Τζαμί στον Βοτανικό: Ένα τουρκικό «παγόβουνο» στον ελληνικό «Τιτανικό»

20:05 22/4/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του ΧΑΡΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ανάμεικτα είναι τα συναισθήματα που έχει προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία η οριστική απόφαση της κυβέρνησης να προβεί στην οικοδόμηση του μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην περιοχή του Βοτανικού. Μια θύελλα αντιδράσεων παράλληλα με ένα μαζικό κύμα συμπαράστασης προς τους θρησκευτικά «άστεγους» μουσουλμάνους διχάζουν τους πολίτες, κάνοντας ένα ζήτημα διπλωματικής, πολιτιστικής και εθνικής σημασίας να θυμίζει έναν ατέρμονα «γόρδιο δεσμό» για πολλούς λόγους.
Ο σεβασμός και

η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί θεμελιώδη αρχή της ανθρωπότητας, αν θέλουμε να αυτοαποκαλούμαστε «πολιτισμένα όντα». Ετσι, λοιπόν, βάσει του άρθρου 10 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που διατυπώθηκε το 1789 μετά τη γαλλική επανάσταση και βρίσκεται σε ισχύ μέχρι και σήμερα: «Ουδείς επιτρέπεται να ενοχλείται για τις θρησκευτικές δοξασίες του, υπό τον όρο όμως η εκδήλωση αυτών να μη διαταράσσει την υπό του νόμου καθιερωθείσα δημόσια τάξη». Ποιος μπορεί, όμως, να κρίνει το αν στη χώρα, η οποία βρέθηκε για πέντε αιώνες υπό την ισλαμική κυριαρχία και βιώνει μια πρωτοφανή οικονομική και θεσμική κρίση, θα μπορούσε η ανέγερση ενός επίσημου και αναγνωρισμένου τζαμιού σε μια περιοχή που έχει ήδη έντονο το μουσουλμανικό στοιχείο να «διαταράξει τη δημόσια τάξη» ή όχι;
Κατ’ αρχάς, η επιλογή του Βοτανικού ως ο χώρος που θα φιλοξενήσει το ισλαμικό τέμενος δεν φαίνεται να είναι η πλέον ενδεδειγμένη. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Βοτανικός προτιμήθηκε επειδή έχει άπλετο χώρο και ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αξιοποιηθεί το εκτενές οικόπεδο του Πολεμικού Ναυτικού που έχει περιέλθει σε αχρησία. Αλλοι, όμως, κάνουν λόγο για προσωπική επιλογή του Ερντογάν(!), προκειμένου να ικανοποιηθούν οι πολυπληθείς μουσουλμανικές ομάδες (και όχι μόνο) που ζουν εκεί, οι οποίες, σύμφωνα με μαρτυρίες, είναι σε σημαντικό ποσοστό τουρκικής καταγωγής(!).
Αξίζει να αναφερθεί ότι «μυστικές εκθέσεις» της Αγκυρας, όπως και τουρκικά δημοσιεύματα, κατά το κοντινό παρελθόν, έχουν κάνει λόγο περί τουρκικής μειονότητας μέσα στην Αθήνα, την πρωτεύουσα της Ελλάδας και του ελληνισμού! Και το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής: Τι ακριβώς επιδιώκουν έντεχνα και, πλέον, ανενόχλητα οι Τούρκοι;
Ελεύθερος χώρος, εξάλλου, υπάρχει και αλλού… Γιατί, λοιπόν, θα πρέπει να υπάρξει ο κίνδυνος «γκετοποίησης» σε μια ήδη «επικίνδυνη» ζώνη μέσα στο κέντρο της Αθήνας; Σύμφωνα με έρευνα του «Π», όπως προκύπτει από ιδιοκτήτες βιοτεχνιών, μικροεπιχειρηματίες και κατοίκους, η περιοχή, ειδικά αργά τη νύχτα, κατακλύζεται από κυκλώματα ληστοσυμμοριτών που δρουν σχεδόν ανεξέλεγκτα. Μικροεπιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στην περιοχή ανέφερε χαρακτηριστικά στο «Π» πως τον έχουν ληστέψει ήδη τρεις φορές μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ενώ αποπειράθηκαν τουλάχιστον άλλες πέντε. Ετσι, έχει αναγκαστεί να μετατρέψει με δικά του έξοδα το κατάστημά του σε πραγματικό «φρούριο», προκειμένου να προφυλαχθεί.
«Με τον σύζυγό μου προσπαθούμε όσο μπορούμε να αποφεύγουμε να κυκλοφορούμε έξω τη νύχτα και τις μεσημεριανές ώρες. Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, είχε πυροβοληθεί μια γυναίκα εν ψυχρώ μέρα μεσημέρι για να τη ληστέψουν», αναφέρει χαρακτηριστικά η Κ., κάτοικος της περιοχής και μητέρα μικρών παιδιών.
Αξιοσημείωτο είναι, επίσης, το γεγονός ότι η κυβέρνηση, με αυτή την πρωτοβουλία, επιδιώκει να «ελέγξει» τις αθρόες και ανεξέλεγκτες συγκεντρώσεις των μουσουλμάνων, σε παράνομα τζαμιά, τα οποία στεγάζονται σε υπόγεια κτηρίων, αποθήκες, ισόγεια διαμερίσματα και σε διάφορα άλλα αυτοσχέδια σημεία. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα ανεπίσημα αυτά τζαμιά ξεπερνούν τα 150 μόνο στην Αθήνα και βρίσκονται διάσπαρτα σε κεντρικές πλατείες και δρόμους της πρωτεύουσας. Συνοπτικά, αναφέρουμε πως ορισμένα από αυτά, πλησίον της πλατείας Βικτωρίας και της Αττικής, είναι σε πολύ κοντινή απόσταση από δημοτικά σχολεία και φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Επίσης, ένα και μόνο κεντρικό τέμενος δεν θα μπορούσε να περιορίσει ούτε στο ελάχιστο τη λειτουργία όλων αυτών των παράνομων χώρων λατρείας του Ισλάμ. Σύμφωνα με πληροφορίες, το τζαμί θα έχει έκταση 850 τετραγωνικών μέτρων και η χωρητικότητά του θα είναι 350 θέσεων. Αναμφίβολα, δηλαδή, δεν θα είναι σε θέση να στεγάσει τους 30.000 (νόμιμους) μουσουλμάνους που διαμένουν στην Αθήνα. Μια λύση θα μπορούσε ίσως να αποτελέσει η νομιμοποίηση κάποιων από αυτά τα παράνομα τζαμιά προκειμένου να ελεγχθεί κάπως ο αριθμός τους και οι κινητοποιήσεις των ισλαμιστών, αλλά και για να αποφευχθεί μια μαζική ροή προς το τέμενος του Βοτανικού.

Γιατί ο Σαμαράς αρνήθηκε να πληρώσει ο Τουρκία

Στη συνάντηση του Αντώνη Σαμαρά με τον Ταγίπ Ερντογάν, ο Έλληνας πρωθυπουργός παρά την –προκλητική– πρόταση του Τούρκου ομολόγου του για χρηματοδότηση του τζαμιού από την Άγκυρα, αρνήθηκε κατηγορηματικά, επισημαίνοντας πως αυτό απασχολεί την ελληνική κυβέρνηση. Το κόστος κατασκευής του τζαμιού, τον σχεδιασμό του οποίου έχει αναλάβει το αρχιτεκτονικό γραφείο του Αλέξανδρου Τομπάζη –γνωστός στις ισλαμικές τάξεις για τις επιτυχημένες κατασκευές τζαμιών– ανέρχεται σε 846.000 ευρώ. Σίγουρα στα αυτιά πολλών πολιτών κάτι τέτοιο ακούγεται το λιγότερο προκλητικό για την Ελλάδα της κρίσης, του προβληματισμού και της ανεργίας. Δεν είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή για να ανακοινώσει η κυβέρνηση πως θα δώσει περίπου ένα εκατ. ευρώ για τις θρησκευτικές ανάγκες των μουσουλμάνων, όταν ένα σημαντικό ποσοστό των Ελλήνων πολιτών (που κατά 95%- 97% είναι χριστιανοί ορθόδοξοι) αντιμετωπίζει βιοποριστικά προβλήματα.
Είναι αυτονόητο πως μια ενδεχόμενη χρηματοδότηση του τεμένους από το τουρκικό κράτος θα αποτελούσε ηθικό και πολιτικό εξευτελισμό της χώρας. Ωστόσο, αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι, οφείλουμε να τονίσουμε πως τις ανακαινίσεις πριν από ορισμένα χρόνια των ορθόδοξων ναών στην Κωνσταντινούπολη (Οικουμενικό Πατριαρχείο και Αγία Τριάδα στο Ταξίμ) ολοκλήρωσαν με δικά τους έξοδα οι εύπορες ελληνικές οικογένειες της περιοχής.

Οι αντιδράσεις

Είναι γεγονός ότι το άκουσμα και μόνο της κατασκευής του τεμένους, προτού καν ξεκινήσουν οι εργασίες κατασκευής, έχει προκαλέσει αντιδράσεις στους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι ήδη ετοιμάζουν δυναμικές κινητοποιήσεις κατά της ανέγερσής του. Αρωγός στην προσπάθεια των κατοίκων της περιοχής είναι ο Μητροπολίτης Πειραιώς, Σεραφείμ, ο οποίος ήδη κινείται νομικά κατά της κατασκευής. Σε πιο ήπιους τόνους, ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων, Νικήτας Κακλαμάνης, έχει εκφράσει την πεποίθηση πως «υπάρχουν καταλληλότεροι χώροι, όπου οι διαμένοντες στη χώρα μας μουσουλμάνοι μπορούν να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η δημόσια τάξη». Βέβαια, σημαντική μερίδα των Ελλήνων πολιτών τάσσεται υπέρ των μουσουλμάνων, θεωρώντας πως η θρησκεία και η πίστη αποτελούν κεφαλαιώδη δικαιώματα κάθε ανθρώπου και δεν πρέπει κανείς να του τα στερεί.

Και η Άγκυρα παίζει κατενάτσιο για Χάλκη και Πατριαρχείο…

Μετά την τελική εντολή του Αντώνη Σαμαρά για την οικοδόμηση του τεμένους, είτε με επιδοκιμασίες, είτε με αποδοκιμασίες, το «χατίρι» των Τούρκων φαίνεται πως μπαίνει στην «τελική ευθεία», παρά την κωλυσιεργία της Αγκυρας, όσον αφορά στην παραχώρηση της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, αλλά και την «ασφυξία» που έχουν επιβάλει στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης. Ο μεγαλύτερος φόβος του «Π» και του γράφοντα είναι ότι οι Τούρκοι ανέκαθεν χαρακτηρίζονταν από επεκτατικές βλέψεις και ίσως το τέμενος του Βοτανικού να αποτελεί μόνο την αρχή. Στη συνέχεια, η Αγκυρα ίσως να απαιτήσει ένα πιο «κανονικό» τζαμί με μιναρέ και με μουεζίνη (που για την ώρα δεν προβλέπονται), καθώς και την ανέγερση τεμενών και σε άλλα σημεία της επικράτειας, γεγονός που θα μετέτρεπε την Ελλάδα σε πολυπολιτισμική χώρα και θα διέφθειρε τον εθνικό της χαρακτήρα.
Όπως, άλλωστε, έλεγε ο Καλλίμαχος, «ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος» και με γνώμονα αυτήν του τη φράση πρέπει να πορευθούμε μεθοδικά και προσεκτικά. Οφείλουμε, ωστόσο, να αναγνωρίσουμε, παρά τις όποιες φιλονικίες που έχουμε με τον τουρκικό λαό, πως πρέπει να επιχειρήσουμε να συνυπάρξουμε με την οθωμανική μειονότητα και να εγείρουμε κι εμείς ένα επίσημο και αναγνωρισμένο τζαμί στην Αθήνα, όπως όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ως ένδειξη αποδοχής και σεβασμού της διαφορετικότητας και του Ισλάμ. Αν, όμως, είναι να ρισκάρουμε να προκύψουν τόσα πολλά προβλήματα για να «μπαλώσουμε» μια «τρύπα», τότε καλύτερα αυτό το τέμενος να μη χτιστεί ποτέ! Η ελευθερία είναι ελευθερία… αλλά δεν πρέπει να λησμονά κανείς πως «η ελευθερία του καθενός σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου».