Λίγο πριν από το σημείο μηδέν

14:07 24/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Ξεκίνησε η διαβολοβδομάδα που θα κορυφωθεί με την πανελλαδική διαμαρτυρία για το δυστύχημα των Τεμπών και θα δοκιμάσει σκληρά τις αντοχές κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Το αντισυστημικό κλίμα που διαμορφώνεται ραγδαία και απειλεί να δημιουργήσει αναταραχή στο πολιτικό σύστημα και αποσταθεροποίηση στη χώρα μοιάζει τυφλό και ως εκ τούτου δύσκολα διαχειρίσιμο. Οταν, ας πούμε, εμπειρογνώμονες για το δυστύχημα των Τεμπών γίνονται αυτόκλητοι πολιτικοί αναλυτές δηλώνοντας ότι το δυστύχημα ή έγκλημα, όπως το χαρακτηρίζουν, αποτελεί ευκαιρία (!!) για την αναγέννηση του πολιτικού σκηνικού στη χώρα, τότε

είναι προφανές ότι το πράγμα στραβώνει επικίνδυνα. Κι όταν στην όλη συζήτηση προστίθεται αυθαίρετα και χωρίς κανένα στοιχείο ο θάνατος του γιου της εισαγγελέως Λάρισας, διότι στην κορύφωση της συνωμοσιολογίας θεωρείται – ο θάνατος, ε;! – «μήνυμα» προς τη Δικαιοσύνη, νομίζω ότι βρισκόμαστε λίγο πριν από το σημείο μηδέν. Κι όλα αυτά πότε; Οταν ο κόσμος διέρχεται τρομερή αναστάτωση εξαίτιας των αποφάσεων του νέου πλανητάρχη…

Ο Θεός να βάλει το χέρι του, δηλαδή…

«Πριονίζοντας» τον αρχηγό

Εχω και κατά το παρελθόν αναφερθεί στη… «μεγαθυμία» του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος με ιώβεια υπομονή εξακολουθεί να ανέχεται να τον αμφισβητούν αυτοί που λογικά θα έπρεπε να στηρίζουν την προσπάθεια για το… MAPAGA, ήτοι το Make PASOK Great Again!

Ούτε έξι μήνες δεν έχουν συμπληρώσει ακόμη από την πανηγυρική εκλογή του στην ηγεσία του Κινήματος, και τα παλικάρια αυτά, που δυσκολεύτηκαν να καταπιούν την ήττα, δουλεύουν εντατικά για να ξαναφέρουν το ΠΑΣΟΚ εκεί απ’ όπου ξεκίνησε – επειδή «ο Ανδρουλάκης δεν μπορεί» ή «ο Ανδρουλάκης δεν κάνει».

Η δημοσκοπική ανάκαμψη που επέφερε αφενός η επανεκλογή του και αφετέρου μια σειρά από σοβαρές παρεμβάσεις οι οποίες έσυραν την κυβέρνηση σε αποφάσεις οι οποίες ουσιαστικά υιοθέτησαν τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ, πήγε περίπατο, επειδή οι τύποι αυτοί έχουν θέσει σε πρώτη προτεραιότητα έναντι παντός άλλου να τον αποκαθηλώσουν. Τον «πριονίζουν» κάθε μέρα και με κάθε ευκαιρία, συντηρώντας μια άθλια παρασκηνιακή στρατηγική, η οποία ακυρώνει και τη συνολική προσπάθεια και το δικό του ηγετικό προφίλ.

Τον αμφισβητούν μπροστά στα μούτρα του, που λένε (παράδειγμα πρόσφατο, Κωνσταντινόπουλος) κι εκείνος κάθεται και τους ανέχεται. Μαζοχισμός; Μπορεί. Αδυναμία; Ισως.

Η ουσία είναι ότι κάποιος άλλος στη θέση του θα τους είχε στείλει «αδιάβαστους» – να βρουν στοργή στην αγκαλιά του Κυριάκου ή να ψάχνονται να βρουν καταφύγιο στον διαλυμένο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ανδρουλάκης απλά (τους επιβεβαιώνει ότι) «δεν μπορεί»…

Μαθήματα πολιτικής ιστορίας…

Το κακό με τον Ανδρουλάκη, που είναι έξυπνος και εύστροφος, αλλά «δεν μπορεί», είναι ότι επιπλέον δεν διδάσκεται και από το παρελθόν. Από την πολιτική ιστορία ή από την προϊστορία όσων κάθισαν στην καρέκλα που ο ίδιος σήμερα κατέχει. Ας πούμε: τον Ιούνιο του 2008, ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου διέγραψε τον πρώην πρόεδρο του κόμματος και επί μία 8ετία πρωθυπουργό της χώρας Κώστα Σημίτη, με αφορμή τη διαφωνία του τελευταίου σχετικά με την απαίτηση του ΠΑΣΟΚ να διεξαχθεί δημοψήφισμα για τη Συνθήκη της Λισαβόνας, στην οποία είχαν μόλις πρόσφατα καταλήξει οι ευρωπαίοι εταίροι. Ο Γιώργος απαιτούσε από την τότε κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για επικύρωση της Συνθήκης. Τη διαφοροποίηση του Κ. Σημίτη τη «διάβασε» ως απόπειρα να αμφισβητηθεί ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε είχε ηττηθεί μερικούς μήνες νωρίτερα από τον Κ. Καραμανλή στις εκλογές του 2007, είχαν μεσολαβήσει και τα γεγονότα με τον Ευ. Βενιζέλο, και γενικώς το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν συνεχώς σε μια δίνη εσωστρέφειας. Οι δε δικοί του, τότε, ισχυρίζονταν ότι ο Κ. Σημίτης το είχε μετανιώσει που τον έχρισε αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, τέσσερα χρόνια πριν, και προετοίμαζε αλλαγή ηγεσίας. Βλακείες. Με κάποιο τρόπο έπρεπε να δικαιολογηθεί το πρωτοφανές!

Να διαγράφεται από το κόμμα του πρώην πρόεδρος και πρώην πρωθυπουργός, γιατί είχε μια διαφορετική άποψη, η οποία, σημειωτέον, ήταν και σωστή (καμία χώρα της ΕΕ δεν έκανε δημοψήφισμα για την έγκριση της Συνθήκης της Λισαβόνας…).

…και συγκρίσεις με το παρελθόν

Ο Γιώργος όμως διέγραψε τον Κ. Σημίτη και τα μέσα ενημέρωσης της εποχής (κι εμείς εδώ στα «ΝΕΑ») αποτιμήσαμε την απόφασή του ως ένδειξη αποφασιστικότητας και πράξη που ενίσχυε το αρχηγικό του προφίλ. Γράφαμε δε τότε ότι με τον τρόπο αυτόν ο Παπανδρέου τελείωνε μια μεγάλη περίοδο αμφισβήτησης, προβλέποντας – και σωστά – ότι ουδείς στο μέλλον θα τολμούσε να το αμφισβητήσει. Από εκείνη την αλόγιστη πράξη του Παπανδρέου θα μεταφέρω ένα απόσπασμα της επιστολής που απέστειλε στον Κ. Σημίτη, προκειμένου να του ανακοινώσει ότι τον διαγράφει από το ΠΑΣΟΚ. Το κάνω μόνο και μόνο για να επισημάνω το πόσο μοιάζουν οι εποχές στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης:

«Δημιουργούν ερωτήματα (σ.σ.: οι απόψεις Σημίτη) τη στιγμή που ο λαός στρέφεται προς ένα ανανεωμένο ΠΑΣΟΚ, το οποίο σήμερα αποτελεί και νέα ελπίδα. Ενα ΠΑΣΟΚ αποφασισμένο να νικήσει για να θέσει σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα που θα αποκαθιστά τη δικαιοσύνη, την ισότητα, την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά. Μακριά και απέναντι σε όσα συμφέροντα θέλουν να χειραγωγούν την πολιτική ζωή προς ίδιον όφελος και δεν υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον».

Εσείς απλώς κάνετε τις συγκρίσεις μεταξύ του Παπανδρέου, που μπόρεσε, και του Ανδρουλάκη, που «δεν μπορεί»…

Κοινωνία… λωτοφάγων

Από όσα απίθανα προέκυψαν από την πρόσφατη μεγάλη έρευνα της Metron Analysis για λογαριασμό του Mega και του «Βήματος», όπως, ας πούμε, το ότι ένας στους τρεις Ελληνες είναι «πεθαμένος» fan του προέδρου Τραμπ (κρίμα που ο Φαναράς δεν έβαλε και ερώτημα για το πόσοι θαυμάζουν τον… Ιλον Μασκ!), υπήρξε και κάτι που εμένα προσωπικά με άφησε… παγωτό, που λένε και οι πιτσιρικάδες. Ή… ενεό, όπως έλεγαν οι παλιοί δημοσιογράφοι! Οτι το 52% των ερωτηθέντων, δηλαδή παραπάνω από ένας στους δύο Ελληνες, δήλωσε ότι το 2019 επί κυβερνήσεως του προέδρου Αλέξη του απόμαχου, του βετεράνου, είχε καλύτερη διαβίωση, ενώ ένα μόλις 27% απάντησε ότι αντιθέτως επί κυβερνήσεως Κυριάκου είναι καλύτερη η ζωή του. Το άκρως εντυπωσιακό εύρημα της δημοσκοπικής έρευνας της Metron Analysis για μένα δείχνει ότι η κοινωνία αυτή ξεχνάει τόσο, μα τόσο εύκολα, που είναι διατεθειμένη ακόμη και να ανακαλέσει στη μνήμη της με θετικό τρόπο πράγματα που είχε απωθήσει, μόνο και μόνο για να εκδηλώσει την απέχθειά της για τη σημερινή κυβέρνηση. Απέχθεια που μπορεί να έχει τις ρίζες της στα Τέμπη, στην ακρίβεια, στις συμπεριφορές υπουργών, ακόμη και στον ίδιο τον Κυριάκο. Είμαστε απίθανοι. Πραγματικά. Αλλη κρίση δεν μπορώ να κάνω…

Αλλά «αυτοί είστε»

Τούτου δοθέντος (του στοιχείου, εννοώ), μη σας παραξενέψει αν σύντομα, στις έρευνες της κοινής γνώμης, αρχίσουν να τίθενται ερωτήματα για το πόσο σοβαρός ή το πόσο ικανός ως πρωθυπουργός ήταν ο Τσίπρας! Ούτε να σας εκπλήξουν τα αποτελέσματα επί ανάλογων ερωτήσεων. Στη χώρα όπου ένας στους τρεις Ελληνες πιστεύει ότι μας «ψεκάζουν» τα αεροπλάνα και κάνουν πάρτι οι πιο ακραίες θεωρίες συνωμοσίας, όλα είναι πιθανά. Ακόμη και να… νοσταλγήσουμε τον θίασο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τα γνωστά αποτελέσματα – και κυρίως το τρίτο, και χειρότερο από τα δύο προηγούμενα, Μνημόνιο, το οποίο ξεπουλάει επί καθημερινής βάσης σχεδόν όλα τα ασημικά του σπιτιού.

«Αυτοί είστε», που έλεγε κάποτε κι ο Μήτσος ο Κουτσούμπας.