Ελεύθεροι με τη… γίδα στην πλάτη

Η… κατσικούλα βέλαζε στην πλάτη της κυρίας που την είχε αρπάξει κι ήταν όμορφη, κατάλευκη! Την έβλεπαν – την κυρία – να περπατάει αγέρωχη. Δεν φοβόταν, το είχε ξανακάνει πολλές φορές κι όλα είχαν πάει τέλεια. Το σπίτι της ήταν γεμάτο με τέτοιες κατσικούλες κι όλες βέλαζαν.

Πολλοί τις είχαν ακούσει, αλλά κανείς δεν μιλούσε.

Να ήταν η πρώτη φορά, το πρώτο σημείο της χώρας όπου κόσμος και λαός – λειτουργοί του κράτους, έτσι; – έβαζαν ολόκληρο το χέρι στο βάζο με το μέλι;

Χρόνια τώρα, 204 μετά την Ελληνική Επανάσταση, αυτό το κράτος υπέφερε από τα μακριά χέρια που βουτούσαν

ασύδοτα στο μέλι.

Αλλά αυτή η ιστορία με την Πολεοδομία της Ρόδου έχει μεγάλη ουρά. Χρήμα με ουρά βέβαια.

Οταν «έσκασε» η υπόθεση (από μια ανώνυμη επιστολή), κανείς δεν περίμενε ότι θα προκύψουν τόσες γαργαλιστικές λεπτομέρειες.

Για παράδειγμα, στο σπίτι εκείνης της κυρίας με τα ακριβά γούστα βρέθηκαν χρήματα, πολλά χρήματα, μέσα σε… κατσαρόλες, στον απορροφητήρα, σε κάθε γωνιά του σπιτιού. Δεν χρειαζόταν να κρύψει το βάζο με τη ζάχαρη και το μέλι, είχαν καταναλωθεί από πριν.

Σε ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς, σε πανάκριβες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, σε αυτοκίνητα που ένας κανονικός άνθρωπος βλέπει μόνο σε περιοδικά, σε τσάντες που… τσούζουν όσο το οινόπνευμα στην πληγή.

Ψιλοπράγμα το γεγονός ότι βρέθηκαν ακόμα χρυσές λίρες, σφραγίδες της υπηρεσίας, έγγραφα και φάκελοι.

Εφτά οι κατηγορούμενοι, πρωτοκλασάτα στελέχη της Πολεοδομίας. Εφτά νομά σ’ ένα δωμά, πού να ξαπλώ να κλείσεις μα; Εφτά.

Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις. Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.

Μιλάμε για μάτσο χρήμα που θα τρόμαζε και τον… Σκρουτζ ΜακΝτακ! Τουλάχιστον αυτοί οι εφτά το σκορπούσαν, κάνοντας τους συμπολίτες τους να κοιτάζουν με γουρλωμένα μάτια και να αναρωτιούνται πώς κάνουν τέτοιες απίστευτες διακοπές, και μάλιστα τις διαφήμιζαν.

Ως εδώ όλα καλά. Δεν είναι οι πρώτοι και σίγουρα ούτε οι τελευταίοι.

Το απίθανο της ιστορίας είναι ότι ανακρίτρια και εισαγγελέας έκριναν – για όλους – ότι δεν συντρέχουν λόγοι προσωρινής κράτησης αφού «δεν διαπιστώθηκε κίνδυνος φυγής, τέλεσης νέων παρόμοιων αδικημάτων και προσπάθεια συγκάλυψης στοιχείων». Αλήθεια, έτσι έγινε!

Καμιά σημασία αν βρέθηκαν με τη γίδα στην πλάτη, αν… σπαρταρούσαν τα λεφτά που βρέθηκαν κρυμμένα, αν οι καταγγελίες για τον τρόπο που εκδίδονταν οι άδειες ήταν σαν την άμμο στη θάλασσα: αμέτρητες.

Ναι, αφέθηκαν ελεύθεροι οι άνθρωποι που έτρωγαν συστηματικά το μέλι της Ρόδου, αυτοί που απολογήθηκαν για δεκατρία ποινικά αδικήματα ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟΥ χαρακτήρα!

Αν, λέμε αν, ένας απ’ αυτούς έμπαινε σε ένα ταχύπλοο και πήγαινε για… διακοπές στην Τουρκία – ακριβώς απέναντι η Μαρμαρίδα, ούτε μία ώρα ταξίδι –, τι θα γινόταν; Φιλολογική η ερώτηση: τίποτα! Θα έφταιγε αυτός που την κοπάνησε, ο… ξεδιάντροπος, που δεν έμεινε να καταδικαστεί.

Αυτό το «ελεύθεροι» με κάποιο πρόστιμο και επιβολή περιοριστικών όρων ξένισε τους πάντες.

Και δεν χρειάζεται να είναι πρόεδροι του Αρείου Πάγου για να καταλάβουν ότι υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις και στοιχεία συμμετοχής των κατηγορουμένων σε εγκληματική οργάνωση.

Γιατί όσα γίνονταν – και πολλά άλλα που θα προκύψουν από την έρευνα – εγκληματικά είναι. Και είπαμε, αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα.

Κρίμα που δεν πρόλαβε η κυρία να φτιάξει τη βίλα που σκόπευε. Ισως έτσι να αποσυρόταν και να γλίτωνε ο κοσμάκης. Που κι αυτός δεν είναι άμοιρος ευθυνών από τη στιγμή που λάδωνε τη μηχανή για να γυρίζουν τα γρανάζια…

Keywords
Τυχαία Θέματα