«Ήμουν στο μεταίχμιο να εγκαταλείψω την υποκριτική»

16:05 3/3/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Συνέντευξη στη ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, Φωτογραφίες ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΝΙΔΗΣ

«Δεν είμαι κανένας μεγάλος επαναστάτης» εξομολογείται. Είναι ένας μεγάλος ηθοποιός, όμως, θα συμπληρώσουμε. Εγκατέλειψε τη ζωγραφική και έδωσε το δικό του χρώμα στη ζωή επιλέγοντας να ανέβει στο σανίδι, χαρίζοντας στο κοινό αστείρευτο γέλιο.
Ο Ζήσης Ρούμπος, ο οποίος έκλεψε τις εντυπώσεις με τη συμμετοχή του στο «Κάψε το σενάριο», μεταμορφώνεται σε Caveman. Σε μια συνέντευξη-κατάθεση

ψυχής, αποκαλύπτει πως ήταν στο μεταίχμιο να εγκαταλείψει την υποκριτική. Εκφράζει την πικρία του που ο κόσμος δεν τον γνώριζε στα δέκα χρόνια πορείας του και τον έμαθε ξαφνικά μέσα από το «Κάψε το Σενάριο».

Για έκτη συνεχόμενη χρονιά παρουσιάζεται ο «Caveman» στο θέατρο Coronet. Ποια είναι αυτά τα συστατικά που χαρίζουν στο έργο αυτή την «αθανασία»;
Η επιτυχία του έργου οφείλεται σε έναν συνδυασμό, του ηθοποιού που ερμηνεύει τον ρόλο έχοντας στα χέρια του ένα εξαιρετικό κείμενο. Όποιος κι αν δει την παράσταση θα βρει ένα δικό του κομμάτι, για αυτό νομίζω έχει επιβιώσει τόσα χρόνια. Οι δε προκάτοχοί μου είναι σπουδαίοι, οπότε είναι… βαριά τα παπούτσια που πρέπει να γεμίσω.

Στο έργο γίνεται μια προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων των δύο φύλων, μια προσπάθεια ανάλυσης του ψυχισμού της γυναίκας και του άντρα…
Δεν είναι ένα βαθιά ψυχαναλυτικό έργο, αλλά πατάει σε έρευνες που έχουν βάση και κυρίως στο ότι οι συμπεριφορές που έχουμε και οι άντρες και οι γυναίκες κρατάνε από την προϊστορία και επιβιώνουν μέχρι και σήμερα.

Ο Σωτήρης στο έργο μιλάει έντονα για τη συμπεριφορά των γυναικών. Εσείς πώς αντιλαμβάνεστε τις γυναίκες;
Θεωρώ ότι οι γυναίκες είναι πλάσματα που σκέφτονται πολύ διαφορετικά από τους άντρες και έχω συνειδητοποιήσει ότι τα μεγαλύτερα λάθη που έχω κάνει στην επικοινωνία μου με το άλλο φύλο είναι ακριβώς επειδή νόμιζα ότι σκέφτεται όπως εγώ. Τώρα πια είμαι παντρεμένος, οπότε το βάζω σε πράξη αυτό και λειτουργεί πολύ.

Ποια ήταν η επαφή σας με την Τέχνη όταν ήσασταν μικρός; Τι είναι αυτό που σας προσφέρει η δουλειά του ηθοποιού;
Παλαιότερα ήθελα να γίνω ζωγράφος. Έδινα επί πέντε συναπτά έτη εξετάσεις για να μπω στην Καλών Τεχνών. Ευτυχώς, δεν κατάφερα να μπω! Συμμετείχα σε μια ερασιτεχνική παράσταση στα 23 μου και όταν ανέβηκα πάνω στο σανίδι, χτύπησε μια τεράστια «καμπάνα» μέσα μου. Έδωσα εξετάσεις στη Δραματική Σχολή και πέρασα. Μαγεύτηκα από τον χώρο. Δεν έχω βγάλει λεφτά από αυτό το επάγγελμα στα δέκα χρόνια που είμαι ηθοποιός. Έχω κερδίσει, όμως, εμπειρίες και γνώσεις.

Υπάρχει θεατρική παιδεία στην Ελλάδα;
Καμία απολύτως! Στα καλλιτεχνικά επαγγέλματα η αντιμετώπιση της Ελλάδας είναι απαράδεκτη, σας το λέω ως καλλιτέχνης, που προσπάθησα από το σχολείο να βρω από κάπου να πιαστώ και δεν υπήρχε τίποτα. Τα παιδιά πλέον θεωρούν το θέατρο πολυτέλεια!

Στην τηλεόραση συμμετείχατε στο «Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος» . Το ελληνικό κοινό, όμως, σας γνώρισε κυρίως μέσα από το «Κάψε το Σενάριο», το οποίο ξεκίνησε από τον Μάρτιο του 2012. Πόσο σημαντικό ήταν το «Κάψε το Σενάριο» στη μετέπειτα πορεία σας;
Για εμένα ήταν πολύ μεγάλο σοκ, όταν συνειδητοποίησα ότι όσοι με είδαν στο πρώτο επεισόδιο του «Κάψε το Σενάριο» δεν με είχαν δει σε δέκα χρόνια καριέρας στο θέατρο. Η τηλεόραση είναι ένα πάρα πολύ ισχυρό μέσο και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ευεργετικά, κάτι που δεν γίνεται. Δυστυχώς, μπορεί να κάνεις 40 χρόνια θέατρο και να μην σε ξέρει κανείς!

Και δεν υπάρχει χώρος για τους Έλληνες ηθοποιούς, αν σκεφτούμε ότι λίγα ελληνικά σήριαλ χρηματοδοτούνται, ενώ τα περισσότερα είναι ξένα.
Δεν θέλω να σκέφτομαι πόσοι άνεργοι ηθοποιοί υπάρχουν, μεταξύ των οποίων και νέα παιδιά. Υπήρξα κι εγώ άνεργος. Πριν από ενάμισι χρόνο ήμουν στο μεταίχμιο να παρατήσω το επάγγελμα, ήμουν πάρα πολύ άσχημα. Τη σχολή μου την έβγαλα ως σερβιτόρος. Είναι πάρα πολλές οι σχολές που προσφέρουν ένα χαρτί βεβαίωσης σπουδών, οπότε ο καθένας δηλώνει ηθοποιός. Είναι πολύ θετικό που σε αυτούς τους καιρούς μπορέσαμε να κάνουμε το «Κάψε το Σενάριο».

Πώς αντιλαμβάνεστε την πολιτική σκηνή;
Είμαι αηδιασμένος και νιώθω αδικημένος. Μόνο για τα κοινά δεν ενδιαφέρονται οι άνθρωποι που μας διοικούν! Παράλληλα, δεν είναι δυνατόν ένα ολόκληρο έθνος να φωνάζει έξω από την πόρτα τους ότι δεν τους θέλει και εκείνοι να αδιαφορούν. Ή θα γίνει το μπραφ ή θα συνεχίσουμε να είμαστε με το ζύγι και να τρώμε τη βρώμη.

Έχουμε οι πολίτες μερίδιο ευθύνης;
Αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο, γιατί πλέον έχει μπει και ένα επιπλέον πρόβλημα: ο βιοπορισμός. Όταν δεν έχεις να φας, επαναστατείς. Εγώ που σας τα λέω αυτά δεν είμαι κανένας μεγάλος επαναστάτης. Είμαι, όμως, νομοταγής πολίτης και παρ’ όλα αυτά με σκίζουν όπως όλους. Έχω πιεστεί και εγώ και η γυναίκα μου σε πολλά πράγματα. Είναι ξευτίλα εν έτει 2013 να μην μπορείς να κάνεις οικογένεια.

Θεωρείτε ότι είναι φυσιολογική η άνοδος ακραίων κομμάτων, όπως η Χρυσή Αυγή;
«Όταν ένας λαός περνάει τόσο μεγάλη αμφισβήτηση, τρόμο και φτώχεια συνήθως είναι φυσικό να υπάρχουν ακραίες εκφάνσεις εθνικισμού» μου λέει ο πατέρας μου, που είναι 84 ετών. Ευτυχώς, έτσι όπως ανεβαίνουν αυτά τα κόμματα, έτσι και κατεβαίνουν.

Αν βγάλουμε όλοι τον «Caveman» από μέσα μας, τι πιστεύετε ότι θα συμβεί στην κοινωνία μας;
Θα γεμίσει αγάπη! Ο ορισμός του Caveman περικλείεται στην πρόταση του έργου: «Ο Caveman προστατεύει την οικογένειά του και προσέχει τη γυναίκα του». Μακάρι να βγάλουμε τον Caveman που κρύβουμε όλοι μέσα μας!