Ένας ζωντανός θρύλος – H μεγαλύτερη τραγουδίστρια και ηθοποιός της Ελλάδας είναι 103 ετών!

19:48 11/11/2024 - Πηγή: Τα Νεα

«Όταν ήμουν οκτώ ετών με άκουσε να τραγουδάω ο Οικονομίδης –πολύ κομψός, με τα λινά, με καπέλο Παναμά, ωραίο στυλ– και λέει: “Αυτό το παιδάκι έχει πολύ καλή φωνή, αλλά είναι μικρό για να κάνει φωνητική. Θ’ αρχίσουμε σολφέζ”. Και άρχισα να τραγουδώ στη Χορωδία Αθηνών, κάπου πίσω από το Μινιόν» θα πει πριν μερικά χρόνια η Στέλλα Γκρέκα σε συνέντευξή της στη Lifo.

Η Στέλλα Γκρέκα, της οποίας το πραγματικό όνομα είναι Στυλιανή Λαγκαδά, γεννήθηκε στην Αθήνα

την 1η Απριλίου του 1922, ένα από τα εννέα παιδιά μιας φτωχής οικογένειας.

Ο πατέρας της ήταν σκηνογράφος και είχε φιλικές σχέσεις με σημαντικούς ανθρώπους του χώρου, όπως ο Παντελής Χορν.

Έτσι, εμφανίστηκε νεαρή στη μουσική σκηνή της πρωτεύουσας και από την ηλικία ήδη των οκτώ ετών ο αθηναϊκός τύπος είχε αναφερθεί σε αυτήν.

Το 1942 παντρεύτηκε τον ποιητή και σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο, ο οποίος τη βάφτισε καλλιτεχνικά Στέλλα Γκρέκα, επειδή η ίδια δεν ήθελε να τραγουδά ως Στέλλα Λάσκου.

Η Στέλλα Γκρέκα στον κινηματογράφο/ Photo: ellinikoskinimatografos.gr

Η Στέλλα Γκρέκα και η πρώτη αγάπη

«Ο Λάσκος ό,τι χρήματα είχε, τα έτρωγε. Εγώ το μόνο πράγμα που πήρα από τον Λάσκο ήταν το όνομα. Αυτός με βάφτισε Γκρέκα. Ήθελα δικό μου όνομα, δεν ήθελα να βγω ως Στέλλα Λάσκου. Ούτε με άλλες τραγουδίστριες είχα σχέση. Εγώ ζούσα κλεισμένη, αυτές ζούσαν στα θέατρα, στα κέντρα» θα πει στην ίδια συνέντευξη στη Lifo και την Αργυρώ Μποζώνη.

«Παντρευτήκαμε με τον Ορέστη Λάσκο το 1942. Μας πάντρεψε ο Φίνος. Οι δικοί μου δεν τον ήθελαν καθόλου.

»Μείναμε μαζί όλη την Κατοχή, αλλά από την αρχή είδα ότι δεν γινότανε. Από ένα σημείο και μετά ήμασταν χωρισμένοι, αλλά μέναμε στο ίδιο σπίτι. Δεν ήταν κακός άνθρωπος ο Λάσκος, αλλά τρομερά ανεύθυνος. Κι αυτό λέει πολλά.

»Ήταν η πρώτη μου αγάπη, αλλά απογοητεύτηκα τόσο πολύ, που μαράζωσα. Μέναμε σε ένα διαμέρισμα στην οδό Τροίας. Ήταν νόστιμος άνθρωπος, αλλά ήμασταν δύο διαφορετικοί κόσμοι.

»Κι εγώ δεν μπορούσα να ζω με κάποιον που γύριζε στις 4 το πρωί, δεν ήξερα πού ήτανε, που έτρωγε όλα τα χρήματα με τους θιάσους. Μπορώ να γράψω ένα βιβλίο για επεισόδια επίπονα» θα πει στην ίδια συνέντευξη, στη Lifo.

Η λαμπερή Στέλλα Γκρέκα / Photo: Wikimedia Commons

Η Στέλλα Γκρέκα θεωρούσε σαχλούς τους στίχους του «Δυο πράσινα μάτια»

Η Στέλλα Γκρέκα ηχογράφησε μια σειρά από επιτυχίες γνωστών δημιουργών όπως τα «Πάμε στο άγνωστο», «Χθες το βράδυ», «Γύρισε», «Τι κι αν χαθείς», «Το τραγούδι της Μαρίνας».

Αρνήθηκε να δισκογραφήσει, πάντως, το «Δυο πράσινα μάτια» του 1945, καθώς βρήκε σαχλούς τους στίχους του Κώστα Κιούση (κάτι για το οποίο πολύ μετάνιωσε αργότερα) και το «Λίγες καρδιές αγαπούνε» το 1946, το οποίο ο δημιουργός του Μιχάλης Σουγιούλ πρότεινε στον άγνωστο τότε Τώνη Μαρούδα, και του χάρισε την πρώτη του επιτυχία.

Η δισκογραφική της παρουσία περιορίστηκε, ουσιαστικά, στη διετία 1946-1947. Την ίδια περίοδο τραγουδούσε και στο ραδιόφωνο, με τη συνοδεία του συνθέτη Κώστα Γιαννίδη, σαγηνεύοντας όπως λέγεται με τη φωνή της τον βασιλιά Παύλο.

H Στέλλα Γκρέκα τραγουδάει τη «Μαρίνα» – Τότε και τώρα Όταν η Στέλλα Γκρέκα πέρασε στον κινηματογράφο

Ο Ορέστης Λάσκος την έπεισε να παίξει στην ταινία του Ραγισμένες καρδιές (1945). Αρχικά, η Στέλλα Γκρέκα επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στα Χειροκροτήματα του Γ. Τζαβέλλα, πλάι στον Αττίκ και τον Δημήτρη Χορν, αλλά ο σύζυγός της την απέτρεψε, ώστε να συμμετάσχει στο δικό του φιλμ.

Κατόπιν, έπαιξε στην ταινία Πρόσωπα λησμονημένα (1946) του Τζαβέλλα, στο πλευρό των Αιμίλιου Βεάκη, Γιώργου Παππά και Λάμπρου Κωνσταντάρα.

Ο σκηνοθέτης, που εμφανιζόταν σε μια σκηνή του έργου ως οδηγός αυτοκινήτου, αποκήρυξε το δημιούργημα του ως τη μεγαλύτερη του αποτυχία.

Συνέχισε την κινηματογραφική της καριέρα με μια μόνο ακόμη ταινία, τη Μαρίνα, όπου ανέλαβε πάλι τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία, σε σενάριο των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου και σκηνοθεσία του πρώτου, ήταν μια παραγωγή του κουμπάρου της Φιλοποίμενα Φίνου και προβλήθηκε τον Μάρτιο του 1947.

Η Στέλλα Γκρέκα είχε στο πλάι της τον Δημήτρη Μυράτ και τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.

Ήταν ένα απλό ρομάντζο, που έγινε μεγάλη επιτυχία, λόγω της σκηνοθεσίας του Σακελλάριου και των τραγουδιών που ερμήνευε η Στέλλα Γκρέκα.

Η Στέλλα Γκρέκα δεν είχε επίγνωση της ομορφιάς της

«Δεν καταλάβαινα την ανταπόκριση του κόσμου. Δεν την ήξερα, δεν είχα επικοινωνία. Εγώ μόνο το μικρόφωνο ήξερα» θα πει η Στέλλα Γρέκα στη συνέντευξή της στη Lifo.

Μάλιστα, μια συγκεκριμένη τραγουδίστρια είχε τότε διαδώσει ότι ήμουνα άσχημη γι’ αυτό και δεν έβγαινα στο θέατρο. Ούτε επίγνωση της ομορφιάς μου είχα. Δεν πήγαινα κομμωτήριο, δεν βαφόμουνα, δεν ήμουνα κοκέτα.

»Η μάνα μου με είχε μεγαλώσει έτσι. Μου έλεγε “μην κοιτάς τα μούτρα σου στον καθρέφτη, μη νομίζεις ότι είσαι κι όμορφη”. Αλλά δεν είχα και ποτέ λεφτά, ούτε για το κομμωτήριο. Ήταν μια δύσκολη εποχή για όλο τον κόσμο και δεν με πείραζε.

Δεν ήμουνα καλομαθημένη. Βολευόμουνα. Την περνάγαμε με ό,τι είχαμε» θα προσθέσει.

H Στέλλα Γκρέκα με τον Άγγελο Παπαδημητρίου / Photo: BHmagazino

Η Στέλλα Γρέκα στην Αμερική

Η Στέλλα Γκρέκα, που είχε χωρίσει με τον Ορέστη Λάσκο, το φθινόπωρο του 1947 έφυγε για την Αμερική, μένοντας με τον αδελφό της Άγγελο, στη Νέα Υόρκη.

Το 1950 παντρεύτηκε τον Ελληνοαμερικανό Τζον Αυγερινό, ο οποίος δούλευε στον Νιάρχο και τελικά έγινε κι ο ίδιος εφοπλιστής. Αφιερώθηκε στην οικογένεια και άφησε πίσω το ζήτημα της καριέρας της, γι΄ αυτό και η ενασχόλησή της με το τραγούδι στην Αμερική ήταν περιορισμένη.

Στην Ελλάδα ερχόταν μόνο για καλοκαιρινές διακοπές στα νησιά, με το ιδιωτικό σκάφος της.

Η Στέλλα Γκρέκα τραγούδησε στα 92 της

Επισκέφθηκε επαγγελματικά τη χώρα κατά τη δεκαετία του 1970 για να ηχογραφήσει δυο άλμπουμ για την ελληνική Columbia-EMI (τότε ΕΜΙΑΛ, δηλ. ΕΜΙ Αφοί Λαμπρόπουλοι).

Τα άλμπουμ ήταν Η Στέλλα Γκρέκα τραγουδάει Χρήστο Χαιρόπουλο (1975) με τον ίδιο τον Χαιρόπουλο να τη συνοδεύει στο πιάνο και Η Στέλλα Γκρέκα τραγουδάει Αττίκ (1976) σε ενορχήστρωση και διεύθυνση του Χάρη Ανδρεάδη.

Λίγο νωρίτερα η ίδια εταιρεία είχε συλλέξει όλα τα τραγούδια που η ερμηνεύτρια ηχογράφησε κατά τη διετή καριέρα της και τα κυκλοφόρησε σε ένα δίσκο με τον τίτλο Στέλλα Γκρέκα.

Το 1973 και το 1984 εμφανίστηκε στην ελληνική τηλεόραση, καλεσμένη του παραγωγού Γιώργου Παπαστεφάνου.

Ο ίδιος επιμελήθηκε και μια συλλογή από ηχογραφήσεις της τραγουδίστριας στην Αμερική, η οποία κυκλοφόρησε από τη Lyra το 1990 με τίτλο Τα τραγούδια της Αμερικής.

Στις 16 Δεκεμβρίου 2013 οργανώθηκε στην Αθήνα μια συναυλία-αφιέρωμα στη Στέλλα Γκρέκα, την επιμέλεια της οποίας είχε ο Μιχάλης Κουμπιός, με τη συμμετοχή διαφόρων τραγουδιστών, αλλά και της ίδιας της 92χρονης Στέλλας Γκρέκα.

Η Στέλλα Γκρέκα στον Γιώργο Παπαστεφάνου Η Στέλλα Γκρέκα δεν έδινε δεκάρα για τα ακριβά κοσμήματά της

«Τα τραγούδια μου που αγαπώ πιο πολύ είναι του Χαιρόπουλου. Καμία δεν τα έχει πει όπως εγώ. Το είπε και ο ίδιος, ότι η φωνή μου ήταν σαν βιολοντσέλο» θα πει στη συνέντευξή της στη Lifo.

«Με τον Αττίκ δεν δουλέψαμε ποτέ, ενώ τον ήξερα κοινωνικά. Η ατυχία μου ήταν ότι όταν έπαιζα στις Ραγισμένες Καρδιές με ήθελε και ο Τζαβέλας για τα Χειροκροτήματα.

»Ο Τζαβέλας ήταν ο άνθρωπος που εκτιμούσα περισσότερο απ’ όλους. Ήταν υπέροχος άνθρωπος. Κύριος! Το ταλέντο. Θα είχα αρχίσει την καριέρα μου τραγουδώντας Αττίκ, με αυτό το υπέροχο τραγούδι που είχε γράψει για τη μητέρα του.

»Αν είχα δουλέψει με τον Τζαβέλα, θα είχα κάνει και καριέρα και δεν θα είχα φύγει ποτέ από την Ελλάδα. Θα άλλαζε η ζωή μου. Αυτό είναι ένα τραγούδι που πάντα ήθελα να το έχω πει. Όπως και τη “Σερενάτα”» θα προσθέσει η Στέλλα Γκρέκα.

Φωτογραφίες της Στέλλας Γκρέκα επελέγησαν από τον θεατρικό σκηνοθέτη Γιώργο Μιχαηλίδη για να κοσμήσουν τα εξώφυλλα της μυθιστορηματικής τριλογίας του Της επανάστασης, της μοναξιάς και της λαγνείας (2002-2004).

Η Στέλλα Γκρέκα από το 1987 που επέστεψε στην Ελλλαδα και ζει μόνιμα «στον Διόνυσο.

Ζήσαμε πολλά χρόνια με τον άντρα μου, αλλά πέθανε φτωχός. Κεφαλονίτης, έκανε ανοίγματα και τα έχασε όλα» θα πει η Στέλλα Γκρέκα στη συνέντευξή της στη Lifo.

«Στην τράπεζα άφησε 5.000 δολάρια. Αλλά πούλησα το σπίτι και τα κοσμήματά μου. Είχα καταπληκτικά κοσμήματα, αριστουργήματα. Δεν μου έκαναν καμία εντύπωση. Όταν τα πούλησα, δεν μου έλειψαν καθόλου.

»Και ξέρετε γιατί δεν μου έλειψαν; Γιατί τα αγόραζε γι’ αυτόν. Έπρεπε να δείξει ότι είναι πετυχημένος και η γυναίκα του φοράει ό,τι και οι άλλες κυρίες.

»Επέστρεψα στην Ελλάδα μετά από 40 χρόνια. Και ζήσαμε άνετα και ωραία, κι εγώ και τα παιδιά μου, δεν έχω παράπονο» θα καταλήξει.