O Γιάννης Βασιλακόπουλος γράφει: Ο Ομπάμα των φτωχών κι ο Μίκης της Ιστορίας

11:20 11/11/2012 - Πηγή: No Comments

Πανηγύρισα έξαλλα, με ένταση περίπου ίδια ν’ αυτή που έβαλα στο αυθόρμητο συναίσθημα μου, ως Ολυμπιακός, την ώρα που ο Μήτρογλου κλείδωσε τη νίκη επί της Μονπελιέ,  την στιγμή  που, γύρω στις 4 το χάραμα της περασμένης Τετάρτης, η πολιτεία του Οχάϊο «έκλεισε» στη μεριά του προέδρου Ομπάμα και σήμανε το Game Over των Αμερικανικών Εκλογών. Ξαγρύπνησα και τους γείτονες που με μιαν ανάκατη, με θυμό, απορία με κοίταζαν από τα πλαϊνά μπαλκόνια σαστισμένοι.

Υπήρχε όμως λόγος που αντέδρασα σαν να’ ταν οι Ελληνικές εκλογές, λες και επικυρωνόταν η πτώση των εδώ φαύλων τα ξημερώματα της 7ης μέρας του Νοέμβρη.

Ήξερα, όμως, πως σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο κρίσης, αλλά και αναδιάταξης δεδομένων, ανασχεδιασμού των συμμαχιών και επαναπροσδιορισμού του γεωπολιτικού ρόλου όλων των «παικτών» αν οι στενόμυαλοι, θρησκόληπτοι και παραδοσιακά  πολεμοχαρείς Ρεπουμπλικάνοι έμπαιναν στο τιμόνι των ΗΠΑ, οι υπόλοιποι θα μπαίναμε στη «σπηλιά του Κύκλωπα» χωρίς πολλές ελπίδες να του βγάλουμε το μάτι, όπως ο πολυμήχανος Οδυσσέας στον Ομηρικό  Πολύφημο.  Είναι δεδομένο πως ο πρόεδρος των Η. Π. Α. πολιτεύεται, με γνώμονα το συμφέρον της Δυτικής υπερδύναμης – και πολλές φορές, στο παρελθόν,  αυτό έχει γεννήσει  μπελάδες, στην γειτονιά μας. Όμως τώρα τα συμφέροντα της Ελλάδος- όχι απαραίτητα κι αυτών που στην τρέχουσα συγκυρία, ατυχώς, την κυβερνούν – ταυτίζονται με την στρατηγική στόχευση της Ουάσινγκτον που ξεκινά από το ψαλίδισμα της νέο – χιτλερικής  ηγεσίας του Βερολίνου. Ο πρόεδρος Ομπάμα, δίκαιος και κοινωνικά ευαίσθητος ηγέτης στο εσωτερικό του μέτωπο , αλλά κένταυρος με αγγελικό χαμόγελο στην διπλωματία, έχει δείξει πως είναι αποφασισμένος να κλείσει τις μηχανές της Βέρμαχτ στο… γκαράζ, την ίδια ώρα που για το Αμερικανικό συμφέρον, που ταυτίζεται, σήμερα με το δικό μας, πολεμά την Γερμανική τοκογλυφία, έχοντας και τη Μόσχα στο πλευρό του. Μας συμφέρει αυτή η συμμαχία και πρέπει να μπούμε κάτω από την ομπρέλα της. Μια προοπτική που θα είχε εξαϋλωθεί, αν – Θεός φυλάξοι- είχε κερδίσει ο Ρόμνει. Διότι οι Ρεπουμπλικάνοι , «ξεπλένουν» τις οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις, ανακαλύπτοντας εχθρούς στις ατραπούς της Εθνικιστικής έξαρσης και του Πολέμου. Στο δε Κρεμλίνο βλέπουν ακόμη σαν βαριά σκιά το είδωλο του Ιωσήφ Στάλιν παιχνιδίζοντας αιματηρά, συνήθως, στο Αιγαίο   και τη Μεσόγειο. Στη Μέση Ανατολή και τον Αραβικό κόσμο, ειδικά τώρα που η Συρία δίνει ένα απαράμιλλο άλλοθι… Για όλα αυτά «ψήφισα» Ομπάμα… .

*Όσο πανηγύρισα με την νέα νίκη του Μπάρακ Ομπάμα, άλλο τόσο συγκινήθηκα και μελαγχόλησα μαζί, χθες, στη Θέα του Μεγάλου Μίκη να κραδαίνει τη φλόγα του 30ου κλασικού μαραθωνίου. Φώναξε «είμαι εδώ» … Μα σαν κρίμα μεγάλο μοιάζει να μην ξανανιώνουν καμιά φορά τα σύμβολα την ώρα που τα χρειάζεται η Ελλάδα…