Αυτή (δεν) είναι η Ελλάδα

16:54 3/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Η σύγκρουση του στρατιωτικού ελικοπτέρου με αεροσκάφος της γραμμής, στην Ουάσιγκτον, έγινε τη νύχτα της Πέμπτης, με τη δική τους ώρα. Τη μεθεπομένη το μεσημέρι, ημέρα Σάββατο, αφού έχουν περάσει πια περισσότερες από 24 ώρες αγώνα για την ανεύρεση των θυμάτων, παρουσιάζεται στη σκηνή του δράματος, δηλαδή στο βάθρο της συνέντευξης Τύπου, με όλες τις κάμερες της Αμερικής απέναντι να καταγράφουν, αυτός που αναλαμβάνει να διαλευκάνει την υπόθεση. Για να είμαι ακριβής, αυτή, διότι η πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για την Ασφάλεια των Μεταφορών (National Transportation Safety Board

ή NTSB) συμβαίνει να είναι γυναίκα και λέγεται Τζένιφερ Χόμεντι.

Αφού συστήθηκε στο κοινό, εξήγησε με μια πρόταση ποιος είναι ο ρόλος τον οποίο έχει στην υπόθεση το ομοσπονδιακό όργανο (NTSB) του οποίου η ίδια είναι επικεφαλής. Προχώρησε με τα συλλυπητήρια της ίδιας και της επιτροπής στους συγγενείς των θυμάτων και, αμέσως μετά, παρουσίασε πρώτα τον επικεφαλής της έρευνας, ακολούθως ένα προς ένα τα μέλη του NTSB. Εξήγησε ότι ο λόγος για τον οποίο σύσσωμο το συμβούλιο βρίσκεται εκεί είναι επειδή το περιστατικό είναι «an all hands on deck event» – παλιά έκφραση, από τον καιρό των ιστιοφόρων, όταν για να σωθεί το καράβι στη φουρτούνα χρειάζονταν όλα τα χέρια στο κατάστρωμα. Και πρόσθεσε ότι η σύσσωμη παρουσία έχει το νόημα της δέσμευσης που αναλαμβάνουν έναντι του αμερικανικού λαού «να μην αφήσουν πέτρα που δεν θα σηκώσουν» προκειμένου να υπάρξουν απαντήσεις. Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, διευκρίνισε ότι το προηγούμενο διάστημα η NTSB ήταν άφαντη επειδή συνεχιζόταν η επιχείρηση ανάκτησης των θυμάτων και, εκ του νόμου, κανείς άλλος δεν μπορούσε να βρίσκεται εκεί εκτός από τους διασώστες. Την ώρα που μιλούσε όμως στα ΜΜΕ, επισήμανε ότι 50 στελέχη της υπηρεσίας βρίσκονταν ήδη στο πεδίο και είχαν αναλάβει δράση. (Σημειώστε ότι ο αριθμός αντιστοιχεί στο ένα όγδοο του συνολικού προσωπικού της NTSB.) Ολα αυτά δεν κράτησαν παραπάνω από οκτώ λεπτά και αμέσως μετά η Χόμεντι έδωσε τον λόγο στον επικεφαλής της έρευνας, τον ούτως ειπείν στρατηγό επί του πεδίου.

Αυτός ξεκίνησε δίνοντας το περίγραμμα της αποστολής του: να βρούμε τι έγινε, γιατί έγινε και να διατυπώσουμε συστάσεις για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος να επαναληφθεί – απλά και σταράτα, χωρίς γλυκόξινες σάλτσες. Μετά τους δίνει το χρονοδιάγραμμα της έρευνας: σε τριάντα ημέρες θα υπάρχει προκαταρκτική αναφορά, δεσμεύεται ότι και η οριστική θα ακολουθήσει μόνο όταν ολοκληρωθεί η συλλογή και ανάλυση των στοιχείων. Εν συνεχεία ακολουθεί το, κατά τη γνώμη μου, εντυπωσιακότερο όλων σε αυτή την επίδειξη επαγγελματισμού. Αναφέρει ονομαστικά όλους τους φορείς που συμμετέχουν στην έρευνα: τις κατασκευάστριες εταιρείες των αεροσκαφών που συγκρούστηκαν, την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (FAA), τις ενώσεις των πιλότων και των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, τον αμερικανικό Στρατό, την Πυροσβεστική, τέλος, το κλιμάκιο του αντίστοιχου NTSB από τον Καναδά, επειδή αυτό ορίζουν οι διεθνείς συμβάσεις.

Ολοι αυτοί οι φορείς, συνεχίζει ο επικεφαλής της έρευνας, έχουν ήδη στείλει κλιμάκια και συμμετέχουν συμβουλευτικά στην έρευνα, έχοντας δεσμευτεί ότι κανένας τους δεν πρόκειται να μιλήσει ή να δώσει στη δημοσιότητα τεκμήρια της έρευνας. Εκανε μια σύντομη παύση για να τονιστεί αυτό που θα ακολουθούσε και πρόσθεσε: «Μόνο εμείς μιλάμε». (Επισημαίνω ότι η οργάνωση και ο συντονισμός τόσων φορέων δεν ήταν ευτυχής αυτοσχεδιασμός, λόγω εκτάκτου περιστάσεως. Ακολούθησαν τη διαδικασία που προβλέπεται στον ιδρυτικό νόμο του NTSB.) Ο επικεφαλής συνέχισε, εξηγώντας στο ακροατήριο τους συγκεκριμένους παράγοντες που θα εξετάσει η έρευνα, καθώς και τη μεθοδολογία που σκοπεύει να ακολουθήσει κατά περίπτωση. Ολα αυτά με συντομία και σαφήνεια, ώστε ο χάρτης του παιχνιδιού και οι κανόνες του να είναι γνωστοί σε όλους από την πρώτη ώρα. Στο τέλος, ακολούθησαν οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων, που αφορούσαν κυρίως διευκρινίσεις επί των όσων είχε εκθέσει.

Παρακολουθούσα μαγεμένος την παράσταση που προσπάθησα να σας περιγράψω. Θαύμασα πώς, μέσα σε είκοσι λεπτά, η αρμόδια Αρχή για τη διεξαγωγή της έρευνας έθεσε το χρονοδιάγραμμα, τον σκελετό, το θεσμικό υπόβαθρο της έρευνας και συγχρόνως επέβαλε το κύρος της ίδιας της αρχής και των διαδικασιών που ακολουθεί. Θαύμασα, αλλά δεν τα κατάφερα, όσο και αν προσπάθησα, να φανταστώ κάτι τέτοιο εδώ. Δεν θα ήταν η Ελλάδα, όπως την ξέρουμε, θα ήταν κάτι άλλο…