Μια φενάκη

20:08 4/4/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Στις 30 Μαΐου του 1997, εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας στη Γαλλία για τις κοινοβουλευτικές εκλογές, ο Ζαν-Μαρί Λεπέν, πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου (FN) τότε και ευρωβουλευτής, μετέβη στο Μαντ-λα-Βιλ, έξω από το Παρίσι, προκειμένου να στηρίξει την υποψηφιότητα της πρωτότοκής του, της Μαρί-Καρολίν Λεπέν, στην 6η περιφέρεια των Ιβλίν. Εκείνος υποστήριξε ότι το αυτοκίνητό του έπεσε σε ενέδρα,

ότι κάποιοι αντιδιαδηλωτές, ανάμεσά τους και η υποψήφια των Σοσιαλιστών, η Ανέτ Πελβάστ-Μπεργκάλ, του έφραξαν τον δρόμο κι έπειτα, μόλις βγήκε μαζί με τους σωματοφύλακές του, τους επιτέθηκαν, φωνάζοντας «Λεπέν δολοφόνε!».

Οι αντιδιαδηλωτές, πάλι, υποστήριξαν πως το αυτοκίνητό του σταμάτησε εκούσια μπροστά τους, παρότι πενήντα μέτρα πιο πέρα το περίμεναν υποστηρικτές του FN, και τόσο οι σωματοφύλακες του Λεπέν όσο και ο ίδιος άρχισαν να γρονθοκοπούν όποιον έβλεπαν μπροστά τους. Η υποψήφια βουλευτής των Σοσιαλιστών κατήγγειλε πως ο ηγέτης της Ακροδεξιάς την άρπαξε από το πέτο κι άρχισε να την τραντάζει, ενώ δεχόταν κλωτσιές στα πόδια, με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία της και να πέσει. «Αυτό που βίωσα εκεί», δήλωσε στο δικαστήριο, «ήταν καθαρή βία».

Η δίκη στο πλημμελειοδικείο των Βερσαλλιών διήρκεσε δύο μέρες, 19 και 20 Φεβρουαρίου του 1998. Ο Ζαν-Μαρί Λεπέν, μαζί και τέσσερις σωματοφύλακές του, ήταν κατηγορούμενος για «βιαιοπραγία από κοινού» και «δημόσια εξύβριση». Παράλληλα, ωστόσο, δικάστηκαν για «δημόσια εξύβριση» και «παρεμπόδιση της ελευθερίας του συνέρχεσθαι», έπειτα από δική του καταγγελία, 12 άτομα που συμμετείχαν σε εκείνη την αντιδιαδήλωση. Πριν καν αρχίσουν οι δικαστές να εξετάζουν τα γεγονότα, ο Λεπέν κατήγγειλε «τη στρατηγική δημοκρατικής παρενόχλησης των αντιπάλων του Εθνικού Μετώπου, ώστε να μην μπορούν τα μέλη του να έρθουν σε επαφή με τον λαό». Οσο για την Ανέτ Πελβάστ-Μπεργκάλ, που είχε στο μεσοδιάστημα εκλεγεί βουλευτής, «το μόνο σοκ που υπέστη», υποστήριξε ο Λεπέν, «είναι ο φόβος των λέξεων, όχι των χτυπημάτων. Δεν ήταν παρά λεκτική βία, χίλιες φορές δικαιολογημένη».

Ευτυχώς, υπήρχαν βίντεο, ήταν άλλωστε παρόντες δημοσιογράφοι και κάμερες.

Ο εισαγγελέας, λοιπόν, ζήτησε να επιβληθεί στον Ζαν-Μαρί Λεπέν ποινή φυλάκισης τριών μηνών με αναστολή, πρόστιμο 20.000 γαλλικών φράγκων και δύο χρόνια στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων. Ειδικά αυτό το τελευταίο μέτρο, παρότι δεν είχε άμεση ισχύ, δεν προβλεπόταν κάτι τέτοιο από τον νόμο τότε, έγινε δεκτό με φωνασκίες στην αίθουσα. Εκμεταλλευόμενος μια διακοπή της συνεδρίασης, ο Λεπέν κατήγγειλε μια «δικαστική μηχανορραφία», δηλώνοντας πως «το να χρησιμοποιείται η Δικαιοσύνη για την εξουδετέρωση ενός πολιτικού αντιπάλου είναι ιδιαιτέρως σοβαρό».

Η προεδρεύουσα δικαστής έλυσε τη συνεδρίαση, η ετυμηγορία θα ανακοινωνόταν αρχές Απριλίου. Την ίδια εκείνη μέρα, ωστόσο, Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου του 1998, χιλιάδες υποστηρικτές του Εθνικού Μετώπου διαδήλωσαν μέχρι τα παράθυρα του πλημμελειοδικείου των Βερσαλλιών. Επί σκηνής, ο Ζαν-Μαρί Λεπέν κατακεραύνωσε «τους πειθήνιους δικαστές, τους δικαστές που ακολουθούν εντολές, τους διεφθαρμένους πολιτικούς και τους ξεπουλημένους διανοούμενους που έχουν μόνο μία εμμονή: να φράξουν τον δρόμο του Εθνικού Μετώπου με κάθε μέσο!». Πίσω του, στωικός, στεκόταν ο Μπρουνό Μεγκρέ, το ανερχόμενο αστέρι του κόμματος.

Λίγους μήνες μετά, θα πρόδιδε τον αρχηγό του, προκαλώντας σχίσμα στο κόμμα, κοστίζοντάς του πολλά στελέχη και χιλιάδες μέλη: η τιμωρία του Λεπέν επειδή, παρά την ποινή της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων του, δεν τοποθέτησε αυτόν αλλά τη σύζυγό του επικεφαλής στη λίστα για τις ευρωεκλογές του 1999. Προτρέχουμε όμως, είναι ακόμα 2 Απριλίου του 1998, το πλημμελειοδικείο των Βερσαλλιών ανακοινώνει την ετυμηγορία του. Είναι ακριβώς ό,τι είχε ζητήσει ο εισαγγελέας – τρεις σωματοφύλακες του Λεπέν και ισάριθμοι αντιδιαδηλωτές καταδικάζονται παράλληλα σε πρόστιμα για βιαιοπραγίες και δημόσια εξύβριση αντίστοιχα.

Την εποχή εκείνη, η Δικαιοσύνη προχωρά ταχύτερα στη Γαλλία, η έφεση εκδικάζεται τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, ο Λεπέν ξιφουλκεί εκ νέου εναντίον «αυτής της παρέμβασης της Δικαιοσύνης στην πολιτική», οι εφέτες τον καταδικάζουν σε στέρηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι για ένα έτος, τρεις μήνες φυλάκιση με αναστολή και 5.000 ευρώ πρόστιμο. Τον Νοέμβριο του 1999, η προσφυγή του απορρίπτεται από το Ακυρωτικό Δικαστήριο. Τον Οκτώβριο του 2000, o Λεπέν εκπίπτει των αξιωμάτων του – ήταν τότε ευρωβουλευτής και περιφερειακός σύμβουλος. Τον Ιούνιο του 2001, η προσφυγή του απορρίπτεται και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τέλος της ιστορίας – αν και βέβαια ο Ζαν-Μαρί Λεπέν θα μάζευε στη διάρκεια της ζωής του καμιά 25αριά δικαστικές καταδίκες.

Πολλοί συγκρίνουν τη διαδήλωση διαμαρτυρίας που διοργανώνει η Εθνική Συσπείρωση την Κυριακή με εκείνη τη διαδήλωση του 1998. Κι αυτό από μόνο του λέει πολλά: με την επιθετική ρητορική της και τους τραμπικούς τόνους που δίνει στην εκστρατεία της κατά της Δικαιοσύνης, η Μαρίν Λεπέν κινδυνεύει να γκρεμίσει ό,τι έχτιζε με τα χεράκια της τόσα χρόνια: την εικόνα ενός κόμματος κανονικού, ακίνδυνου για τη Ρεπουμπλίκ, απόλυτα ικανού να κυβερνήσει.

Ο πατέρας που έχασε πρόσφατα, και είχε αναγκαστεί να σκοτώσει νωρίτερα, πάντα της έλεγε πως αυτή η αποδαιμονοποίηση που επιζητούσε «είναι μια φενάκη». Και να που ξαφνικά τον κάνει υπερήφανο.