Η θλιβερή αδιαφορία για το Εθνικό Θέατρο

12:15 25/1/2013 - Πηγή: Ysterografa

Εθνικό Θέατρο. Αγίου Κωνσταντίνου. Η παράσταση τελειώνει και μένω με την παρέα μου στο μπαρ του κτιρίου να πιούμε κάτι. Ωραίος χώρος. Σωστή μουσική και χαμογελαστά πρόσωπα. Περνάει αρκετή ώρα και ενώ έχει ξεκινήσει ήδη η βραδινή παράσταση, αποφασίζουμε κάποια στιγμή να φύγουμε. Φτάνοντας στην έξοδο, βλέπω τον υπάλληλο να σηκώνεται για να ξεκλειδώσει την πόρτα. Ομολογώ ότι μου κάνει εντύπωση. Αλλά όταν βγαίνω έξω, ένας ναρκομανής μπροστά μου, μου δίνει την απάντηση. Έρημο τοπίο. Στο δρόμο κυκλοφορούν κάποια αυτοκίνητα. Εκτός

από μερικούς ακόμα ναρκομανείς, υπάρχουν άστεγοι και αλλοδαποί των οποίων είναι πια η γειτονιά τους. Τα φώτα του Θεάτρου δεν αρκούν για να φωτίσουν μια περιοχή που θα μπορούσε να σφύζει από ζωή ενώ παραμένει σκοτεινή και παραμελημένη. Τι κι αν έχουν σταλεί επιστολές από το Διοικητικό Συμβούλιο στους αρμόδιους; Tι κι αν έχουν υπάρξει διαμαρτυρίες; Έχουν γίνει κάποιες προσωρινές και επιφανειακές απόπειρες βελτίωσης της κατάστασης γύρω από το Θέατρο αλλά το πρόβλημα παραμένει τεράστιο και άλυτο. Η ανακοίνωση για την ανακαίνιση του πανέμορφου κτιρίου ήταν μία ευχάριστη έκπληξη και όταν υλοποιήθηκε πια, το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό. Εξαιρετική αφορμή για να ξεκινήσει η ανάπλαση της περιοχής. Η ανάπλαση όμως δεν έγινε ποτέ. Υπάρχει κόσμος που φοβάται να πάει στο Θέατρο και ισχύει ότι η προσέλευση θα ήταν πολύ μεγαλύτερη αν οι συνθήκες ήταν πιο ευνοϊκές. Όταν τελειώνει η παράσταση δε, το κοινό αποχωρεί βιαστικά και μαζικά. Στην καρδιά της Αθήνας και γύρω από έναν πολιτιστικό χώρο, θα έπρεπε να υπάρχουν πολλές επιλογές για να συνεχίσεις την έξοδο σου. Αντιθέτως, αυτό που αντικρύζεις είναι κλειστά μαγαζιά και μια ατμόσφαιρα που αποπνέει μελαγχολία. Η Ελένη Γλύκατζη –Αρβελέρ, πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου, σε επιστολή της προς το Δήμαρχο Αθηναίων έγραψε: «Η κατάσταση που επικρατεί γύρω από το κτίριο του Τσίλερ είναι τέτοια που η μεγάλη επένδυση της Πολιτείας κινδυνεύει να απαξιωθεί λόγω της ανεξέλεγκτης δράσης συμμοριών και εμπόρων ναρκωτικών έξω από τις πόρτες του Θεάτρου –κυριολεκτικώς- αλλά και της έδρας της Δημοτικής Αστυνομίας. Η ζοφερή αυτή εικόνα συμπληρώνεται από τους εξαθλιωμένους –θύματα του λευκού θανάτου. Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατον το Εθνικό Θέατρο να ανταποκριθεί στην καλλιτεχνική αποστολή του». Παρά το πάθος του προσωπικού και τον αγώνα του να αναβαθμίζει και να διαμορφώνει συνεχώς το πρόγραμμα του Θεάτρου και ενώ η στήριξη του κοινού είναι αξιοσημείωτη, η πραγματικότητα παραμένει θλιβερή και η αδιαφορία των αρμοδίων προκλητική –το λιγότερο…