“Περάστε κόσμε”…

08:59 14/2/2014 - Πηγή: Ysterografa

«Χαρίζουμε και σας περιμένουμε» κατά το «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε»… Έτσι αντιμετωπίζονται, όπως όλα δείχνουν (δημοσιεύματα σε ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο), γνωστοί επιχειρηματικοί όμιλοι, συγκεκριμένων «οικογενειακών» συμφερόντων. Μετά το «πάρτυ» στις ψηφιακές συχνότητες με το μονοπώλειο που ανοίγεται προς όφελος της Degea (μέτοχοι της οποίας αποτελούν οι ίδιοι οι καναλάρχες των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών) και σε βάρος της όποιας (υπάρχει άραγε;) δημόσιας τηλεόρασης, μετά τις αυξήσεις των διοδίων προς όφελος συγκεκριμένων κατασκευαστικών εταιρειών που έχουν εξασφαλίσει τη διαχείρισή τους

για δεκαετίες, γινόμαστε μάρτυρες σήμερα και άλλων ευνοϊκών ρυθμίσεων υπέρ συγκεκριμένης μερίδας επιχειρηματιών, σε βάρος του ελληνικού λαού.

Στα ανεξόφλητα δάνεια του Μεγάρου Μουσικής, βάζει …«πλάτη» το ελληνικό δημόσιο (εγγυητής 230εκ. Ευρώ). Για την ανάλειψη ιδιωτικής επιχειρηματικής δράσης στο Ελληνικό, «απαιτείται» δέσμευση συμμετοχής του ελληνικού δημοσίου, στη σύμβαση έργου, με απώτερο σκοπό την πρόβλεψη αποζημιώσεων υπέρ των επιχειρηματιών σε περίπτωση καθυστερήσεων στις ημερομηνίες. Την ίδια ώρα γνωστοί μεγαλοεπιχειρηματίες φέρεται να έχουν ήδη πετύχει δέσμευση της πολιτείας για να φτιάξουν καζίνο στο «φιλέτο» της παραλίας.

Αλήθεια, στις οφειλές των χιλιάδων μικροοφειλετών, ελεύθερων επαγγελματιών, μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων γιατί δεν βάζει «πλάτη» το ελληνικό δημόσιο; Γιατί όλα τα νέα μέτρα (αύξηση φορολογίας, αύξηση προστίμων – για το παραμικρό λάθος ή για υπέρβαση των καταληκτικών ημερομηνιών – ή, τέλος πάντων, για το γενικότερο σκεπτικό φοροεισπρακτικής πολιτικής που ακολουθείται) είναι στοχευμένα εναντίον των «μικρών» επιχειρήσεων και πάντα ευνοϊκά για τους λεγόμενους «μεγάλους»; Ως πότε αυτή η χώρα θα κινείται στα όρια πρόκλησης της κοινής λογικής, επιδεικνύοντας αδιαφορία για το «περί δικαίου» αίσθημα, κρυβόμενη πίσω από τη δικαιολογία της «δήθεν» ανάπτυξης και του «δημοσίου συμφέροντος»; Περιορισμένη πάντα στην υποκειμενική αντίληψη και εικόνα από το δικό της οπτικό πεδίο. Κόντρα και στα αντικειμενικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η εμπορική δραστηριότητα στη χώρα έχει καταρρεύσει στην κυριολεξία. Κόντρα σε όλους εκείνους τους δείκτες που δείχνουν πως η πραγματική οικονομία, όπως διαμορφώνεται στην αληθινή αγορά των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, ολοένα και συρρικνώνεται.

Πότε θα υπάρξει το πολιτικό θάρρος μη εξυπηρέτησης συγκεκριμένων, και «ολίγων», συμφερόντων με σκοπό την ανιδιοτελή, ειλικρινή και αντικειμενική ανάπτυξη της χώρας; Με αντικειμενικό κέρδος και όφελος, πράγματι, υπερ του «δημοσίου συμφέροντος»; Με αξιοκρατικά κριτήρια και όχι έρμαια μικροπολιτικών και προσωπικών συμφερόντων; Κανείς δεν πιάνει τον παλμό της κοινωνίας που «μπούχτησε» από τα σκάνδαλα διαφθοράς, που έχει αηδιάσει με το σύνολο του πολιτικού κατεστημένου και αναζητά διέξοδο διαφυγής από την υποτέλεια και τον εξευτελισμό; Τί δεν καταλαβαίνουν από όλα αυτά, εκείνοι που παίρνουν θεσμικές αποφάσεις; Πότε θα «θελήσουν» να το καταλάβουν; Τί και πώς πιο δυνατά πρέπει να το φωνάξει η κοινωνία;