Η (μεγάλη) ευκαιρία να τελειώνουμε με το ΠΑΣΟΚ

11:50 7/5/2014 - Πηγή: Ysterografa

Twitter@EmOikonomidis

Υπάρχουν στιγμές που η προσωπική ευφυία και η αυταπόδεικτη υπεροχή χαρακτήρα και προσωπικότητας, όπως τουλάχιστον διαμορφώνεται στον απόηχο της καλλιέργειας της γνώσης και της βαθιάς μελέτης, λειτουργούν διαβρωτικά για τον “κομιστή-φορέα” των παραπάνω χαρακτηριστικών γνωρισμάτων.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος δείχνει να ταιριάζει με αυξανόμενη… ταύτιση με τη συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων,

πολύ περισσότερο πολιτικών ηγετών, κρίνοντας κανείς όχι μόνο από τις δύσκολες στροφές που είχε η προσωπική διαδρομή του μέχρι την ηγεσία του Κινήματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά και από τις τάσεις αυτοκαταστροφικής στρατηγικής που επιδεικνύει από το 2012 μέχρι και σήμερα.

Το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και το ΠΑΣΟΚ που… απαλλοτριώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τα δυο Μνημόνια του 2010 και του 2012, κατάντησε σήμερα… συμπλήρωμα της Νέας Δημοκρατίας στη διαχείριση της εξουσίας. Η δε ρεαλιστική προοπτική για το κοντινό μέλλον του είναι να συρρικνωθεί περισσότερο, και να μην καταφέρει ποτέ στο μέλλον να αποτινάξει αυτόν τον μάλλον μίζερο πολιτικό προορισμό: Συμπλήρωμα κυβερνήσεων συνεργασίας, με πυρήνα είτε την Κεντροδεξιά είτε την Κεντροαριστερά.

Το “τελευταίο λάθος” του Ευάγγελου Βενιζέλου, που πιθανότατα αποτελεί εφαλτήριο της αντίστροφής μέτρησης για την παραμονή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ήταν το δίλημμα-απειλή που με σφοδρότητα θέτει τις τελευταίες μέρες, ακόμη και με τις εκ των υστέρων “διορθωτικές” αποστροφές, περί πολιτικής αποσταθεροποίησης στην περίπτωση που η “Ελιά” καταποντιστεί στις ευρωεκλογές.

Ο αντιπρόεδρος και Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μεγάλου Συνασπισμού με τη Νέα Δημοκρατία, υποτιμά σκανδαλιστικά στην πολιτική ανάλυση που προηγήθηκε των αποφάσεών του, μιας εξαιρετικά κρίσιμης και αυταπόδεικτης παραμέτρου: Η παραδειγματική τιμωρία του ΠΑΣΟΚ, για όσα δεινά επέφερε στον τόπο, αποτελεί έναν από τους ελάχιστους, μετρήσιμους λόγους για τους οποίους μια κοινωνία η οποία μάλλον αδιαφορεί για τα κοινά μετά τις εθνικές εκλογές του 2009, θα… σηκωνόταν από τον καναπέ για να φτάσει στην κάλπη.

Το αυτοκαταστροφικό δίλημμα Βενιζέλου είναι προφανές ότι συνιστά… σωσίβιο για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Την ίδια στιγμή ωστόσο, προσφέρει μια μεγάλη ευκαιρία και για τη Νέα Δημοκρατία: Να “τελειώνει” η ελληνική κοινωνία με το ΠΑΣΟΚ και τους διαχρονικούς “εκβιασμούς” του.

Και να εισπράξει απεθείας η μητέρα-παράταξη της Κεντροδεξιάς και του αστικού κόσμου, την ψήφο εμπιστοσύνης όσων προέρχονται ή κινούνται στον πολιτικό χώρο της Κεντροαριστεράς, και θέλουν να ορθώσουν ανάστημα στη ρητορική λαϊκισμού της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ώστε να ενισχυθεί περαιτέρω και να διευρύνει τη βάση κοινωνικής αναφοράς του, το αφήγημα του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά για μια Νέα Ελλάδα, χωρίς τους… βιωματικούς μύθους του παρελθόντος. Και χωρίς τις στρεβλώσεις του χθες που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού.