Στον δρόμο της διαίρεσης

16:10 4/11/2012 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΙΜΗΣΗ

Χωρίς ενδοιασμούς κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι στη Λιβύη συντελέστηκε το μεγαλύτερο φιάσκο. Ναι, εντάξει, δεν υπάρχει ο Καντάφι, ωστόσο τη θέση του πήραν αρχηγοί φατριών με τα τοπικά τους συμφέροντα, τη δίψα τους για κυριαρχία και έλεγχο του λαθρεμπορίου. Πού είναι η κεντρική κυβέρνηση να σταματήσει τους περιπλανώμενους εγκληματίες και, φυσικά, το αίσχος που λαμβάνει χώρα στην Μπάνι Ουαλίντ; Τόσους μήνες τώρα δεν μπορούν οι αντιπρόσωποι

των φυλών στην κυβέρνηση να βάλουν ένα τέλος με τη βοήθεια του τακτικού στρατού; Αλλά πώς να γίνει αυτό όταν η κυβέρνηση δεν μπορεί να προστατέψει ούτε το ίδιο το κοινοβούλιο, το οποίο γίνεται συχνά έρμαιο διαδηλωτών και εισβολέων;
Ας μη γελιόμαστε. Η Λιβύη το πιο πιθανό είναι να δείχνει από εδώ και πέρα μια επίπλαστη εικόνα ήσυχης και δημοκρατικής χώρας, με τις ευλογίες της Δύσης. Αν η κεντρική εξουσία δεν μπορεί να βάλει τάξη τώρα που είναι η αρχή, τι θα κάνει αργότερα που κάποιες φυλές θα έχουν «ωριμάσει» και θα ζητούν περισσότερα; Και εδώ δεν είναι μόνο ζήτημα συνοχής της χώρας, αλλά ομαλής ζωής των άμαχων πληθυσμών. Ο φυλετικός κατακερματισμός της χώρας δεν επιτρέπει στην κεντρική εξουσία να ανέχεται επί μακρών βάρβαρες μεθόδους που υποτίθεται ότι ήταν γνωστές στο παλιό καθεστώς.
Οι καταστροφές στην Μπάνι Ουαλίντ, όπως η φήμη για χρήση χημικών όπλων, δεν έγιναν ούτε από το καθεστώς του Καντάφι. Η διεθνής κοινότητα πρέπει επιτέλους να αναλάβει τις απαραίτητες δράσεις και να βοηθήσει την Τρίπολη στην καταστολή ανάλογων φαινομένων. Σε διαφορετική περίπτωση, η διαίρεση της χώρας δεν θα φαντάζει πολύ μακρινή και δεν αποκλείεται ο εφιάλτης της Συρίας να κάνει και εκεί την εμφάνισή του.Tweet