Ώρα κρίσης. Ώρα ευθύνης

16:30 9/12/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ-ΒΙΡΓΙΝΙΑΣ ΒΡΥΩΝΗ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ*

Δύσκολοι καιροί. Οι ώρες είναι γρήγορες. Η ελληνική κοινωνία αιμορραγεί. Η ελληνική κοινωνία αυτοκτονεί. Η κοινωνική συνοχή κρέμεται από μια κλωστή. Το Διεθνές Κράτος Δικαίου εμφανίζεται να παρακολουθεί τα διεθνή δρώμενα σαν ναρκωμένο.
Οι θεσμοί της Δημοκρατίας (άρθρο 26 του Συντάγματος: Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική) βάλλονται. Το Κοινοβούλιο ψηφίζει νόμους που περιέχονται σε 105 σελίδες σε ένα μόνον άρθρο. Ρυθμίζει μεγάλα θέματα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, που προβλέπονται από το άρθρο 44 του Συντάγματος μόνο για περίπτωση

έκτακτης και απρόβλεπτης ανάγκης. Το Υπουργικό Συμβούλιο λέγεται ότι συνεδριάζει σπανίως.
Και η Δικαιοσύνη, το καταφύγιο των πολιτών, χτυπιέται αλύπητα και οι λειτουργοί της υποβαθμίζονται. Η αντίδραση των λειτουργών της, απελπισμένη προ της κυβερνητικής απόλυτα αρνητικής αντιμετωπίσεως, προσπαθεί με κάθε τρόπο, και τον πλέον έντονο, να ευαισθητοποιήσει τις κυβερνητικές λειτουργίες για να παράσχουν στη Δικαιοσύνη τα εργαλεία εκείνα που θα της επιτρέψουν να ασκήσει τα καθήκοντά της.
Πολύ φοβάμαι, όμως, μάταια. Την ώρα αυτή που καθολικό αίτημα του ελληνικού λαού είναι η απόδοση ουσιαστικής Δικαιοσύνης και η τιμωρία ενόχων, ο εξαιρετικός πυρήνας νέων και λιγότερο νέων δικαστών που βρίσκεται στην καρδιά του δικαστικού σώματος καλείται να διαδραματίσει τον ρόλο για τον οποίο ετάχθη, σύμφωνα με τους νόμους, το Σύνταγμα και τη συνείδησή του, σε πείσμα των αντιξοοτήτων, για να πραγματώσει τις ελπίδες και τις προσδοκίες του ελληνικού λαού, εν ονόματι του οποίου εκτελούνται οι δικαστικές αποφάσεις.
Ο δικαστικός λειτουργός δεν έχει τη δυνατότητα να ασκήσει άλλο επάγγελμα. Εκτός από τις δυσχέρειες, υλικές και λειτουργικές, του ανυπέρβλητα δύσκολου και ακανθώδους έργου του, αντιμετωπίζει καθημερινά απειλές της ζωής και της ακεραιότητάς του. Ποιος ξεχνάει τους νεκρούς του: Θεοφανόπουλο, Λινάρδο, Ταρασουλέα και τις πρόσφατες επιθέσεις κατά των ανακριτριών κυρίων Χατζάκη και Καλατζή.
Η μόνη ασπίδα του δικαστή είναι το κύρος του, που πηγάζει από την άσκηση του λειτουργήματός του. Κάθε πλήγμα της αξιοπρέπειας αυτής είναι πλήγμα του ιδίου του δικαστικού λειτουργού και της Δικαιοσύνης στο σύνολό της.
Τυχόν πειθαρχικές διώξεις σε οποιαδήποτε μορφή (απειλές περικοπών κ.λπ.) μειώνουν το κύρος του ελεγχόμενου, αλλά πολύ φοβούμαι και αυτό το κύρος του ελέγχοντος, ως μη ικανού να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει την ορθή λειτουργία της Δικαιοσύνης, υπέρτατου σκοπού του Κράτους Δικαίου σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, και ως μη επιτυχόντος από τις κυβερνητικές λειτουργίες, συνθήκες στοιχειωδώς ανταποκρινόμενες στην άσκηση των δικαστικών έργων (π.χ. έξι πρόεδροι Πρωτοδικών εκτελούν τα καθήκοντά τους, όλοι μαζί σε ένα γραφείο 3 επί 4 τ.μ.).

*Η κα Σταυρούλα-Βιργινία Βρυώνη-Κωνσταντινίδου είναι Πρόεδρος Εφετών ΕΤ.