Το μνημόνιο επισκιάζει το Κυπριακό…

14:01 17/2/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τα λάβαρα με αποτυπωμένη τη φιγούρα του Τσε Γκεβάρα, που είχαν πνίξει τον ουρανό της Λευκωσίας, τέτοιες μέρες πριν από τέσσερα χρόνια, αποκαθηλώθηκαν γρήγορα και η βραδιά νίκης του ΑΚΕΛ εκείνο το βράδυ του Φλεβάρη του 2009 εξελίχθηκε σε μια… μακρά μνημονιακή νύχτα για τη μαρτυρική Κύπρο. Μια «νύχτα» που μπήκε με τα δάκρυα συγγνώμης του Προέδρου Χριστόφια και βαθαίνει με τον απερχόμενο, πια, ηγέτη σε… πλήρη απόσυρση

και την Κύπρο να πηγαίνει σήμερα στις κάλπες εγκλωβισμένη σε έναν μονόδρομο, που ούτε τον διάλεξε, ούτε της αξίζει… Οι προβλέψεις δείχνουν ότι ο νέος ένοικος του μπαρουτοκαπνισμένου Προεδρικού Μεγάρου της Λευκωσίας θα είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. Ωστόσο, οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν πως αυτές οι εκλογές θα είναι απλώς «η αρχή του ολετήρα» για το «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος»…
«Αν ζούσε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, τα πράγματα δεν θα είχαν φτάσει εδώ» σχολιάζουν έγκυρες πηγές από τη Μεγαλόνησο. Κι όσοι θυμόμαστε τον εθνικό ηγέτη του «ΟΧΙ» στο σχέδιο Ανάν να βηματίζει μαγκωμένος, εκείνο το απόγευμα Μαΐου, στο καταπράσινο Δουβλίνο στη «γιορτή της Ευρώπης που υποδεχόταν στους κόλπους της την Κύπρο», τώρα καταλαβαίνουμε γιατί ο φωτισμένος αυτός πατριώτης δεν μοιράστηκε ποτέ τον –κυρίαρχο τότε– άναρθρο ενθουσιασμό όσων, τελικά, κατάφεραν να πληγώσουν την Κύπρο για δεύτερη φορά, μετά τη διχοτόμηση…
Ο Νίκος Αναστασιάδης θα είναι, κατά τη γνώμη πολλών, ένας «καλός διαχειριστής του μνημονίου», που έχει κάνει τις επαφές του και είναι έτοιμος να ανέβει δεύτερος στη σειρά στο «άρμα των αναλώσιμων». Οι δυο ανθυποψήφιοί του, ο Γιώργος Λιλίκας (φωτό) και ο Σπ. Μαλάς, μοιράζονται ένα ερώτημα που συνιστά τη σημαία ενός αναπτυσσόμενου ευρωσκεπτικισμού στο νησί: «Και γιατί μπήκαμε στην ΕΕ; Αφού πριν ήμασταν καλύτερα…». Ο Νίκος Αναστασιάδης απαντά με την αναζήτηση ενός «ζωτικού χώρου» ανάμεσα στο μνημόνιο και το αντιμνημόνιο, ξέροντας όμως ότι ο βρόγχος γύρω από τον λαιμό της Κύπρου έχει σφίξει επικίνδυνα. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ θυμάται, εξάλλου, το κόστος που πλήρωσε το ΑΚΕΛ κάνοντας «πιρουέτες» πάνω από την… τέφρα του «ΟΧΙ» στο σχέδιο Ανάν στην κάλπη των ευρωεκλογών του 2004…
Η «δεύτερη διχοτόμηση» της Κύπρου, μέσω μνημονίου αυτήν τη φορά, είναι τόσο εμφανής από τους αχόρταγους διεθνείς τοκογλύφους που απέκλεισε σε παρασκηνιακό επίπεδο τη ρωσική βοήθεια προς ένα θεσμικό οικονομικό και επιχειρηματικό εταίρο της Μόσχας, όπως είναι η Κυπριακή Δημοκρατία.
Τα φονικά δόντια του μνημονίου, πάντως, φαίνεται να έφτασαν ώς τον αχανή βυθό του θαλάσσιου οικοπέδου της κυπριακής ΑΟΖ και επιδιώκουν να «δαγκώσουν» τον θησαυρό που κείται, εκεί, για χρόνια.
Ο 67χρονος νομικός από το Πέρα Πεδί της Λεμεσού –που μπήκε στην τελική ευθεία με αέρα σίγουρου νικητή– έχει, προφανώς, επεξεργαστεί με τους συνεργάτες του ένα σχέδιο επί πραγματικών και όχι επικοινωνιακών δεδομένων. Που ακουμπούν στο ότι αν το «Νησί της Αφροδίτης» ήταν μια ελεύθερη γη, θα είχε μιαν επιρροή στην παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα –που οι Ευρωπαίοι θεωρούν– δυσανάλογη με το μέγεθός του. Γι’ αυτό και οι «πατρώνοι» επιφυλάσσουν για την Κύπρο μοίρα «υπηρέτη πολλών αφεντάδων».
Είναι χαρακτηριστικό πως η βαριά σκιά του μνημονίου έχει θέσει, για πρώτη φορά μετά το 1975, το Κυπριακό σε θέση συμπρωταγωνιστή, από κυρίαρχου, στην προεκλογική ατζέντα. Οι Κύπριοι τώρα ανησυχούν πολυεπίπεδα για το μέλλον του νησιού και οι σημερινές κάλπες, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, δεν αποτελούν κολυμβήθρα του Σιλωάμ, αλλά αρχή βασανιστηρίων για τον νικητή.

Για να μην ξεχνάμε…

H Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος στις 16 Αυγούστου 1960, βάσει των Συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου (11-19 Φεβρουαρίου 1959), που υπέγραψαν οι δύο κοινότητες του νησιού, η ελληνοκυπριακή και η τουρκοκυπριακή και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις: Ελλάδα, Τουρκία και Μεγάλη Βρετανία.
Το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας υπονομεύτηκε και αποδείχθηκε ανεφάρμοστο. Την περίοδο 1963-1968 υπήρξαν αιματηρές συγκρούσεις ανάμεσα στις δύο κοινότητες, που μεγάλωσαν το χάσμα σε επίπεδο πολιτικής και συνταγματικής συνεργασίας, με αποτέλεσμα την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από την κυβέρνηση του Μακαρίου.
Στις 20 Ιουλίου 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, με πρόσχημα το πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών (15 Ιουλίου 1974), που ανέτρεψε τον Μακάριο. Το προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας αξιοποίησε η Τουρκία και σήμερα κατέχει το 38% του εδάφους της Μεγαλονήσου.
Στις 12 Φεβρουαρίου του 1977 συνομολογήθηκε η Συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς, η οποία και θεωρήθηκε ως μέγα σφάλμα του Μακαρίου επί του κυπριακού προβλήματος, αφού αποδέχθηκε τη διζωνική – δικοινοτική ομοσπονδία. Η ακατανόητη απόφαση του Μακαρίου οδήγησε στην παραίτηση του Γλαύκου Κληρίδη, όχι μόνο από τη θέση του διαπραγματευτή, αλλά και από τη θέση του προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων. Το λάθος του παραδέχτηκε έμμεσα και ο ίδιος ο Μακάριος στον τελευταίο και πολυσυζητημένο λόγο του, στις 20 Ιουλίου του 1977, λίγες ημέρες πριν από τον αιφνίδιο θάνατό του! Στις HYPERLINK “http://www.sansimera.gr/almanac/1511″ 15 Νοεμβρίου 1983 ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς ανακήρυξε στα Κατεχόμενα τη λεγόμενη Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου.
Την 1η Ιανουαρίου 2004 η Κυπριακή Δημοκρατία, με άλυτο το εθνικό πρόβλημα, έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τέσσερα χρόνια αργότερα υιοθέτησε το ευρώ. Και τον Απρίλιο του 2004 ο Κυπριακός Ελληνισμός με ένα ηχηρό 76% είπε «ΟΧΙ» στο σχέδιο Ανάν, συμμεριζόμενος τις απόψεις του τότε Πρόεδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου. Το Κυπριακό ήταν και παραμένει πρόβλημα στρατιωτικής εισβολής και παράνομης κατοχής.