Άβουλα όντα

11:33 19/3/2013 - Πηγή: Ysterografa

Όταν φτάνεις στο σημείο να εξαρτάσαι από άλλους, όταν στρατηγικές συμμαχίες θέτονται «εν αμφιβόλω», όταν «τεχνηέντως» αναγκάζεσαι να ζητήσεις βοήθεια από τοκογλύφους, δεν πρέπει να έχεις και καμία απαίτηση. Δεν σου απευθύνεται καν ο λόγος. Δεν υπολογίζεσαι καθόλου. Το πώς έφθασαν τα πράγματα σε αυτό το σημείο; Δεν θέλει και πολύ σκέψη!

Διαφθορά προσώπων σε θέσεις εξουσίας, απειλές δυνάμεων που δρουν στο παρασκήνιο, δημόσιος πλούτος που επιβουλεύεται από αλλότριες δυνάμεις, με μοναδικό σκοπό την εξοικονόμιση των ιδιών αποθεμάτων τους και παράλληλα το κέρδος πάνω σε ξένη

περιουσία. Πώς να αξιώσεις συμμετοχή στα δικά σου περιουσιακά στοιχεία όταν είναι υποθηκευμένα; Πώς να διεκδικίσεις καλύτερη μεταχείριση και άσκηση των δικαιωμάτων σου που πηγάζουν από διεθνείς συνθήκες; Πώς έχεις την απαίτηση να «σηκώσεις κεφάλι» χωρίς να έρθεις σε ρήξη και αντιπαράθεση;

Όταν πριν λίγα χρόνια η Κύπρος έμπαινε στην «Ευρωπαϊκή Οικογένεια», με την καθοριστική συμβολή της Ελλάδας, όλοι μας πανηγυρίζαμε, προσβλέποντας μια ουσιαστική πλέον λύση στο μεγάλο ζήτημα κατοχής του βόρειου τμήματος του νησιού από τις τουρκικές δυναμείς. Κανένας δεν διέβλεπε, ή αν το έκανε δεν το κοινοποίησε δημόσια, την νέα απόπειρα «κατοχής» του οικονομικού πλούτου της μεγαλονήσου. Όλοι στις κουβέντες μας είχαμε να λέμε για την οικονομική δύναμη των Κυπρίων, τις στρατηγικές συμμαχίες τους, τα ξένα κεφάλαια που διαχειρίζονταν. Αυτό φαίνεται πως είχε από καιρό δημιουργήσει έριδες και κάποιοι προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να «απλώσουν χέρι» στο μέλι. Οι μάσκες έπεσαν και πλέον όλοι ξεχωρίζουν το πρόβατο και τον λύκο.

Ελλάδα και Κύπρος, βρίσκονται, με ιστορική συνέπεια, στο παγκόσμιο στόχαστρο. Σε μια μικρή γωνιά της γής, αλλά όπως φαίνεται με τεράστια γεωστρατηγική σημασία, δύο χώρες, ένα έθνος, στοχοποιούνται και πάλι. Αναλώσιμα πρόσωπα περνούν και φεύγουν. Το στίγμα όμως μένει. Όσο κι αν κάποιοι συνεχίζουν να εθελοτυφλούν κάνοντας λόγο για σενάρια συνομωσίας και τρομολαγνεία, τα γεγονότα έρχονται να τους διαψεύσουν. Ένα ένα όλα παίρνουν σάρκα και οστά με κοινό παρονομαστή τον ελληνικό λαό (Έλληνες και Κύπριους). Αυτόν που ακόμα δεν έχει πει την τελευταία του λέξη!