Εξουσία και ΜΜΕ

14:34 4/4/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Διαχρονικά η πολιτική εξουσία θέλει τα μέσα ενημέρωσης εξυπηρετικά, δοξαστικά και ελεγχόμενα. Στα πολλά χρόνια της Μεταπολίτευσης οι περισσότεροι των ηγετών αποστρέφονταν την κριτική, δεν άντεχαν την άλλη άποψη, δεν αποδέχονταν την όποια ανεξαρτησία των εφημερίδων, των καναλιών και των προσωπικοτήτων που τα εκπροσωπούσαν, παρά διεκδικούσαν όχι απλά την ανοχή τους, αλλά την υποστήριξη και την υπεράσπιση των πολιτικών τους.

Οι περισσότεροι των δημοσιογράφων έχουν κοινές εμπειρίες, μπορούν να διηγηθούν παρεμβάσεις της πολιτικής εξουσίας, να περιγράψουν περιστατικά και επεισόδια,

τα οποία στις πιο πολλές περιπτώσεις ήταν άθλια και δηλωτικά του εξουσιαστικού μένους των κυβερνώντων.

Και όταν δεν επιτυγχανόταν υποταγή ή συμμόρφωση και οι παρεμβάσεις αποδεικνύονταν ατελέσφορες, ξεκινούσε αθλιότερος πόλεμος χωρίς αρχές και κανόνες. Οι δημοσιογράφοι αντιμετώπιζαν απειλές, τα μέσα ενημέρωσης κηρύσσονταν εχθρικά και οι ιδιοκτήτες τους υπονομευτές, σύμμαχοι ύποπτων συμφερόντων κ.ο.κ.

Ορισμένοι μάλιστα εκ των ηγετών δεν δίστασαν να ασκήσουν ακόμη και προληπτική πολιτική, να αποδώσουν ανύπαρκτες κατηγορίες και να σύρουν εκδότες και διευθυντές στα δικαστήρια, ακόμη και στη φυλακή.

Ο κ. Μητσοτάκης, αυταρχικός και απόλυτα εγωκεντρικός, δεν ξέφυγε δυστυχώς από αυτόν τον κανόνα. Εκανε ό,τι περνά από το χέρι του προκειμένου να ελέγξει σύμπασα την ενημέρωση και να θέσει εκτός μάχης τις ελεύθερες φωνές και τα ανεξάρτητα μέσα. Θρυλείται ότι ακόμη και επί της οργάνωσης και στελέχωσης των μέσων ενημέρωσης παρενέβαινε. Και μαζί βεβαίως έστησε υπόγειους μηχανισμούς, δίκτυα σκοτεινής προπαγάνδας και απαξίωσης των όποιων επικριτών του, μη διστάζοντας να θέσει υπό ομηρεία με νομικές πράξεις και δικαστικές αποφάσεις τους υποτιθέμενους «εχθρούς του λαού», που δεν βλέπουν και δεν αναγνωρίζουν το μεγαλειώδες έργο της κυβέρνησής του.

Αυτό επιχειρεί και τώρα. Ωστόσο, η Ιστορία δεν είναι με το μέρος του. Τα ίδια προσπάθησε και ο πατέρας του το 1993, σε εποχή επίσης μεγάλης αμφισβήτησης και φθοράς, εις βάρος του τότε ιδιοκτήτη της «Καθημερινής» Αριστείδη Αλαφούζου και ηττήθηκε κατά κράτος.