Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ: Ο «κόκκινος δάσκαλος» Νίκος Πλουμπίδης

08:12 13/3/2024 - Πηγή: Τα Νεα

Μια βαθιά βουτιά μέσα στην υπόθεση Νίκου Πλουμπίδη αποπειράθηκε ο έμπειρος ντοκιμαντερίστας Στέλιος Χαραλαμπόπουλος με την τελευταία ταινία του, «Ο κόκκινος δάσκαλος», που προβλήθηκε στο Πανόραμα του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Με «οδηγό» του τον γιο τού Πλουμπίδη, ψυχίατρο Δημήτρη Πλουμπίδη, ο οποίος δεν γνώρισε τον πατέρα του «παρά μόνο για τριάμισι λεπτά» κατά τη διάρκεια των ημερών της δίκης του πρώτου που κατέληξε σε καταδίκη του και εν συνεχεία στην εκτέλεσή του στις

14 Αυγούστου 1954, ο σκηνοθέτης, γνωστός από τη μεγάλη επιτυχία «Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη», συνέθεσε ένα πλούσιο σε πληροφορίες πορτρέτο του αγωνιστή της Αριστεράς που προτίμησε να ακολουθήσει τον δρόμο της ιδεολογίας ακόμα και όταν βρέθηκε μπροστά στο χείλος του γκρεμού στον οποίο αποφάσισε να πέσει.

Ο Πλουμπίδης θεωρήθηκε κατάσκοπος και προδότης της πατρίδας του και συνελήφθη από την κυβέρνηση Παπάγου το 1952, αλλά ταυτόχρονα έπεσε θύμα του ιδίου του κόμματος που τόσο πιστά υπηρετούσε, του Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο τον άφησε μόνο μέσα στο στόμα του λύκου χαρακτηρίζοντάς τον προδότη. Χρόνια μετά την εκτέλεσή του, με συνοπτικές διαδικασίες και λιτά δημοσιεύματα που πέρασαν απαρατήρητα, το ΚΚΕ θα παραδεχόταν το «λάθος» του και βεβαίως η ταινία αναρωτιέται κατά πόσο το «λάθος» αυτό ήταν σκόπιμο και αν με τον χαρακτηρισμό «προδότης του κόμματος», ο Πλουμπίδης ουσιαστικά εξυπηρετούσε συμφέροντα άλλων εκπροσώπων του ΚΚΕ.

Ο Χαραλαμπόπουλος κάνει νύξεις σε όλα αυτά τα ούτως ή άλλως γεμάτα ερωτηματικά ζητήματα αλλά ενδιαφέρεται κυρίως για τον άνθρωπο Νίκο Πλουμπίδη εξετάζοντας όλα τα στάδια της ζωής του. Με αφετηρία τη γέννησή του στις 31 Δεκεμβρίου 1902 στα Λαγκάδια Αρκαδίας (γόνος πάμφτωχης αγροτικής οικογένειας) ο «Κόκκινος δάσκαλος» κάνει αρκετές στάσεις μέχρι τη στιγμή του μοιραίου. Ο Πλουμπίδης αποφοίτησε ως δάσκαλος τον Ιούλιο του 1924, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τους κομμουνιστές της Ελασσόνας και δεν σταμάτησε ποτέ να κάνει αυτό που ήξερε καλύτερα από όλα: να προσπαθεί να μεταφέρει στον απλό λαό την ιδεολογία του, βασισμένη πάντοτε στην αλληλεγγύη και τη συνεργασία που ανεξαρτήτως κυβερνήσεων ήταν πάντα και η αχίλλειος πτέρνα των Ελλήνων.