Άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη στη γερμανική DIE ZEIT

20:10 3/12/2012 - Πηγή: KoutiPandoras

Το παρακάτω άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη δημοσιεύτηκε στη γερμανική εφημερίδα DIE ZEIT στις 29 Νοεμβρίου

Την Ελλάδα κυβερνά μια διεφθαρμένη κλίκα

Του Κώστα Βαξεβάνη

Το να σε συλλαμβάνουν 50 άντρες της Κρατικής Ασφάλειας,του ειδικού τμήματος της ελληνικής Αστυνομίας που έχει την ευθύνη για την προστασία του Πολιτεύματος, είναι αναμφίβολα μία εμπειρία. Το να σε αγκαλιάζουν

και να σε φιλάνε όμως αυτοί οι οποίοι ήρθαν για να σε συλλάβουν, δηλώνοντας πως είναι μαζί σου, είναι μια έκπληξη. Όταν ως ερευνητική ομάδα του περιοδικού HOT DOC, πήραμε την απόφαση να δώσουμε στη δημοσιότητα τα ονόματα της «Λίστας Λαγκάρντ», ξέραμε πως αρχίζει μια περιπέτεια. Η λίστα αυτή η οποία είχε παραδοθεί από τον υπάλληλο της Ελβετικής Τράπεζας HSBC, στην τότε υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας Κριστίν Λαγκάρντ, περιείχε τα ονόματα χιλιάδων καταθετών, για την πλειοψηφία των οποίων ήταν εμφανές πως τα έσοδα δεν ήταν φορολογημένα ή νόμιμα.

Με τη λίστα αυτή, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και Γερμανία, κατάφεραν να εντοπίσουν τους φοροφυγάδες και να εξασφαλίσουν έσοδα. Όχι όμως η Ελλάδα. Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, -ο οποίος προφασιζόταν ότι αναζητά εναγωνίως χρήματα για την ελληνική κρίση- πήρε τη λίστα, έκανε ένα αντίγραφο σε CD το οποίο όμως κάπου παράπεσε και δεν αξιοποιήθηκε. Συμπεριφέρθηκε περίπου σε αυτό το CD-ντοκουμέντο όπως σε όλα τα μουσικά CD στο σπίτι του. Στη συνέχεια αυτή η λίστα πέρασε σε μερικούς κρατικούς υπαλλήλους και τον επόμενο υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος την πήρε σε μορφή usb, αλλά δεν θυμήθηκε και αυτός τι ακριβώς την έκανε. Όλα αυτά δεν είναι σενάρια κωμωδίας αλλά όσα κατέθεσαν επισήμως στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Τρεις κυβερνήσεις και δύο υπουργοί, χρησιμοποίησαν διάφορα νομικά επιχειρήματα, όπως το ότι η λίστα είχε αποκτηθεί παράνομα άρα δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, για να μην κάνουν καμία έρευνα για την φοροδιαφυγή. Η λίστα βεβαίως ήταν νόμιμη και παραχωρήθηκε επισήμως από τις γαλλικές αρχές στην Ελλάδα. Επί δύο χρόνια έμεινε στα συρτάρια ή τα παντελόνια των Υπουργών και η ύπαρξή της, χρησιμοποιήθηκε για οικονομικούς και πολιτικούς εκβιασμούς.

Όταν τη δημοσιεύσαμε, δεν κάναμε μόνο το δημοσιογραφικά σωστό, να αποκαλύπτουμε δηλαδή αυτό που οι άλλοι ήθελαν να κρύψουν, αλλά και το ηθικά σωστό. Απαλλάξαμε την πολιτική ζωή από το νοσηρό κλίμα που είχε δημιουργήσει η υπόθεση της λίστας και ζητάγαμε από την ελληνική κυβέρνηση να αλλάξει την άδικη εικόνα που παρουσιάζει η Ελλάδα: από την μία άνθρωποι να τρώνε από τα σκουπίδια και από την άλλη, όσοι δεν πληρώνουν για την κρίση να συνεχίζουν να έχουν την ασυλία από τους πολιτικούς τους προστάτες. Η αποκάλυψη της λίστας δεν ενόχλησε γιατί παρουσίαζε «προσωπικά δεδομένα» (μία ακόμη νομική εφεύρεση) αλλά γιατί εμφάνιζε την πραγματικότητα. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα και οι άνθρωποι του, εκδότες, επιχειρηματίες, φίλοι υπουργών, οι κυρίαρχοι των ελληνικών ΜΜΕ και τραπεζίτες ήταν μέσα στη λίστα.

Αυτός ήταν και ο λόγος που οι αστυνομ