Αντιοχείας και τους κινδύνους που εγκυμονούν να διασπάσουν την ενότητα των ορθόδοξων εκκλησιών κάτω από την υψηλή επιστασία και την καθοδήγηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Σήμερα θα δούμε και θα αναλύσουμε το νευραλγικό-πρεσβυγενές Πατριαρχείο

Ιεροσολύμων, που αποτελεί την αιχμή του δόρατος για πολλά δεινά που πλήττουν τους ορθοδόξους της ευρύτερης περιοχής, αλλά και τα Πατριαρχεία Μόσχας (που φιλοδοξεί να ανατρέψει το ισχύον εκκλησιαστικό status quo και να επιβληθεί των ορθοδόξων καταπατώντας μία παράδοση αιώνων), Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας.

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων προκαλεί ακατάπαυστα

Φαίνεται πως το εν λόγω Πατριαρχείο, μολονότι αποτελεί τον μόνο και σταθερό θεσμοφύλακα και θεματοφύλακα των ιερών και πανσέπτων προσκυνημάτων του Κυρίου μας, στην αιματοβαμμένη αυτή περιοχή, εντούτοις έχει εγκαταλείψει από καιρό αυτόν τον ιερό ρόλο και την ιερή αποστολή. Μετά τις πονηρές και αισχρές αδολεσχίες, οι οποίες αναπτύχθηκαν εις βάρος του Πατριάρχη Ειρηναίου, με κύριο σκοπό και στόχο την εκπαραθύρωσή του από τον θρόνο των Ιεροσολύμων, η κατάσταση στο Πατριαρχείο όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά έχει οδηγήσει τα πράγματα σε πλήρη διάλυση και αναταραχή!
Η άλλοτε συμπαγής ομάδα των Αγιοταφιτών Πατέρων φαντάζει πλέον από το παρελθόν ως «μια ανάμνηση γλυκιά, ως κίτρινο γράμμα στο συρτάρι». Μάλιστα, όλα εκείνα για τα οποία εκατηγορήθη ο Πατριάρχης Ειρηναίος, προκειμένου να εκπέσει του θρόνου του, αποδείχθηκαν με δικαστικές αποφάσεις αισχρά ψεύδη, ενώ αντιθέτως άρχισαν να λαμβάνουν χώρα επί των ημερών του Θεοφίλου. Στο Πατριαρχείο έχουν ξεπουληθεί τα πάντα, όλα τα καλά και επίμαχα ακίνητα, με τη μέθοδο της χρονομίσθωσης. Ακόμη και ο ναός της Ανάστασης δόθηκε στην UNICEF για να επισκευαστεί, με αποτέλεσμα να περάσει πλέον στην πλήρη ευθύνη της UNICEF, οι υπεύθυνοι της οποίας στα Ιεροσόλυμα κρατούν τα κλειδιά του ιστορικού αυτού ναού, προνόμιο που είχαν παραδοσιακά από αιώνες οι Ελληνες Αγιοταφίτες και -φευ- το απώλεσαν!
Επιπλέον, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων είναι αντιμέτωπο με το αραβόφωνο ποίμνιο, που διαμαρτύρεται ότι είναι παραγκωνισμένο και ζητεί προνόμια, όπως την προαγωγή και εκλογή Αραβόφωνων Επισκόπων. Και δεν έφταναν όλα αυτά, πρόκυψε το πρόβλημα με το Πατριαρχείο Αντιοχείας που, ως ωρολογιακή βόμβα, θα τινάξει στον αέρα την υφιστάμενη τάξη στον ορθόδοξο κόσμο. Σε μία τέτοια περίπτωση, το Οικουμενικό Πατριαρχείο για να επιβάλει την τάξη θα πρέπει να πάρει κεφάλια.

Τόσο ο αείμνηστος Πατριάρχης Διόδωρος -που εθεωρείτο, αδίκως, φιλοχρήματος- όσο και ο αντικανονικώς εκπεσών του θρόνου του Ειρηναίος ήλθαν πολλές φορές αντιμέτωποι με πιέσεις ισχυρών προσώπων και πολιτικών δυνάμεων για να παραχωρήσουν, με το αζημίωτο εννοείται, κάποιες εκτάσεις στους Ρώσους, προκειμένου να ανεγείρουν δικά τους κτίσματα. Και δεν ενέδωσαν ποτέ… Διότι, όπως έλεγε ο διορατικός Διόδωρος, «αυτό θα ήταν η αρχή του τέλους μας εδώ».
Ο,τι δεν έγινε επί Διοδώρου και Ειρηναίου, έγινε τώρα επί Θεοφίλου. Παρέδωσαν ως μη όφειλαν μία τεράστια έκταση που διέθετε το Πατριαρχείο από πολλά χρόνια στην Ιορδανία, στον πρίγκιπα και θείο του βασιλιά της Ιορδανίας για… 99 χρόνια και αυτός, με τη σειρά του, τη διέθεσε, έναντι πολύ υψηλού τιμήματος στο Πατριαρχείο Μόσχας, το οποίο ανήγειρε σε χρόνο ρεκόρ πολυτελέστατο οικοδόμημα μεγάλων αξιώσεων, το οποίο μάλιστα εγκαινίασε ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος κατά το πρόσφατο ταξίδι του στα Ιεροσόλυμα. Ετσι, οι Ρώσοι βρήκαν τον τρόπο και την «κερκόπορτα», που ήθελαν από χρόνια, για να πατήσουν πόδι στα Πανάγια Προσκυνήματα.
Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων απέστειλε επιστολή προς το Πατριαρχείο Αντιοχείας, προσπαθώντας να πέσουν οι τόνοι και να επανέλθουν στην πρότερη φάση και επικοινωνία. Αφού πλέκει το εγκώμιο του Πατριάρχη Ιωάννη και τον συγχαίρει για τον αγώνα που δίνει για την επιβίωση εν μέσω ενός οικτρού και αδελφοκτόνου πολέμου, στη συνέχεια έφθασε στο σημείο να επιχειρηματολογεί ιστορικά, πολιτικά, εθνικά και γεωφυσικά και να επιμένει ότι το Κατάρ, που αιώνες τώρα ανήκει στην πνευματική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αντιοχείας, ανήκει δήθεν στο Ιεροσολύμων… Το γεγονός ότι το Πατριαρχείο είχε πάντα παρουσία Εξάρχου στο Κατάρ δεν απαντά στον κ. Θεόφιλο το αυτονόητο: ότι το Κατάρ ανήκε πάντα στο Πατριαρχείο. Δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η εξέλιξη. Το θέμα, ωστόσο, είναι ότι το Πατριαρχείο προκαλεί ακατάπαυστα και ο Θεόφιλος, με την απερισκεψία του και τις αυθαίρετες ενέργειές του, έβαλε μία μεγάλη φωτιά στα σπλάχνα του ιστορικού μας Πατριαρχείου, η οποία μας οδηγεί στο ασφαλές, εδώ και αιώνες, ηθικό συμπέρασμα: η εσχάτη πλάνη, χείρων της πρώτης…

Ο φυλακισμένος Πατριάρχης Ειρηναίος: Χαστούκι στην Ορθοδοξία

Από το 2005 το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων σηκώνει ένα μεγάλο βάρος: τη φυλάκιση του Πατριάρχη Ειρηναίου στο διαμέρισμά του στο Πατριαρχείο από το οποίο δεν έχει βγει ποτέ ούτε σε ιατρό να πάει. Ο Πατριάρχης Ειρηναίος με τον τρόπο αυτόν δίνει ένα μάθημα, μαζί και ένα χαστούκι προς όλους τους ορθοδόξους για τον άδικο τρόπο με τον οποίο του φέρθηκαν. Εξέπεσε του θρόνου του με ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο και όταν η Δικαιοσύνη απεφάνθη ότι ήταν ψευδείς όλες οι κατηγορίες, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τον αποκαταστήσει, αλλά παραμένει έγκλειστος σε ένα μικρό καλογερικό κελί του Πατριαρχείου. Ενας Παλαιστίνιος μπακάλης τον εφοδιάζει με τα προς βρόσιν και πόσιν κάθε μέρα, τα οποία ανεβάζει με σχοινί από το παράθυρο. Μάλιστα, τις προάλλες ένα ενοχλητικό δόντι που τον πονούσε το εξήγαγε ο ίδιος με την παραδοσιακή μέθοδο της τανάλιας που χρησιμοποιούσαν και εφάρμοζαν οι ασκητές μοναχοί των σπηλαίων!
Αυτή την ντροπή, όμως, της φυλάκισης ενός ορθόδοξου Πατριάρχη ποιος θα την… ξεπλύνει;

Το Πατριαρχείο Μόσχας: Οικονομικός κυρίαρχος

Το Ιστορικό Πατριαρχείο Μόσχας είναι το ισχυρότερο οικονομικά Πατριαρχείο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ιδρύθηκε αυθαίρετα από τη Σύνοδο των Ρώσων Επισκόπων το 1448. Το 1589, με τη συναίνεση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του απονεμήθηκε η πατριαρχική αξία και του παρεσχέθη η πέμπτη θέση στη σειρά των Ορθόδοξων Εκκλησιών μετά το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Από το 2009 Πατριάρχης Μόσχας είναι ο Κύριλλος. Από την πρώτη στιγμή που αναδείχθηκε Πατριάρχης, έδωσε να καταλάβουμε ξεκάθαρα πως θα πορευτεί με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο και θα κερδίσει πάση θυσία και με κάθε τίμημα τον χαμένο χρόνο της ραστώνης και του σιδηρού παραπετάσματος. Από τον Αγιο Πατριάρχη Τύχωνα (1917-1925), και στη συνέχεια οι Πατριάρχες Σέργιος (1943-1944), Αλέξιος Α΄ (1945-1970), Ποιμήν (1971-1989), Αλέξιος Β´ (1990-2009), πέρασαν δύσκολα και έζησαν πολλά. Κάποιοι, μάλιστα, από αυτούς, για να έχουν την ησυχία τους, δεν δίστασαν να συνεργαστούν με τα κομμουνιστικά καθεστώτα και να γίνουν και όργανά τους.

Μάλιστα, το διάστημα από 1925 έως το 1944, που δεν υπήρχε Πατριάρχης Μόσχας να κατευθύνει τα βήματα της Εκκλησίας, πολλοί υποστηρίζουν ότι υπήρξε η καλύτερη εποχή για την Εκκλησία, η οποία ανδρώθηκε τότε σαν το «κρυφό σχολείο» και ανέδειξε μεγάλες μορφές ορθόδοξων κληρικών. Σήμερα, το Πατριαρχείο Μόσχας είναι παντοδύναμο και έχει στο πλευρό του το επίσημο κράτος, το οποίο ενισχύει το έργο της Εκκλησίας και βοηθάει σε κάθε δυσκολία. Από τη μέρα, όμως, που ο Κύριλλος ανέλαβε τα ηνία της Εκκλησίας, ένας νέος αέρας έχει αρχίσει να φυσάει. Το Πατριαρχείο Μόσχας, μαζί με την ισχύ του εντός της Ρωσίας, θέλει να καπελώσει τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες και να περάσει από την πέμπτη στην πρώτη θέση, επισκιάζοντας τη Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως. Ως βασικό επιχείρημα που προτάσσει για να εξασφαλίσει την πρώτη θέση στην Ορθοδοξία είναι η ισχύς και η υπεροχή των αριθμών. Προς τούτο έχει αναθέσει στον πιο στενό και έμπιστο συνεργάτη τού Πατριάρχη, τον Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, πρόεδρο του Τμήματος Εξωτερικών και Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου, το δύσκολο έργο τού να κερδίσει τη θετική γνώμη των άλλων Ορθόδοξων Εκκλησιών και να τις οδηγήσει στην ετυμηγορία του.
Ξεκινώντας από τα εθνικά Πατριαρχεία Σερβίας, Ρουμανίας και Βουλγαρίας, με τα οποία έχουν κοινές προσλαμβάνουσες παραστάσεις και συνδέονται με μακροχρόνιους δεσμούς, μέχρι στιγμής, ο Ιλαρίων δεν τα πήγε άσχημα… Ηδη, έχει αρχίσει να κατακτά και τις υπόλοιπες Εκκλησίες, όπως για παράδειγμα το Αλεξανδρείας και το Ιεροσολύμων! Πολύ σύντομα θα δούμε να κατακτά, αν δεν κάνουμε κάτι ουσιαστικό, και τις υπόλοιπες Εκκλησίες και αυτό θα είναι άδικο για το Πατριαρχείο του καθημερινού μαρτυρίου: το Οικουμενικό!

Πατριαρχείο Σερβίας: Μία Εκκλησία που δοκιμάζεται…

Μια Εκκλησία που δοκιμάζεται είναι το Πατριαρχείο Σερβίας, το οποίο επέζησε από εμφυλίους πολέμους, από λιμούς, λοιμούς, καταποντισμούς και βάρβαρους κατακτητές… Ο αείμνηστος Πατριάρχης Σερβίας Παύλος υπήρξε μια άγια μορφή. Εμεινε μέχρι το τέλος στο πλευρό του λαού του και αντιμετώπισε όλα τα δεινά του πολέμου στο Κόσοβο με νηστεία και προσευχή. Τον διαδέχθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2010 ο νυν Πατριάρχης Ειρηναίος, ο οποίος βλέπει με σεβασμό τη Μόσχα, αλλά και το Φανάρι το θεωρεί λυχνία της Ορθοδοξίας άνευ της οποίας οι απανταχού ορθόδοξοι θα είμαστε όλοι φτωχότεροι.
Στο ενδεχόμενο μίας πόλωσης μεταξύ των δύο Εκκλησιών, Μόσχας και Φαναρίου, το Σερβίας θα έπαιζε τον ρόλο του γεφυροποιού. Ο Πατριάρχης Ειρηναίος πλαισιώνεται από μεγάλους Αρχιερείς, οι οποίοι τον βοηθούν στο δύσκολο έργο του, όπως ο Μητροπολίτης Ζάγκρεμπ Ιωάννης, ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος, ο Επίσκοπος Σιρμίου Βασίλειος, ο Επίσκοπος Μπάτσκας Ειρηναίος δεξιός βραχίων του Πατριάρχη κ.ά. Το Πατριαρχείο Σερβίας προσπαθεί να συνέλθει ακόμη από αυτά που πέρασε προ 15ετίας και τα οποία το έκοψαν σε χίλια κομμάτια.
Μία τέτοια παράπλευρη απώλεια είναι η δημιουργία αυτόνομης Αρχιεπισκοπής Αχρίδος (Εκκλησία του νέου κράτους των Σκοπίων), όπου ναι μεν υπάγεται διοικητικά στο Πατριαρχείο Σερβίας, αλλά οι Σκοπιανοί δεν το δέχονται, με αποτέλεσμα ο νόμιμος Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος να μένει φυλακισμένος στα Σκόπια και να μην μπορεί κανείς να κάνει κάτι. Οι Σκοπιανοί προχώρησαν αυθαίρετα στην ανάδειξη νέου Αρχιεπισκόπου, τον οποίο, όμως, δεν αναγνωρίζει κανείς από τον ορθόδοξο κόσμο.

Το Πατριαρχείο Ρουμανίας: Με τους θείους και ιερούς κανόνες

Το Πατριαρχείο Ρουμανίας εκπροσωπεί την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ρουμανίας. Το Αυτοκέφαλο δόθηκε κατ’ αρχήν το 1885 με Συνοδικό και Πατριαρχικό Τόμο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το έτος 1925 ανυψώθηκε σε Πατριαρχείο. Στις 12 Σεπτεμβρίου 2007, εξελέγη Πατριάρχης Ρουμανίας ο Δανιήλ, ένας Ιεράρχης που ήταν έτοιμος από καιρό να καταλάβει τον θρόνο της Ρουμανίας μετά τον θάνατο του Γέροντος Πατριάρχου Θεοκτίστου (1986-2007). Ο Δανιήλ μέχρι τότε κατείχε τον θρόνο της Μητρόπολης Μολδαβίας και Ιασίου – πρώτος θρόνος μετά τον Πατριαρχικό. Ηταν πολύ δραστήριος εξαρχής που έγινε Αρχιερεύς και ανέπτυξε πλούσιες δημόσιες σχέσεις με ισχυρούς παράγοντες του δημόσιου βίου της Ρουμανίας, αλλά και με επιχειρηματίες. Θεωρείται ανοιχτόμυαλος Ιεράρχης, αν και προς τα έξω δείχνει την εικόνα του συντηρητικού και παραδοσιακού. Οι σχέσεις του με το Φανάρι είναι εξαιρετικές και μολονότι η Εκκλησία της Ρουμανίας αισθάνεται κοντά στην Εκκλησία της Ρωσίας, εντούτοις την ώρα μιας μεγάλης κρίσης θα ταχθεί με τους θείους και ιερούς κανόνες και όχι με το πρόσκαιρο συμφέρον…

Το Πατριαρχείο Βουλγαρίας: Διχασμένη Ιεραρχία

Η Εκκλησία της Βουλγαρίας έχει περάσει πολλά στο διάβα της ιστορίας της. Μετά το Βουλγαρικό Σχίσμα, το 1872, εξεδόθη Συνοδικός και Πατριαρχικός Τόμος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ανακηρύχθηκε Αυτοκέφαλη Εκκλησία.
Από το 1971 μέχρι πέρυσι πατριάρχευε ο Πατριάρχης Μάξιμος, μια ιστορική φυσιογνωμία τής εκεί Εκκλησίας με φοβερή πολιτική ευφυΐα και οξυδέρκεια. Κάτι, δηλαδή, σαν τον δικό μας Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ. Από πέρυσι αναδείχθηκε νέος Πατριάρχης Βουλγαρίας ο Νεόφυτος. Πρόκειται για έναν σοβαρό Ιεράρχη, ο οποίος θα βαδίσει στα χνάρια του προκατόχου του. Ο Νεόφυτος αντιμετωπίζει πολλά εσωτερικά προβλήματα, με μία Ιεραρχία διχασμένη και διασπασμένη και ενδεχομένως διαβρωμένη από λάθη και πράξεις του παρελθόντος. Οι σχέσεις του Πατριαρχείου Βουλγαρίας με το Φανάρι είναι παραδοσιακά καλές, αλλά σε ενδεχόμενο σύγκρουσης και διένεξης, κανείς δεν ξέρει τι στάση θα ακολουθήσει… «Βούλγαροι είναι αυτοί, τους έχεις εμπιστοσύνη;» όπως έλεγε ο αείμνηστος Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης.

Το Πατριαρχείο Γεωργίας: Aγαστή συνεργασία με τη Μόσχα

Πρόκειται για μία ακόμη πολύπαθη Εκκλησία, η οποία ήταν πάντα όργανο στα χέρια των ισχυρών και των πολιτικών δυνάμεων που κυριαρχούσαν επί των εδαφών της. Ιδρύθηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. από τον Απόστολο Ανδρέα. Στην αρχή, τον 5ο αιώνα μ.Χ., αναγνωρίσθηκε Αυτοκέφαλη Εκκλησία από το Πατριαρχείο Αντιοχείας στο οποίο ανήκε. Το 1811 στερήθηκε των προνομίων της με απόφαση του αυτοκράτορα των Ρώσων και στη συνέχεια, το 1917, κατέστη δυνατή η αποκατάσταση της ιστορικής ανεξαρτησίας της ως Αυτοκεφάλου Εκκλησίας.
Μόλις το 1990, με πρωτοβουλία του Αείμνηστου Οικουμενικού Πατριάρχη Δημητρίου, το ζήτημα της κανονικότητος της Αυτοκεφαλίας αποκατεστάθη άπαξ διαπαντός! Πατριάρχης Γεωργίας είναι από το 1977 ο Ηλίας Β´. Η Εκκλησία της Γεωργίας, παρά τα όσα έχει υποστεί από το Πατριαρχείο της Ρωσίας, αισθάνεται πολύ κοντά στη Μόσχα και υπάρχει αγαστή συνεργασία μεταξύ των δύο Εκκλησιών.

Εκκλησιαστικό Ρεπορτάζ από το ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ που κυκλοφορεί

The post Η Ορθοδοξία στο… κόκκινο – Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τα λοιπά Ορθόδοξα Πατριαρχεία και οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες… διέρχονται μεγάλη κρίση appeared first on Paraskhnio.gr.