Ιθάκη

16:21 22/4/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Αύριο συμπληρώνονται δεκαπέντε χρόνια αφότου ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου πήγε στο Καστελλόριζο να μας ανακοινώσει ότι «ξέρουμε τον δρόμο για την Ιθάκη» (23/4/2010).

Τελικά αποδείχτηκε πως ούτε εκείνος ήξερε τι έλεγε, ούτε εμείς καταλάβαμε τι μας περίμενε.

Χρειάστηκαν κάπου δέκα χρόνια για να ισορροπήσουμε στοιχειωδώς (2010-2019). Οσα δηλαδή λέγεται πως έκανε κι ο Οδυσσέας για να φτάσει στη δική του Ιθάκη.

Και πάλι όμως έχουν μείνει ανοιχτές πληγές.

Αυτή η δεκαετής

περιπέτεια, όσα προηγήθηκαν κι ακολούθησαν, διδάσκουν πολλά. Την αμεριμνησία και την απρονοησία διαδοχικών κυβερνήσεων, την ανεπάρκεια των κυβερνώντων, την ανωριμότητα των κυβερνωμένων.

Δυστυχώς πολύς κόσμος, εντός κι εκτός Ελλάδας, έβαλε το χεράκι του σε μια μακρόχρονη εθνική δοκιμασία. Μεταξύ μας, δεν κυκλοφορούν πολλοί αθώοι.

Ολα αυτά όμως έχουν γραφτεί και αποτιμηθεί στην πάροδο του χρόνου, δεν υπάρχουν πια σκοτεινά σημεία κι ανείπωτες αλήθειες. Δεν σκοπεύω λοιπόν να οργανώσω τώρα πασαρέλα υπευθύνων κι ανεύθυνων.

Ολοι ξέρουμε ή θα έπρεπε να έχουμε καταλάβει τι συνέβη. Απλώς έχω την αίσθηση πως υπάρχει μια απουσία κατασταλαγμένου συμπεράσματος.

Αλλοι νοσταλγούν μια επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, η οποία είναι ανέφικτη και δεν προβλέπεται.

Αλλοι αισθάνονται ότι δικαιώθηκαν από την μπουρδολογία που ανακύκλωναν «κατά του συστήματος» τότε και τώρα.

Αλλοι ψάχνουν ανύπαρκτες δάφνες, επιζητούν αβάσιμες δικαιώσεις ή διεκδικούν παραγραφή ολέθριων λαθών.

Αλλοι αναπολούν μια συγκινησιακή θύελλα που αμφισβήτησε τα πάντα και πήγε να διαλύσει τη χώρα.

Δεν βγάζεις άκρη. Τίποτα από τα παραπάνω όμως δεν συνιστά εθνική μνήμη και συλλογικό κεκτημένο.

Αποτέλεσμα; Ενα στοιχειώδες πολιτικό σύστημα ανασυγκροτείται με μάλλον αργούς ρυθμούς ενώ τα υπολείμματα της φασαρίας επιμένουν να αμφισβητούν την ανάγκη συγκρότησής του.

Ηλθαν. Δεν θέλουν να φύγουν.

Μην υποτιμάτε το πείσμα, ούτε την απόγνωσή τους. Δεκάδες άνθρωποι «από το πουθενά» πίστεψαν στη διάρκεια της αναταραχής ότι «ήλθαν στα πράγματα». Αρνούνται να αδειάσουν το δωμάτιο επειδή έσβησε το φως.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα;

Δεν αμφισβητώ τη δυσκολία αποκατάστασης μιας χώρας που πέρασε τέτοια δοκιμασία.

Αλλά ενώ ανασυγκροτείται ταχύτατα το παραγωγικό σύστημά της, ενώ ανακάμπτει η οικονομία, ενώ οι ζωές των ανθρώπων βρίσκουν τον δρόμο τους, το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να φέρει στοιχεία ανισορροπίας και αστάθειας.

Σαν να τα άφησε κληρονομιά η κρίση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλα τα λύνει κάποια στιγμή η ζωή, δεν μπορούμε να υπερβούμε τους ρυθμούς και τους κύκλους της.

Αλλά μάλλον θα κάναμε τη δουλειά της ευκολότερη αν βάζαμε και λίγο το χεράκι μας.