Εκλογές με κόμματα που τρίζουν και το φάντασμα του 2012 που επιστρέφει

17:39 24/3/2023 - Πηγή: KoutiPandoras

Καθώς η κλεψύδρα για τις εκλογές αδειάζει, οι βασικοί διεκδικητές της λαϊκής ψήφου προσέρχονται στις κάλπες με εμφανή προβλήματα, τόσο στο εσωτερικό τους, όσο και στη σχέση τους με την κοινή γνώμη. Κατ ουσίαν το εκλογικό σώμα θα κληθεί να επιλέξει κυβέρνηση ανάμεσα σε τρία κόμματα που έχουν κυβερνητικό παρελθόν, αλλά προβληματικό παρών και θολό μέλλον.

Είναι φαινόμενο με καινοφανή χαρακτηριστικά, καθώς στις παρελθούσες εκλογικές αναμετρήσεις, τουλάχιστον ένας από τις διεκδικητές της διακυβέρνησης

δεν είχε εμφανή θέματα εσωστρέφειας ή κομματικά ρήγματα. Καθώς αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά από το 1974, ίσως να είναι το πραγματικό «τέλος της Μεταπολίτευσης».

Βαρίδι η οικογένεια Μητσοτάκη

Στην κορυφή του πίνακα των «προβληματικών» κομμάτων βρίσκεται η ΝΔ με τις πηγές της κακοδαιμονίας της να βρίσκονται εμφανώς στην ηγεσία της. Για την ακρίβεια ο τρόπο με τον οποίο άσκησε την εξουσία η κυβέρνηση – και στην ουσία η οικογένεια- Μητσοτάκη είναι βαρίδι για το κόμμα και την κυβέρνηση..

Καθώς η λαϊκή αποδοκιμασία για την ταξική πολιτική της- που προϋπήρχε της τραγωδίας των Τεμπών– οδηγεί σε αναπόφευκτη στην εκλογική ήττα τη ΝΔ, η κρίση στις σχέσεις της με την κοινωνία που κορυφώνεται στις διαδηλώσεις, απεικονίζονται και εσωτερικά.

Η απερχόμενη κυβέρνηση δεν βαρύνεται μόνο με αποτυχίες και μονομερή πολιτική, αλλά και με θεσμικές εκτροπές, ενώ οι δραστηριότητες κάποιων μελών της βρίσκονται στα όρια του ποινικού νόμου.

Η φαυλότητα στη διοίκηση, η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, οι υποκλοπές, οι παρακρατικές πρακτικές, η εκτεταμένη διαφθορά, η ακροδεξιά κυριαρχία στο εσωτερικό και η συναλλαγή με οικονομικούς παράγοντες, έχουν αλλοιώσει τον χαρακτήρα του κόμματος των Καραμανλήδων, που είναι ορατά τριχοτομημένο.

Το δίκτυο της οικογένειας Μητσοτάκη, με τη συνδρομή μιντιακών χορηγών της, προσπαθεί να επιβάλει την κυριαρχία της στη χώρα με αθέμιτες μεθόδους.

Η παραδοσιακή Καραμανλική πτέρυγα ανασυντάσσεται για να προστατεύσει τη ιδρυτική φυσιογνωμία του κόμματος και ομάδα Σαμαρά εποφθαλμιά εκ νέου την ηγεσία.

Όπως φαίνεται, υπάρχει συναίσθηση, των δυο πρώην Πρωθυπουργών- και άλλων παραγόντων όπως ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος ότι ο σημερινός αρχηγός του κόμματος, μεθοδεύει τη διάσπασή του, ως αντίδραση – και κίνηση αυτοπροστασίας του ιδίου- μετά την εκλογική κατάρρευση.

Το ουσιαστικότερο πρόβλημα για τη ΝΔ είναι η απομόνωση του επικεφαλής της και ως αρχηγού του κόμματος και ως Πρωθυπουργού.

Στο εσωτερικό η μόνη δύναμη με την οποία μπορεί να συνεργαστεί είναι το κόμμα του Βελόπουλου, που δείχνει αποφασισμένος να αποσπάσει πολύ περισσότερο από όσα είναι διατεθειμένος να του δώσει ο Μητσοτάκης. Ο οποίος που επιστρέφει στην παλαιά οικογενειακή συνήθεια της απόσπασης βουλευτών από άλλα κόμματα και θα αναζητήσει Κατσίκηδες.

Στο διεθνή χώρο βρίσκεται σε οιονεί καραντίνα– όπως δείχνουν άλλωστε και οι έρευνες του Ευρωκοινοβουλίου για την κυβέρνησή του.

Οι υποκλοπές και κάποιες «επενδυτικές» επιλογές τον φέρνουν σε απόσταση από τον Μακρόν που τον αποφεύγει. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ δεν τον έχει συναντήσει ποτέ και του έκοψε το προεκλογικό παιχνίδι με τα Μάρμαρα..

Η ψυχρότητα του καγκελαρίου Σολτς αναδείχθηκε και από τη … χλευαστική τοποθέτηση Μητσοτάκη για την πολυκομματική γερμανική κυβέρνηση στην πρόσφατη συνέντευξή του.

Οι Αμερικανοί – που κοινοποίησαν προεκλογικά την αρνητική έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ– δεν δείχνουν ενθουσιασμό μαζί και συζητούν πλέον και με τον Τσίπρα. Εκ παραλλήλου τακτοποιούν τις διαφορές του με την Τουρκία, την οποία εμφανώς ωφελεί η ελληνική αποτυχία στη Λιβύη.

Οι στενές σχέσεις Μητσοτάκη με τα μεσαιωνικά καθεστώτα των Εμιράτων τον εκθέτει στο δυτικό κόσμο.. Αλλά και η συνάφεια του με το Ισραήλ, του διεφθαρμένου Νετανιάχου, αναδεύει προβληματικές πλευρές που φτάνουν ως τα παράνομα λογισμικά.

Σ αυτό το πλαίσιο η μυστική ΙΧ διπλωματία του απερχόμενου Πρωθυπουργού εξελίσσεται σε ιδιαίτερο πρόβλημα για τη χώρα, καθώς φαίνεται να έχει πλευρές που δεν γνωρίζει ούτε καν ο υπουργός Εξωτερικών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος

Στο απέναντι μπαλκόνι, ο Αλέξης Τσίπρας, διατηρεί την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του στον ΣΥΡΙΖΑ και την επιρροή του στην ευρύτερη Δημοκρατική παράταξη. Αλλά το κόμμα του παρουσιάζει υστερήσεις, ως εν ανατομή κυβερνώσα δύναμη και δείχνει να κινείται μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος.

Από τη μια διαμορφώνονται προϋποθέσεις επιστροφής του Τσίπρα στην πρωθυπουργία και από την άλλη το κόμμα του εμφανίζει «σκιές» από την παρουσία προσώπων με αρνητικό φορτίο στο προσκήνιο, με ρόλους.

Η διαχείριση της «υπόθεσης» του Παύλου Πολάκη και η παραμονή του Νίκου Παπά στο ψηφοδέλτιο παρά τη δικαστική καταδίκη, προκάλεσαν εμφανή απογοήτευση σε ομάδες εν δυνάμει ψηφοφόρων, αλλά και σε κομματικά στελέχη. Εκ παράλληλου πρόσωπα που έχουν επιβαρύνσεις από το παρελθόν ή οπισθοδρομικές αντιλήψεις, συνεχίζουν να θεωρούνται «βαρίδια». Σε ένα κομματικό σύστημα με περιορισμένη ανανέωση, που βασίζει την εκλογική προοπτική του αποκλειστικά στην αποδοχή του από την ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη.

Η συνεχιζόμενη λειτουργία μιας τουλάχιστον, αντιηγετικής φράξιας στο εσωκομματικό πεδίο θολώνει την κομματική ταυτότητα και υπονομεύει την ηγετικότητα του εν αναμονή πρωθυπουργού.

Η ομαλή δημόσια παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ τελεί πλέον υπό την αίρεση να πλησιάζει το πληκτρολόγιό του ο Πολάκης και να μην προβάλουν κάποια στελέχη τις άστοχες ή ρεβανσιστικές απόψεις τους για την διακυβέρνηση -που έχει ήδη αποδοκιμάσει ο Τσίπρας.

Το ερώτημα είναι αν αυτά ανακόπτουν την ορμή που είχε αρχίσει να ανακτά ο ΣΥΡΙΖΑ προ των Τεμπών ή αν δυσχεραίνουν την επιρροή του στους «μετριοπαθείς» ψηφοφόρους που αποσπώνται από τη καταρρέουσα ΝΔ του Μητσοτάκη.

Πρακτικά αν η – προσωπική- δυναμική Τσίπρα για επιστροφή στην Πρωθυπουργία, επηρεάζεται από την ασαφή απάντηση το ερώτημα «με ποιους θα κυβερνήσει;» – ή με ποιους ΔΕΝ θα κυβερνήσει! Ώστε να διευκολυνθούν ο εισροές ψηφοφόρων που ασπάζονται την προοπτική προοδευτικής κυβέρνησης με κεντροαριστερό κορμό. Σε αντιδιαστολή με το εύρημα «δεύτερη φορά Αριστερά» που έχει εγκαταλείψει ο Τσίπρας, αλλά όχι κάποιοι άλλοι στην Κουμουνδούρου..

ΠΑΣΟΚ στην ομίχλη και τριχοτομημένο

Στο αναιμικό ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι χειρότερα από όσο φαίνονται και η ρίζα βρίσκεται αφενός στις περιορισμένες δυνατότητες και τις λάθος επιλογές της ηγεσίας.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης αντί να ενταχθεί στο αντιδεξιό ρεύμα για δημοκρατική κυβέρνηση, κατά την παράδοση του ΠΑΣΟΚ, κόλλησε στην ανιστόρητη γραμμή των ίσων αποστάσεων– που είχε αρχίσει να εγκαταλείπει η Γεννηματά, χαρακτηρίζοντας την κυβέρνηση Μητσοτάκη ως «Μαξίμου ΑΕ».

Διευθύνει το κόμμα κλεισμένος στη λεγόμενη «σέχτα της Θράκης>- που συνιστάν μετεξέλιξή μιας ομάδας της -διόλου ελκυστικής -Νεολαίας του κόμματος. Η απήχηση του ΠΑΣΟΚ περιορίζεται πλέον στον συναισθηματισμό που προκαλεί στο εκλογικό σώμα η ιστορία του. Παρά στην επιρροή της ηγεσίας του τα τελευταία χρόνια, η σημερινή την πολιτική του που παραμένει ασαφής και συγκεχυμένη.

Ήδη ως κόμμα ριζικά τριχοτομημένο .Εκτός από την ηγεμόνευσα , όσοι συνδέονται με τον Γ. Παπανδρέου έχουν άλλους σχεδιασμούς, ενώ η κραυγαλέα φιλομητσοτακική στάση όσων περιβάλουν τον Ανδρέα Λοβέρδο, προϊδεάζει για τον προσανατολισμό του ως στήριγμα του Μητσοτάκη.

Εκ παραλλήλου το ΠΑΣΟΚ έχει εμπλακεί σε σενάρια για επιστροφή του Βαγγέλη Βενιζέλου ή την μετεκλογική πρόταση του Νίκου Αλιβιζάτου για την πρωθυπουργία- που αποδοκίμασε ως ιδέα προερχόμενη από τη ΝΔ.

Εκ παράλληλου δεν πρέπει να υποτιμηθεί ότι υπόθεση Καϊλή παραμένει ως «εγκαιροφλεγής βόμβα» για το ΠΑΣΟΚ.

Το φάντασμα του 2012 και η ακροδεξιά

Σ αυτό το σκηνικό εμφανίζονται ενδείξεις ότι διαμορφώνονται προϋποθέσεις επιστροφής στην εκλογική διασπορά του Μάιου του 2012- με απρόβλεπτες συνέπειες για την πολιτική ομαλότητα..

Εκτός από την διαφαινόμενη ενίσχυση του ΚΚΕ και την παραμονή στη Βουλή του σχήματος Βαρουφάκη,που είχε αρχίσει να αποσυντίθεται, προκαλεί ανατριχιαστικές σκέψεις η διαφαινόμενη ενίσχυση της ακροδεξιάς . Ενδεχομένως πλην του Βελόπουλου, θα επιστρέψει στη Βουλή και με τη νεοναζιστική της έκφραση- που ενισχύθηκε με την -έμπνευσης Γεραπετρίτη- ακατανόητη διαχείριση της υποψηφιότητας Κασιδιάρη από την κυβέρνηση…

Με αυτά τα δεδομένα το πολιτικό σύστημα δείχνει να βρίσκεται σε ιδιότυπη κρίση που διευρύνεται όσοι οι πολιτικοί φορείς του εξαντλούνται σε ανούσιε συγκρούσεις αντί να αντιπαρατίθεται για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Σ αυτό η κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί να διεκδικεί το έπαθλο του αποπροσανατολισμού.

. Εκ παραλλήλου τακτοποιούν τις διαφορές του με την Τουρκία, την οποία εμφανώς ωφελεί η ελληνική αποτυχία στη Λιβύη.

Οι στενές σχέσεις Μητσοτάκη με τα μεσαιωνικά καθεστώτα των Εμιράτων τον εκθέτει στο δυτικό κόσμο.. Αλλά και η συνάφεια του με το Ισραήλ, του διεφθαρμένου Νετανιάχου, αναδεύει προβληματικές πλευρές που φτάνουν ως τα παράνομα λογισμικά.

Σ αυτό το πλαίσιο η μυστική ΙΧ διπλωματία του απερχόμενου Πρωθυπουργού εξελίσσεται σε ιδιαίτερο πρόβλημα για τη χώρα, καθώς φαίνεται να έχει πλευρές που δεν γνωρίζει ούτε καν ο υπουργός Εξωτερικών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος

Στο απέναντι μπαλκόνι, ο Αλέξης Τσίπρας, διατηρεί την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία του στον ΣΥΡΙΖΑ και την επιρροή του στην ευρύτερη Δημοκρατική παράταξη. Αλλά το κόμμα του παρουσιάζει υστερήσεις, ως εν ανατομή κυβερνώσα δύναμη και δείχνει να κινείται μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος.

Από τη μια διαμορφώνονται προϋποθέσεις επιστροφής του Τσίπρα στην πρωθυπουργία και από την άλλη το κόμμα του εμφανίζει «σκιές» από την παρουσία προσώπων με αρνητικό φορτίο στο προσκήνιο, με ρόλους.

Η διαχείριση της «υπόθεσης» του Παύλου Πολάκη και η παραμονή του Νίκου Παπά στο ψηφοδέλτιο παρά τη δικαστική καταδίκη, προκάλεσαν εμφανή απογοήτευση σε ομάδες εν δυνάμει ψηφοφόρων, αλλά και σε κομματικά στελέχη. Εκ παράλληλου πρόσωπα που έχουν επιβαρύνσεις από το παρελθόν ή οπισθοδρομικές αντιλήψεις, συνεχίζουν να θεωρούνται «βαρίδια». Σε ένα κομματικό σύστημα με περιορισμένη ανανέωση, που βασίζει την εκλογική προοπτική του αποκλειστικά στην αποδοχή του από την ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη.

Η συνεχιζόμενη λειτουργία μιας τουλάχιστον, αντιηγετικής φράξιας στο εσωκομματικό πεδίο θολώνει την κομματική ταυτότητα και υπονομεύει την ηγετικότητα του εν αναμονή πρωθυπουργού.

Η ομαλή δημόσια παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ τελεί πλέον υπό την αίρεση να πλησιάζει το πληκτρολόγιό του ο Πολάκης και να μην προβάλουν κάποια στελέχη τις άστοχες ή ρεβανσιστικές απόψεις τους για την διακυβέρνηση -που έχει ήδη αποδοκιμάσει ο Τσίπρας.

Το ερώτημα είναι αν αυτά ανακόπτουν την ορμή που είχε αρχίσει να ανακτά ο ΣΥΡΙΖΑ προ των Τεμπών ή αν δυσχεραίνουν την επιρροή του στους «μετριοπαθείς» ψηφοφόρους που αποσπώνται από τη καταρρέουσα ΝΔ του Μητσοτάκη.

Πρακτικά αν η – προσωπική- δυναμική Τσίπρα για επιστροφή στην Πρωθυπουργία, επηρεάζεται από την ασαφή απάντηση το ερώτημα – ή με ποιους ΔΕΝ θα κυβερνήσει! Ώστε να διευκολυνθούν ο εισροές ψηφοφόρων που ασπάζονται την προοπτική προοδευτικής κυβέρνησης με κεντροαριστερό κορμό. Σε αντιδιαστολή με το εύρημα «δεύτερη φορά Αριστερά» που έχει εγκαταλείψει ο Τσίπρας, αλλά όχι κάποιοι άλλοι στην Κουμουνδούρου..

ΠΑΣΟΚ στην ομίχλη και τριχοτομημένο

Στο αναιμικό ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι χειρότερα από όσο φαίνονται και η ρίζα βρίσκεται αφενός στις περιορισμένες δυνατότητες και τις λάθος επιλογές της ηγεσίας.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης αντί να ενταχθεί στο αντιδεξιό ρεύμα για δημοκρατική κυβέρνηση, κατά την παράδοση του ΠΑΣΟΚ, κόλλησε στην ανιστόρητη γραμμή των ίσων αποστάσεων– που είχε αρχίσει να εγκαταλείπει η Γεννηματά, χαρακτηρίζοντας την κυβέρνηση Μητσοτάκη ως «Μαξίμου ΑΕ».

Διευθύνει το κόμμα κλεισμένος στη λεγόμενη «σέχτα της Θράκης>- που συνιστάν μετεξέλιξή μιας ομάδας της -διόλου ελκυστικής -Νεολαίας του κόμματος. Η απήχηση του ΠΑΣΟΚ περιορίζεται πλέον στον συναισθηματισμό που προκαλεί στο εκλογικό σώμα η ιστορία του. Παρά στην επιρροή της ηγεσίας του τα τελευταία χρόνια, η σημερινή την πολιτική του που παραμένει ασαφής και συγκεχυμένη.

Ήδη ως κόμμα ριζικά τριχοτομημένο .Εκτός από την ηγεμόνευσα , όσοι συνδέονται με τον Γ. Παπανδρέου έχουν άλλους σχεδιασμούς, ενώ η κραυγαλέα φιλομητσοτακική στάση όσων περιβάλουν τον Ανδρέα Λοβέρδο, προϊδεάζει για τον προσανατολισμό του ως στήριγμα του Μητσοτάκη.

Εκ παραλλήλου το ΠΑΣΟΚ έχει εμπλακεί σε σενάρια για επιστροφή του Βαγγέλη Βενιζέλου ή την μετεκλογική πρόταση του Νίκου Αλιβιζάτου για την πρωθυπουργία- που αποδοκίμασε ως ιδέα προερχόμενη από τη ΝΔ.

Εκ παράλληλου δεν πρέπει να υποτιμηθεί ότι υπόθεση Καϊλή παραμένει ως «εγκαιροφλεγής βόμβα» για το ΠΑΣΟΚ.

Το φάντασμα του 2012 και η ακροδεξιά

Σ αυτό το σκηνικό εμφανίζονται ενδείξεις ότι διαμορφώνονται προϋποθέσεις επιστροφής στην εκλογική διασπορά του Μάιου του 2012- με απρόβλεπτες συνέπειες για την πολιτική ομαλότητα..

Εκτός από την διαφαινόμενη ενίσχυση του ΚΚΕ και την παραμονή στη Βουλή του σχήματος Βαρουφάκη,που είχε αρχίσει να αποσυντίθεται, προκαλεί ανατριχιαστικές σκέψεις η διαφαινόμενη ενίσχυση της ακροδεξιάς . Ενδεχομένως πλην του Βελόπουλου, θα επιστρέψει στη Βουλή και με τη νεοναζιστική της έκφραση- που ενισχύθηκε με την -έμπνευσης Γεραπετρίτη- ακατανόητη διαχείριση της υποψηφιότητας Κασιδιάρη από την κυβέρνηση…

Με αυτά τα δεδομένα το πολιτικό σύστημα δείχνει να βρίσκεται σε ιδιότυπη κρίση που διευρύνεται όσοι οι πολιτικοί φορείς του εξαντλούνται σε ανούσιε συγκρούσεις αντί να αντιπαρατίθεται για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας. Σ αυτό η κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί να διεκδικεί το έπαθλο του αποπροσανατολισμού.

Πηγή: ieidiseis.gr