Υπάρχει πράγματι φως;

08:30 21/5/2013 - Πηγή: Παρασκηνιο

Του Αλέξανδρου Βέλιου

ΤΟ 2013 έφερε στον τόπο έναν αέρα συγκρατημένης αισιοδοξίας, ένα προανάκρουσμα ελπίδας. Η προσδοκία που καλλιεργείται για ανάκαμψη το 2014 έχει στοιχεία ρεαλισμού. Η αισιόδοξη προοπτική, όμως, που έδωσε η αποδέσμευση των δανείων, κινδυνεύει να αποδειχθεί βραχύβια, αν υπάρξει υστέρηση στην αποφασιστική υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων σε όλα τα μέτωπα.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ έχει επωμισθεί βαριά ευθύνη. Πρέπει να επιδείξει απαρέγκλιτη επιμονή και αποτελεσματικότητα στην υλοποίηση

των μεταρρυθμίσεων, υπερφαλαγγίζοντας τις εστίες αντίστασης των συμφερόντων που εξακολουθούν να αντιτίθενται σε κάθε αλλαγή. Είναι ο μόνος τρόπος για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες, οι προσπάθειες και τα επώδυνα μέτρα των τεσσάρων αυτών ετών.

ΕΜΠΟΔΙΑ παραμένουν και είναι πάμπολλα. Η εμμονή στην προστασία του πελατειακού κράτους, η δομική ανεπάρκεια της δημόσιας διοίκησης, η ελλειμματικότητα μεγάλου μέρους του πολιτικού –αλλά και του τεχνοκρατικού— προσωπικού, η τυφλή αντίδραση των ποικίλων συντεχνιακών συμφερόντων. Οι παράγοντες αυτοί, αν αφεθούν να ακυρώσουν τον εκσυγχρονισμό που έχει ανάγκη για να επιβιώσει ο τόπος, θα οδηγήσουν το όλο εγχείρημα σε ανεπανόρθωτη αποτυχία, το κόστος της οποίας θα το πληρώσει το σύνολο της κοινωνίας και θα είναι ανυπολόγιστο.

ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ, άλλωστε, έχουν τελειώσει. Εκείνο που δεν λέγεται είναι ότι από τα μέσα της φετινής χρονιάς η χρηματοδότηση των πρωτογενών μας ελλειμμάτων παύει. Ο,τι κεφάλαια έρθουν μετά τον Ιούνιο, θα πάνε υποχρεωτικά και αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των δανείων μας. Με άλλα λόγια, η εσωτερική δημοσιονομική διαχείριση περνά αποκλειστικά στα χέρια μας, χωρίς δυνατότητα εξωτερικού δανεισμού. Το μέλλον είναι πλέον στα δικά μας χέρια. Ή θα τα καταφέρουμε, ή θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια αλυσιδωτή κοινωνική και πολιτική αντίδραση απρόβλεπτων διαστάσεων και συνεπειών.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ μόνιμα η ανάπτυξη οφείλουμε, πάνω και πέρα από το μνημόνιο, να καταβάλουμε εργώδη προσπάθεια σήμερα, έτσι ώστε, σε βάθος διετίας το αργότερο, να ολοκληρωθούν όλες οι αναγκαίες ριζικές αλλαγές: η ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα, το άνοιγμα όλων των αγορών, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, η εκ βάθρων αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, η ορατή επιτάχυνση των διαδικασιών στη Δικαιοσύνη, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Ομως, η προσπάθεια και η πρόοδος προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει να είναι από τώρα αισθητή.

ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ προσδοκία όσων σκέφτονται με σύγχρονους όρους είναι ότι η πολιτική βούληση που εκφράζει αυτή η κυβέρνηση και τα πρώτα δείγματα γραφής που έχει δώσει θα έχουν αποφασιστική συνέχεια και συνέπεια. Οι πολίτες έχουν δικαίωμα να απαιτούν μια πολιτική απεγκλωβισμού από την ατελέσφορη λιτότητα. Το ερώτημα είναι το εξής: αυτή η κυβέρνηση είναι σε θέση να δώσει κάτι περισσότερο, κάτι δραστικότερο; Αν ναι, έχει μέλλον. Αν όχι… είναι ήδη παρελθόν!