Αγνώμονες

16:54 24/1/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Ο ωραιότερος καβγάς των ημερών περνάει σχεδόν απαρατήρητος. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά τσακώνονται μεταξύ τους ποιος είχε πρώτος την ιδέα να επιστραφούν ο 13ος και ο 14ος μισθός στο Δημόσιο.

Επιστρέφονται τίποτα μισθοί στο Δημόσιο και χάσαμε το έργο; Οχι.

Αλλά κι αν επιστραφούν δεν είναι δουλειά ούτε του ΣΥΡΙΖΑ ούτε της Νέας Αριστεράς. Θα το μάθουν κι αυτοί από τις εφημερίδες.

Συνεπώς τι τσακώνονται; Είναι σαν να πιαστούν στα χέρια ο Πανσερραϊκός με τον Παναιτωλικό ποιος θα πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ.

Ακόμη περισσότερο που τσακώνονται χωρίς λόγο.

Θυμίζω πως αύριο γιορτάζουμε (που λέει ο λόγος…) τα δέκα χρόνια από την έλευση των αλησμόνητων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην εξουσία.

Τότε καταργήθηκαν με «έναν νόμο και ένα άρθρο» όλες οι μνημονιακές ρυθμίσεις, σύμφωνα και με το πρόγραμμα που είχε εξαγγείλει στη Θεσσαλονίκη ο Αλέξης Τσίπρας.

Συνεπώς, οι μισθοί στο Δημόσιο έχουν επανέλθει προ πολλού διότι αποκλείεται ποτέ οι Φαμελλαίοι, οι Χαριτσαίοι και τα άλλα παιδιά να θεωρούν ότι ο Τσίπρας αθέτησε κάποια υπόσχεσή του.

«Ο λόγος του συμβόλαιο» που τραγουδούσε κι ο Μπιθικώτσης.

Βεβαίως, διαβάζω αυτές τις μέρες κάτι μοιρολογίστρες στον Τύπο που υποστηρίζουν ότι τελικά το τραγικό καλαμπούρι του 2015 δεν ήταν και τόσο άσχημο διότι ο λαός ξέδωσε στην μπαρούφα και το τσάμικο.

Καμία αντίρρηση. Αν το παραμύθι ήταν ποινικό αδίκημα, όλοι αυτοί θα έκαναν προ πολλού παρέα στην Πισπιρίγκου.

Αλλά δεν είναι. Κι έτσι παραμένει ατιμώρητο ένα κορυφαίο έγκλημα για μια δημοκρατική χώρα που ονομάζεται «εξαπάτηση λαού».

Κάπως έτσι λοιπόν μπορούν να τσακώνονται οι άσχετοι μεταξύ τους για τους μισθούς στο Δημόσιο.

Κάπως έτσι θρηνούν ανεμπόδιστα οι μοιρολογίστρες που αποθεώνουν τα περασμένα μεγαλεία και τη «συλλογική παράκρουση» μιας Αριστεράς που μας έλαχε για πρώτη και μάλλον τελευταία φορά.

Διότι όλα έχουν κάποια εξήγηση. Μόνο το πείσμα των χαμένων μπορεί να δικαιολογήσει την άρνηση πραγματικότητας.

Και μόνο ο φανατισμός των αποτυχημένων εξηγεί τέτοια εμμονή στην αποτυχία.

Οι υπόλοιποι που είναι κανονικοί άνθρωποι εκλαμβάνουν προφανώς το πάθημα σαν μάθημα. Και προσπαθούν να ανασυγκροτήσουν μια κοινωνία με τη μικρότερη δυνατή δόση ασυνειδησίας και ασχετοσύνης.

Δεν είναι εύκολο, συμφωνώ.

Αλλωστε κυκλοφορούν ακόμη οι μοιρολογίστρες που λέγαμε. Δεν ξεμπλέκεις εύκολα με τους ανισόρροπους που αρνούνται το προφανές επειδή θέλουν να πιστεύουν στο αδιανόητο.

Εδώ όχι μόνο τσακώνονται για τους μισθούς που ο Τσίπρας έχει επαναφέρει από το 2015, αλλά από τότε τον έχουν καταψηφίσει και πεντέξι φορές. Οι αγνώμονες!