Σταϊκούρας: Οι πέντε άξονες προτεραιοτήτων που οφείλει να υιοθετήσει η Ελλάδα

13:01 8/4/2021 - Πηγή: BankWars

Τους πέντε γενικούς άξονες προτεραιοτήτων που οφείλει η Ελλάδα να υιοθετήσει με βάση τα διδάγματα και την εμπειρία του παρελθόντος, περιέγραψε ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταικούρας στην ομιλία του στο διαδικτυακό συνέδριο του Economist, με θέμα: «200 Χρόνια Οικονομικής Επιβίωσης»

Πρόκεται για την οικοδόμηση ενός νέους παραγωγικού προτύπου, την εφαρμογή ισορροπημένης δημοσιονομικής πολιτικής, την περαιτέρω αναβάθμιση της ποιότητας

των θεσμών, την διαμόρφωση περιβάλλοντος ενότητας, τον δυναμισμό και το αίσθημα εθνικής αυτοπεποίθησης

Αναλυτικά οι πέντε άξονες προτεραιοτήτων όπως τους περιέγραψε ο Χ. Σταικούρας είναι οι εξής:

“Η εμπειρία και τα διδάγματα του παρελθόντος προσδιορίζουν, σε μεγάλο βαθμό, τους γενικούς άξονες των προτεραιοτήτων, τους οποίες οφείλουμε να υιοθετήσουμε.

Συγκεκριμένα:

1ος ‘Αξονας. Η οικοδόμηση ενός νέου παραγωγικού προτύπου.

Εάν διατρέξουμε τη σύγχρονη ιστορία μας, θα διαπιστώσουμε ότι ένα από τα μεγαλύτερα μειονέκτημα της ελληνικής οικονομίας υπήρξε η έλλειψη επαρκώς τεκμηριωμένου σχεδίου.

Οι οικονομικές κρίσεις που διήλθε η χώρα μας στο πέρας των δύο τελευταίων αιώνων, ανέδειξαν με εμφατικό τρόπο τις αδυναμίες του εκάστοτε εφαρμοζόμενου παραγωγικού μοντέλου, που, για μακρές περιόδους, δεν στηρίχθηκε στους ισχυρούς πυλώνες της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας, ενώ παρουσίαζε ροπή προς την κατανάλωση, τον υπέρμετρο δανεισμό και την έλλειψη υγιών ξένων επενδύσεων.

Γι’ αυτό, βασικός στόχος της σημερινής Κυβέρνησης, από την αρχή της θητείας της, είναι η στροφή της ελληνικής οικονομίας σε ένα νέο, σύγχρονο, εξωστρεφές, ανταγωνιστικό, ανθεκτικό, πράσινο, ψηφιακό και κοινωνικά δίκαιο αναπτυξιακό μοντέλο, με αύξηση της συνολικής παραγωγής, των εξαγωγών και των επενδύσεων, κυρίως μέσω της αξιοποίησης των σύγχρονων τεχνολογιών, της διάδοσης και εφαρμογής της γνώσης, της προώθησης σε σύγχρονες κατευθύνσεις της εκπαίδευσης, της κατάρτισης, της δια βίου μάθησης, της έρευνας και της καινοτομίας.

Έχουμε ύψιστο εθνικό χρέος να αξιοποιήσουμε, στον μέγιστο δυνατό βαθμό, το σύνολο του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας, και ιδίως των νέων, προκειμένου να αναδείξουμε τις τεράστιες δυνατότητές της και να αναβαθμίσουμε την πέραν των συνόρων «ακτινοβολία» της Ελλάδας.

2ος ‘Αξονας. Η εφαρμογή ισορροπημένης δημοσιονομικής πολιτικής.

Η άσκηση συνετής και ισορροπημένης δημοσιονομικής πολιτικής καθίσταται ζωτικής σημασίας για την υγιή ανάπτυξης της χώρας, χωρίς να αυξάνεται υπέρμετρα το χρέος εις βάρος των επόμενων γενεών.

Η σημερινή Κυβέρνηση ακολουθεί αυτή την οικονομική στρατηγική, από την πρώτη στιγμή.

Ακόμη και κατά την περίοδο της υγειονομικής κρίσης, όπου κρίθηκε αναγκαία η αλλαγή σχεδιασμού και η εφαρμογή επεκτατικών πολιτικών, ως Υπουργείο Οικονομικών προχωρήσαμε μεν στην αξιοποίηση της υφιστάμενης – σε ευρωπαϊκό επίπεδο – δημοσιονομικής ευελιξίας, αποφεύγοντας όμως τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό.

3ος ‘Αξονας. Η περαιτέρω αναβάθμιση της ποιότητας των θεσμών.

Ο θεσμικός εκσυγχρονισμός του Ελληνικού Κράτους αποτέλεσε μια αργή διαδικασία, που δεν στερήθηκε «πισωγυρισμάτων».

Η γραφειοκρατία, η πολυνομία, οι πελατειακές σχέσεις και η «πλημμελώς λειτουργούσα διοικητική μηχανή», στάθηκαν τροχοπέδη για την οικονομική ανάπτυξη και την προσέλκυση επενδύσεων, επί πολλές δεκαετίες.

Ωστόσο, ήδη από τα πρώτα χρόνια ύπαρξης του νέου κράτους, και παρά τις όποιες θεσμικές αρρυθμίες, είχαν φανεί τα πρώτα ψήγματα φιλελευθερισμού και δικαιοσύνης.

Αντίστοιχη είναι και η πρόοδος αναφορικά με τη λειτουργία της Αντιπροσωπευτικής μας Δημοκρατίας, ως διαδικασία εγγύησης της Ελευθερίας, μέσα από την απόλαυση των δικαιωμάτων, κάθε μορφής.

Αναντίρρητα η Ελλάδα, ειδικά μετά το 1974, έχει πραγματοποιήσει άλματα στον συγκεκριμένο τομέα, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως δεν υπάρχουν ακόμα πεδία και τομείς που υπολείπεται.

‘Αλματα έχουν συντελεστεί και κατά τη θητεία της σημερινής Κυβέρνησης, στους τομείς της βελτίωσης της λειτουργίας των θεσμών, της αποδοτικότητας της Δημόσιας Διοίκησης και της αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής, αξιοποιώντας και τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών.

4ος ‘Αξονας. Η διαμόρφωση περιβάλλοντος ενότητας.

Ένα από τα μεγαλύτερα διδάγματα της ιστορικής μας διαδρομής είναι ότι έχουμε ανάγκη τη σύμπνοια, τη συναίνεση και τη συνεργασία, καθώς ενωμένο το Έθνος μας άνθισε, εντυπωσίασε και μεγαλούργησε.

Αντιθέτως, οι διχόνοιες και η επικράτηση του λαϊκισμού ως «γνώμονα» λήψης σημαντικών αποφάσεων, αποδείχθηκαν μοιραία λάθη, που οδήγησαν σε εθνικό διχασμό και οικονομική κατάρρευση.

Δίχως την τοξικότητα και την «εκκωφαντική» ένταση αυτών, και δίχως την κατά καιρούς επικράτηση των «σειρήνων» της δημαγωγίας, η Ελλάδα θα είχε σίγουρα επιτύχει ακόμη σπουδαιότερα επιτεύγματα.

Μια μακράς πνοής μεταρρύθμιση της παιδείας μας, η οποία θα βασίζεται στις θεμελιώδεις αρχές και αξίες του Πολιτισμού μας και στους βασικούς άξονες της Εθνικής μας «ταυτότητας», θα ενισχύσει το αίσθημα εθνικής ενότητας.

5ος ‘Αξονας. Ο δυναμισμός και το αίσθημα εθνικής αυτοπεποίθησης.

Η Ελλάδα οφείλει να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στο εγχείρημα της ολοκλήρωσης του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος και στη διαμόρφωση της νέας εποχής, παγκοσμίως, που ανοίγεται μπροστά μας.

Με περηφάνια και αυτοπεποίθηση, διατυπώνουμε συνεκτικές προτάσεις για την επίτευξη ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, ευημερίας και ισότητας.

Βαδίζουμε στο μέλλον με δυναμισμό και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.

Επιπλέον έχουμε αποδείξει ότι η χώρα μας αποτελεί δύναμη σταθερότητας στην ευρύτερη ταραχώδη περιοχή, έναν πυλώνα δημοκρατίας, μια χώρα με ισχυρό momentum και καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό.

Το αποδείξαμε και πρόσφατα, συνεισφέροντας εποικοδομητικά στον ευρωπαϊκό διάλογο για τα μέσα αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης και των οικονομικών επιπτώσεών της.

Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει ισχυροποιήσει τη φωνή της Ελλάδας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Οραματίζεται, προτείνει και υλοποιεί. Η Ελλάδα δεν έχει μόνο ένδοξο παρελθόν, αλλά και ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον”.

Στην αρχή της ομιλίας του ο υπουργός Οικονομικών ανέφερε οτι:

“Φέτος εορτάζουμε τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης.

Επανάσταση που συνιστά, αναμφίβολα, τομή στην ιστορία του ελληνισμού, καθώς αποτέλεσε την ιδρυτική πράξη του νεότερου Ελληνικού Κράτους.

Παράλληλα όμως, συγκίνησε, ενέπνευσε και αφύπνισε λαούς σε όλη την Οικουμένη, συνιστώντας παράδειγμα για μετέπειτα αγώνες, για την προάσπιση της Ελευθερίας, της Ανεξαρτησίας και της Δημοκρατίας.

Η φετινή χρονιά, με το ιστορικό και συμβολικό βάρος που φέρει, μπορεί – και πρέπει – να αναδειχθεί σε κειμήλιο εθνικής αυτογνωσίας και ταυτόχρονα να αποτελέσει πολύτιμη ευκαιρία απολογισμού, αναστοχασμού και οραματισμού.

Πόσο μάλλον που η φετινή επέτειος συμπίπτει με προκλήσεις της Γείτονος, την αυξημένη αβεβαιότητα και μια νέα ιδιότυπη μάχη που δίνουμε, για να αποτινάξουμε τον «ζυγό της πανδημίας» και να επανακτήσουμε την «ελευθερία» μας.

Κυρίες και Κύριοι,

Είναι αλήθεια ότι στην πορεία αυτών των 200 ετών, συγκροτήσαμε τη νέα Ελλάδα. Προοδεύσαμε, περνώντας μέσα από Συμπληγάδες. Πολεμήσαμε τόσο γενναία, που ακόμη και όταν χάσαμε πολέμους, αναγνωρισθήκαμε ως νικητές. Όμως, υποπέσαμε και σε λάθη, σε καταστροφικές εμφύλιες διαμάχες. Διαγράψαμε τροχιά, με πολλά πάνω, αλλά και αρκετά κάτω.

Όμως, χάρη, στην αυταπάρνηση και στις θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά μερικές φορές και την αλληλεγγύη εταίρων και συμμάχων μας, καταφέρναμε να σταθούμε όρθιοι, βγαίνοντας δυνατότεροι μετά από κάθε κρίση.

Η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα χώρας που επιτυγχάνει, μέσω διαδοχικών κύκλων δημιουργίας και καταστροφής, να προχωρεί προς τον μεγάλο στόχο της, που είναι η μετεξέλιξή της σε μια σύγχρονη και ευημερούσα Δημοκρατία.

Ειδικότερα όσον αφορά στην πορεία της ελληνικής οικονομίας, αυτή χαρακτηρίζεται από περιόδους με εντυπωσιακά αναπτυξιακά άλματα, αλλά και με στασιμότητες και υφέσεις.

Ιχνηλατώντας την, από την ανεξαρτησία μέχρι σήμερα, διαπιστώνουμε ότι κάλυψε μεγάλο μέρος του χάσματος που στην αφετηρία τη χώριζε από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.

Και τούτο παρότι αρκετές φορές «φλέρταρε» με την οικονομική καταστροφή, ως συνέπεια ενδογενών λαθών και εξωγενών παραγόντων.

Όμως, παρά τις δοκιμασίες και τις κρίσεις σε αυτά τα διακόσια χρόνια, η χώρα κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει οικονομικά, αλλά να προοδεύσει και να εξελιχθεί.

Είναι αλήθεια ότι η πορεία της οικονομίας, εκτός από λάθη, περιέχει πολλά και σημαντικά επιτεύγματα.

Ενδεικτικά σημειώνω:

– Την εγκατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα, οι οποίοι συνέβαλαν στην αλλαγή κουλτούρας, στο «μπόλιασμα» ιδεών και στη μεγέθυνση της οικονομίας.

– Το μέγιστο επίτευγμα της εισόδου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ακολούθως στον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη.

– Τις εντυπωσιακές φάσεις ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού κατά τις περιόδους Χαρίλαου Τρικούπη, Ελευθέριου Βενιζέλου και Κωνσταντίνου Καραμανλή, που μετέτρεψαν την Ελλάδα από οικονομία και κοινωνία υστέρησης, σε μία ανεπτυγμένη χώρα του ευρωπαϊκού χώρου και του κόσμου.

– Τη θεαματική βελτίωση του μορφωτικού και βιοτικού επιπέδου των πολιτών της.

– Την ανάδειξη σε χώρα που κατάφερε να καταστεί και παραμένει, επί δεκαετίες, το πλουσιότερο κράτος στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή.

Συνεπώς, το ισοζύγιο των 200 ετών είναι ξεκάθαρα θετικό για την Πατρίδα μας και όλους τους Έλληνες.

Ο απολογισμός των 200 ετών από την Εθνεγερσία, προσφέρει μία ξεχωριστή ευκαιρία να αναλογιστούμε αυτά τα επιτεύγματα, αλλά και τα λάθη μας.

Στα λάθη πρέπει να σταθούμε όχι ως απλοί «παρατηρητές», αλλά ως συνειδητοποιημένοι πολίτες, που τα ανιχνεύουν και τα αναλύουν, με ακρίβεια και ειλικρίνεια, ώστε να μην τα επαναλάβουμε”.