«Να μπει τέλος στη φορολογική ΑΣΥΛΙΑ»

17:21 16/11/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Συνέντευξη στην Ελλη Τριανταφύλλου

Την ανάγκη συγκρότησης ενός «Κινήματος Δικαιοσύνης», που θα υπηρετήσει τα ιδανικά της όχι ως ηθικής αρετής, αλλά ως πολιτικής και κοινωνικής αντίληψης για τη διακυβέρνηση του τόπου αναδεικνύει ο πρώην υπουργός Πολιτισμού, βουλευτής Ηλείας της ΝΔ, Κων/νος Τζαβάρας. Στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του, ο κ. Τζαβάρας χαρακτηρίζει αδιανόητο να μη φορολογείται σήμερα ο μεγάλος

πλούτος και δεν κρύβει την ενόχλησή του για το γεγονός ότι την ίδια ώρα που «εμφανίζονται ως δαίμονες της φοροδιαφυγής οι ελεύθεροι επαγγελματίες», αφήνονται στο καθεστώς της παραδοσιακής φορολογικής τους ασυλίας οι λαθρέμποροι του πετρελαίου, οι ιδιοκτήτες οff shore εταιρειών, οι καταγεγραμμένοι στις λίστες Λαγκάρντ, Λιχτενστάιν, οι εθνικοί εργολάβοι και οι μεγαλοϊδιοκτήτες ΜΜΕ.

Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα φαίνεται να παίρνουν δυσάρεστη τροπή. Οι εκπρόσωποι των δανειστών επιμένουν στη λήψη μέτρων…
Ούτε η κοινωνία, αλλά ούτε και η κυβέρνηση αντέχει νέα μέτρα. Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού είναι κατηγορηματικές και δεν αφήνουν περιθώριο παρερμηνείας. Ομως, πιστεύω ότι η άτεγκτη στάση της τρόικας δεν δικαιολογείται με βάση τουλάχιστον το γεγονός ότι το όργανο αυτό της παρακολούθησης του μνημονίου μπορεί να είναι άτυπο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δικαιούται να είναι αυθαίρετο. Οι πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Σουλτς, επιβεβαιώνουν ότι η τρόικα κατά τα 2/3 είναι ευρωπαϊκό όργανο. Υπό την ιδιότητά της αυτή είναι υποχρεωμένη να σέβεται και να υπόκειται στις καταστατικές αρχές που διέπουν το θεσμικό οικοδόμημα της Ενωμένης Ευρώπης. Τόσο η Συνθήκη της Λισσαβόνας όσο και το παράγωγο δίκαιο δεν αναγνωρίζουν λειτουργία οργάνου που να μην υπέχουν υποχρέωση λογοδοσίας. Το μέγα ερώτημα, λοιπόν, είναι σε ποιον λογοδοτεί η τρόικα. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό οφείλει να είναι ευρωπαϊκή και πρωτίστως δημοκρατική.

Οι σχέσεις της κυβέρνησης με την κοινωνία πώς βλέπετε να εξελίσσονται;
Ως βουλευτής της Περιφέρειας φέρνω στη Βουλή, μεταξύ άλλων, και το κλίμα που υπάρχει στην κοινωνία υπό το κράτος των έκτακτων και πρωτοφανών δυσκολιών που έχει δημιουργήσει η οικονομική κρίση. Η κοινωνία όχι μόνο δεν αντέχει άλλα μέτρα, οριζόντια ή κάθετα, αλλά κυρίως δεν αντέχει και άλλα άδικα διαρθρωτικά μέτρα. Είναι αδιανόητο να μη φορολογείται σήμερα ο μεγάλος πλούτος και γενικά οι κατέχοντες να έχουν καλύτερη φορολογική μεταχείριση απ’ ό,τι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι και οι επαγγελματίες. Οπως επίσης είναι άδικο να εμφανίζονται ως δαίμονες της φοροδιαφυγής οι δικηγόροι, οι γιατροί, οι υδραυλικοί και οι άλλοι ελεύθεροι επαγγελματίες και να αφήνονται στο καθεστώς της παραδοσιακής φορολογικής τους ασυλίας οι λαθρέμποροι του πετρελαίου, οι ιδιοκτήτες off shore εταιρειών, οι καταγεγραμμένοι σε λίστες κατοχής ελληνικού πλούτου που έχει εξαχθεί, θεμιτά ή αθέμιτα σε ξένες τράπεζες ( λίστα Λαγκάρντ, Λιχτενστάιν κ.λπ.) ή οι εθνικοί εργολάβοι και οι μεγαλοεκδότες, οι οποίοι δανείζονται με προνομιακούς όρους (χωρίς εγγυήσεις, χωρίς εμπράγματες εξασφαλίσεις), τη στιγμή που ένας μικρομεσαίος επαγγελματίας ζητά από τις τράπεζες ένα δάνειο κίνησης 10.000 ευρώ και δεν βρίσκει καμία ανταπόκριση. Αρα, αυτό από το οποίο κινδυνεύει η οποιαδήποτε κυβέρνηση, η οποία καλείται να διαχειριστεί δύσκολα προβλήματα σε συνθήκες μιας τέτοιας κρίσης, είναι το ογκούμενο κλίμα αδικίας που αρχίζει να καταλαμβάνει τις ψυχές των πολιτών. Πιστεύω ότι σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η μεσαία τάξη στην Ελλάδα πλήττεται και αποσυντίθεται χωρίς αυτή η θυσία να αντιστοιχεί σε κάποιο ωφέλιμο κοινωνικό αποτέλεσμα. Αυτή η αναντιστοιχία είναι που παράγει το αίσθημα της αδικίας και, τελικά, της αγανάκτησης. Χρειάζεται, λοιπόν, να συγκροτηθεί ένα Κίνημα Δικαιοσύνης που θα υπηρετήσει τα ιδανικά της όχι ως ηθικής αρετής, αλλά ως πολιτικής και κοινωνικής αντίληψης για τη διακυβέρνηση του τόπου.

Από ποιες δυνάμεις θα συγκροτηθεί;
Σε μια τέτοια προσπάθεια, η οποία υπερβαίνει κόμματα και περιχαρακώσεις παραταξιακές, μπορεί να συμμετέχουν όλοι όσοι πιστεύουν στην ανάγκη της δίκαιης κατανομής των θυσιών και των βαρών που απαιτεί η έξοδος από την κρίση. Βουλευτές, τοπική αυτοδιοίκηση και, κυρίως, οι διανοούμενοι πρέπει να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση και στον τόπο μας αυτού που ο John Rawls έχει ονομάσει «H δίκαιη κοινωνία».

Πόσο πιστεύετε ότι συνέβαλε αυτό το μείγμα αγανάκτησης και αδικίας, που απλώνεται στην ελληνική κοινωνία, στην ενδυνάμωση της Χρυσής Αυγής;
Εάν στη Μεταπολίτευση είχαν υπερισχύσει οι δυνάμεις που αντιμετωπίζουν τη Δικαιοσύνη όχι μόνο ως ηθική αρετή, αλλά και ως πολιτική φιλοσοφία και ιδεολογία, οπωσδήποτε δεν θα είχε αφεθεί ζωτικός χώρος για τη δημιουργία πολιτικών κομμάτων τύπου Χρυσής Αυγής που είναι ευθέως αντιπολιτικά, αντικοινοβουλευτικά, αντιδημοκρατικά. Μεταξύ της Χρυσής Αυγής και των άλλων κομμάτων δεν υπάρχει απλώς διαχωριστική γραμμή, αλλά μας χωρίζει μία άβυσσος, την οποία όσοι πιστεύουν ότι μπορεί να τη διαβαίνουν με την καλλιέργεια καλών σχέσεων και φιλικών επαφών με τους εκπροσώπους της προσφέρουν ολέθριες υπηρεσίες στη δημοκρατία. Επίσης, σε αυτήν ακριβώς την αναφορά αξίζει να επισημανθεί ότι δεν είναι τυχαίο το σημερινό διανοητικό και γλωσσικό επίπεδο του κοινοβουλευτικού λόγου. Πρόκειται για ένα κατάντημα που κανείς δεν μπορεί να συγχωρήσει στη χώρα όπου γεννήθηκε και μεγαλούργησε η δημοκρατία, όχι μόνο ως μέσο διακυβέρνησης αλλά και ως στάση ζωής. Μόνο ανεπίγνωστα μπορώ να δεχθώ ότι κάποιοι έστειλαν στο Κοινοβούλιο ως αντιπροσώπους τους βουλευτές που δεν έχουν στοιχειώδη δημοκρατική κουλτούρα. Βουλευτές που με την κοινοβουλευτική τους δράση και την ποιότητα του λόγου τους πλήττουν τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και το αντιπροσωπευτικό σύστημα στην ίδια την καρδιά της δημοκρατίας. Εκεί, δηλαδή, όπου ασκείται συμβολικά και πραγματικά η λαϊκή κυριαρχία.

Πώς εκτιμάτε ότι θα λήξει το μπρα ντε φερ υπουργείου Οικονομικών-βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας για τον νέο φόρο ακινήτων; Διότι το σχέδιο νόμου πάει κι έρχεται…
Πράγματι, δημιουργεί αρνητικά σχόλια το γεγονός ότι επί εβδομάδες τώρα σέρνεται κυριολεκτικά η τελική διαμόρφωση του νομοσχεδίου για τον ενιαίο φόρο ακινήτων. Στη μέχρι σήμερα διαβούλευση είναι θετικό το γεγονός ότι από την πλευρά των βουλευτών προβάλλονται αντιρρήσεις που αφορούν τη διόρθωση αδικιών, τις οποίες προβλέπει το σχέδιο που ετοίμασε ο κ. Καραβίτης. Πλην όμως, το υπουργείο Οικονομικών όφειλε να έχει προλάβει τουλάχιστον τις κραυγαλέες περιπτώσεις. Αναφέρομαι κυρίως στα θέματα που αφορούν τη φορολογία ακινήτων, που δεν παράγουν κανένα εισόδημα, και επίσης στην ελάχιστα συμβιβαζόμενη με το Σύνταγμα πρόβλεψη φορολογίας, προκειμένου να ικανοποιηθεί δημοσιονομικός στόχος και όχι η κατά την ισχύουσα νομοθεσία εξυπηρέτηση αναγκών του κοινωνικού συνόλου. Αυτά ακριβώς που προβλέπει η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1972/12, που ασχολήθηκε με το αν το «χαράτσι» είναι συνταγματικό, έπρεπε το υπουργείο Οικονομικών να τα έχει αφομοιώσει και να τα έχει χρησιμοποιήσει ως γνώμονα για την ορθή νομοθέτηση του θέματος.

Προβλέπετε ότι τελικώς θα περάσει από τη βουλή;
Πιστεύω ότι η κυβέρνηση πρέπει να εξαντλήσει κάθε περιθώριο, ώστε να καταλήξουμε σε μία σύνθεση, τέτοια που θα καθιστά τον νόμο αποδεκτό από όλες τις πλευρές.

Συνέντευξη του Κωνσταντίνου Τζαβάρα από το ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ που κυκλοφορεί

The post «Να μπει τέλος στη φορολογική ΑΣΥΛΙΑ» appeared first on Paraskhnio.gr.