Η μεταφυσική του έρωτα

15:40 10/7/2014 - Πηγή: Ysterografa

Το άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα δημοσιεύτηκε στον “Ελεύθερο Τύπο”, την Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Πριν λίγες μέρες στην Γάλλια, το κρατικό συμβούλιο δια του εισηγητή του, πρότεινε να γίνει ευθανασία σε ένα τετραπληγικό παρά την αντίθετη άποψη της οικογενείας του. Ανεξάρτητα από την τελική απόφαση, η απόφαση θανάτου «εκ συμπαθείας» (στ’ όνομα της λύπης) κινδυνεύει να μετατρέψει τον γιατρό σε νόμιμο «κατά-συρροή δολοφόνο». Γιατί όμως οδηγήθηκε το κράτος σε μια τέτοια εισήγηση; Ταυτίζοντας την ζωή μόνο με την άμεση ικανοποίηση και ευχαρίστηση θεωρούμε εχθρό τον πόνο ή το τραύμα. Ξεχνούμε όμως ότι αυτό είναι ο καθρέπτης της συνείδησης μας, είναι ο, τι μας θυμίζει την ουσία της ζωής: την ευλογία να είμαστε εδώ παρόντες, στο θαυμάσιο της ζωής. Ξεχνώντας αυτή την αλήθεια αντιμετωπίζουμε τον Άνθρωπο μόνο ως υλικό που μπορεί κάποιος να το διαχειριστεί τεχνικά. Παραβλέπουμε έτσι το θαύμα της ζωής και την χειριζόμαστε μέσα από ένα τεχνικό κλικ.

Τι γέννησε ένα τέτοιο φαινόμενο; Αυτό γεννήθηκε ως προϊόν νεωτερικής και σύγχρονης (μετανεωτερικής) σκέψης. Ενώ ο Άνθρωπος ως έμβιον ζώον μπορεί να στραφεί σε κάτι άλλο περά από αυτόν τον ίδιο (στο Θεό ή και τα μυρμήγκια κλπ) ή νεωτερική σκέψη του έβαλε στο μυαλό την ιδέα ότι μπορεί να γίνει κυρίαρχος του εαυτού του. Στα πλαίσια, λοιπόν, της αυτό-κυριαρχίας του, ο Άνθρωπος θέλησε να κόψει μόνος του τον ομφάλιο λώρο. Και οδηγήθηκε στην πεποίθηση ότι ως «μοντέρνος» (νεωτερικός) θα ξαναφτιαχτεί από μόνος του. Και ως μετά-μοντέρνος (σύγχρονος) θα καταστραφεί από μόνος του. Στα πλαίσια αυτά σήμερα έφτασε να βλέπει τον εαυτό του μόνο ως υλικό διαχειρίσιμο από την τεχνική. Η άλλοτε σύγκρουση καπιταλισμού-κομμουνισμού έχει πια αντικατασταθεί από άλλες συγκρούσεις: τεχνικισμού (με την λατρεία του κομπιούτερ), του οικολογισμού (με την επιστροφή στην φύση), και του θρησκευτικού φανατισμού (με την συντριβή του ανθρώπινου από την πίστη)

Σε αυτά τα πλαίσια, το χρήμα του καπιταλισμού και η κομμουνιστική ιδεολογία συνυπάρχουν γύρω από την γοητεία της τεχνολογίας. Έτσι, σήμερα ο σημερινός άνθρωπος μοιάζει με ένα είδος χορτοφάγου με Smartphone. Στρέφεται προς το Θεό φοβούμενος την κουλτούρα και την Ιστορία. Ο υπολογισμός και η συγκίνηση συνυπάρχουν επίσης ως ύψιστο μετρό αυτο-κυριαρχίας. Τεχνοκρατία και παθοκεντρισμός ταυτίζονται. Πως μπορούμε να βγούμε από αυτή την πορεία που οδηγεί στην καταστροφή του Άνθρωπου; Μετά την γροθιά του Άουσβιτς και της Φουκουσίμα, μετά την διαπίστωση ότι ο Άνθρωπος, είναι πια ένα συνοθύλευμα, δεν μένει παρά να ενσκύψουμε μέσα στο συνοθύλευμα και να δούμε τι θα μπορούσε να μείνει ακόμα ως ανθρώπινο, ως γνήσια ενέργεια και δύναμη.

Αυτό είναι ο Έρωτας. Ως πράξη, ως στάση ζωής. Ας ξαναβρούμε την ορμή του Έρωτα. Μέσα από αυτόν θα ξανανοίξει το νέο κεφάλαιο της Ιστορίας και της μεταφυσικής.