Ιωαννίδης:«Όταν άφησα την Κύπρο έζησα την ευλογία του επαρχιώτη που χάνεται στη μεγάλη πόλη»

13:20 28/3/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Ο τραγουδιστής και συνθέτης από την Κύπρο έχει γίνει περιζήτητος μετά και το εντυπωσιακό του κείμενο για όσα συμβαίνουν στη χώρα του. Επανέρχεται, δηλώνοντας πως δεν νιώθει υπερήφανος για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι συμπατριώτες του τα γεγονότα των τελευταίων ημερών.

Μιλώντας στην Athens Voice, με αφορμή και την εμφάνισή του το προσεχές Σάββατο στο Fuzz,

ο Αλκίνοος Ιωαννίδης δήλωσε μεταξύ άλλων:

Είστε σκεπτικός ή υπερήφανος για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι συμπατριώτες σας τα γεγονότα των τελευταίων ημερών;
Σκεπτικός, σίγουρα. Υπερήφανος γιατί;

Γιατί επιλέξατε να ζήσετε μακριά από το κέντρο της Αθήνας;
Όταν άφησα την Κύπρο, το 1989, έζησα την ευλογία του επαρχιώτη που χάνεται στη μεγάλη πόλη. Ούρλιαζα από χαρά στο παπάκι που είχα τότε, κατεβαίνοντας τη Βασ. Σοφίας. Αυτή η χαρά έφυγε σιγά-σιγά και δεν είχα λόγους να μένω. Τώρα χαίρομαι να την επισκέπτομαι.

Το καλύτερο σύνθημα που έχετε δει σε αθηναϊκό τοίχο;
Θα πω το πρώτο που μου ‘ρχεται στο μυαλό: «Το κακάο τα σπάει»… Αυτό μου ήρθε, τι να κάνω;

Η δική σας «μόνο στην Αθήνα» ιστορία;
Ο απέναντι είχε πιάσει μια θέση πάρκιγκ κάτω από έναν ευκάλυπτο. Όταν έφευγε, έβαζε πινακίδα-ιδιοκατασκευή «Απαγορεύεται η στάθμευσις». Έστηνε μεγάλους καβγάδες για αυτή τη θέση. Μια μέρα (ήμουν στο παράθυρο), έσπασε ένα τεράστιο κλαδί, κορμός ολόκληρος, και του ισοπέδωσε το αμάξι.

Το πιο όμορφο τραγούδι που έχει γραφτείποτέ για την Αθήνα;
Το «Όπου κι αν πας θα θυμάσαι», που τραγούδησε η Δανάη το 1947. Το άκουσε τότε, μικρός, ο πατέρας μου από το γραμμόφωνο του γείτονα, μετά μου το τραγουδούσε σαν νανούρισμα. Μετά το έλεγα εγώ στις κόρες μου. Όταν άκουσα την κανονική εκτέλεση, πρόσφατα, δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτό που ήξερα.

Το πιο «περίεργο» μέρος που θα θέλατε να κάνετε live στην Αθήνα;
Πάνω στα Τουρκοβούνια, στο συνοικισμό Παπανδρέου, έχει κάτι νταμάρια, ένα σεληνιακό τοπίο. Πήγαινα και καθόμουν συχνά τις νύχτες εκεί, με τις ώρες. Το αγαπώ αυτό το μέρος.

Πώς φαντάζεστε την πόλη μας σε 50 χρόνια;
Ανθρώπινη. Είμαι αδικαιολόγητα αισιόδοξος