Παραλίγο 21η γυναικοκτονία για το 2022. Αλλά ποιος νοιάζεται;

17:08 3/10/2022 - Πηγή: KoutiPandoras

«Ξέρουν να ράβουν, ξέρουν να μαντάρουν, ξέρουν να υποφέρουν και να μαγειρεύουν. Κόρες υπάκουες, μητέρες αφίλευτες, σύζυγοι υποταγμένες. Αντίλαλος ανδρικών φωνών, σκιές άλλων σωμάτων. Αν η Εύα είχε γράψει τη Γένεση, πώς θα ήταν η πρώτη νύχτα έρωτα του ανθρώπινου είδους; η Εύα θα έβαζε τα πράγματα στη θέση τους. Θα ξεκαθάριζε ότι δεν γεννήθηκε από κανένα πλευρό, ότι δεν γνώρισε ποτέ κανένα φίδι, ότι δεν πρόσφερε ποτέ κανένα μήλο σε κανένα, και ότι κανείς δεν της είπε πως θα γεννά με πόνο και ότι ο άντρας της θα την εξουσιάζει… και πως όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά συκοφαντίες του Αδάμ στον

Τύπο».

Αυτό, είναι ένα απόσπασμα του Εντουάρντο Γκαλεάνο από το Encuentro, κανάλι του Υπουργείου Παιδείας της Αργεντινής, θα μπορούσε όμως να είναι κάθε δευτερόλεπτο της αιωνιότητας των γυναικών σε αυτό τον πλανήτη.

Σήμερα, μια ακόμη απόπειρα γυναικοκτονίας βλέπει το φως της δημοσιότητας, αυτήν τη φορά στην Κόρινθο. Μια γυναίκα 28 χρονών κακοποιούνταν συστηματικά απ’ τον πρώην σύζυγο της, ο οποίος αφού την περίμενε έξω απ’ το σπίτι της να βγει, την απήγαγε, τη βίασε και στη συνέχεια προσπάθησε να την κάψει ζωντανή. Μόλις δύο ημέρες πριν, στην Καβάλα, μια γυναίκα δολοφονήθηκε απ’ τον επίσης πρώην σύντροφο της, ο οποίος αυτοκτόνησε αφού πρώτα σκότωσε το νεογέννητο μωρό τους. Μόλις 10 μήνες του 2022, και 20 γυναίκες έχουν δολοφονηθεί απ’ τους συντρόφους τους, εκείνους που στο όνομα της αγάπης και του έρωτα, τους αφαίρεσαν τη ζωή.

Η εγκληματική ευθύνη των αρχών, πιάνει το νήμα από την προκλητική αδιαφορία της αστυνομίας και εκτείνεται στην αταλάντευτη ιδιοκτησιακή κουλτούρα. Μια γυναίκα γίνεται σύντροφος, έπειτα μητέρα και αυτόματα πλέον καρπώνεται ένα διά βίου έλεγχο της ζωής της, στην οποία δεν έχει πλέον το δικαίωμα της επιλογής. Αν δεν υπακούσει σε όσα η πατριαρχική εξουσία ορίζει, τότε εκτελείται με κυνικότητα, ακολουθώντας οδηγίες για γρήγορη αποδέσμευση απ’ τις προβλεπόμενες ποινές.

Η ιδεολογία της ιδιοκτησίας μπορεί να μοιάζει, όμως δεν είναι έμφυτη. Καλλιεργείται συστηματικά από θεσμούς που αλληλοστηρίζονται και αλληλοσυγκαλύπτονται, με τις γυναίκες που αναζητούν διαφυγή να πρέπει να περάσουν μια επιπλέον διαδρομή ματαίωσης και απόρριψης, μιας και οι υποδομές στήριξης είναι σχεδόν ανύπαρκτες.

Η ευθύνη της πολιτείας είναι ολοκληρωτική και ολοφάνερη. Αντί να συνδιαλεγόμαστε πάνω σε προτάσεις ουσιαστικής περίθαλψης και φροντίδας διεκδικώντας το δικαίωμα μας όχι απλά στην επιλογή αλλά στην ίδια τη ζωή, ανασύρουμε από μεσαιωνικά ντουλάπια κηρύγματα μισογυνισμού αμφισβητώντας ακόμη και το κατοχυρωμένο δικαίωμα των γυναικών στις αμβλώσεις. Ο ρόλος της εκκλησίας στη θέσμιση του alt right δόγματος κρατάει απ’ το χέρι την πολιτεία που λοξοκοιτάει με σαδισμό όσα μοιάζουν να έχουν ακόμη οι γυναίκες μπροστά τους, παίρνοντας φόρα κάνοντας πολλά βήματα πίσω.