Μυαλό

17:24 27/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Αναρωτιέμαι πόσο μυαλό χρειαζόταν για να πει το ΠΑΣΟΚ αυτά που με λίγα λόγια είπε η Αννα Διαμαντοπούλου.

Οτι «το ΠΑΣΟΚ εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη». Αυτονόητο. Αν δεν την εμπιστευόταν, δεν θα ήταν ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν «οι φίλοι του Βελόπουλου».

Οτι «οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν με συλλαλητήρια» διότι στη δημοκρατία

«οι κυβερνήσεις αλλάζουν στις εκλογές». (25/2).

Αυτονόητο και αυτό. Αν το ΠΑΣΟΚ δεν το ήξερε, δεν θα ήταν ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν «οι φίλοι του Φάμελλου».

Φυσικά οι κυβερνήσεις κλονίζονται από εκρηκτικά γεγονότα όπως για παράδειγμα η αποχώρηση του Ζήση Τζηκαλάγια από τη ΝΔ. Αλλά στη δημοκρατία χρειάζεται να στηθούν και κάλπες για να υπάρξει συνέχεια.

Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να έχει χάσει την ψυχραιμία και την αυτοπεποίθησή της, μπορεί να αλλάζει ρητορική και γραμμή άμυνας σαν τα πουκάμισα, μπορεί να μην ξέρουν τι να κάνουν.

Αλλά έως τις εκλογές έχει ακόμη χρόνο να χρησιμοποιήσει το μυαλό για να καταλάβει τι συμβαίνει.

Προς το παρόν φαίνεται απλώς να ταλαντεύεται ανάμεσα στο «πάμε να τους πλακώσουμε» και στο «άσε τους να εκτονωθούν». Ο χρόνος θα δείξει ποιο ήταν το πλέον ενδεδειγμένο.

Αρκεί προφανώς να μην έχουμε φασαρίες που δεν συμφέρουν κανέναν.

Κι αρκεί επίσης να καταλήξουν όλα αυτά στο Κοινοβούλιο και σε μια αίθουσα δικαστηρίου. Πριν από την κάλπη.

Ετσι δουλεύουν οι δημοκρατίες. Τουλάχιστον έως ότου αναλάβουν τη διεύθυνση οι φίλοι του Βελόπουλου και του Φάμελλου.

Οταν λοιπόν τα βρίσκουν ο Ζελένσκι με τον Τραμπ ή ο Τραμπ με τον Πούτιν με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες  νεκρούς στην πλάτη τους, δεν μπορώ να καταλάβω πώς δεν μπορούν να τα κουβεντιάσουν οι δικοί μας.

Οσο κι αν φωνάζουν χειρονομώντας στις τηλεοράσεις. Οσο κι αν προσπαθούν να τραβήξουν την κουβέρτα στη μεριά τους. Λίγο μυαλό χρειάζεται.

Κι επειδή είπα για τις τηλεοράσεις, θέλω να θυμίσω τη σκηνή στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου με τον Τραμπ και τον Μακρόν.

Κάποια στιγμή, ο οικοδεσπότης πέταξε μια μπαρούφα για την ευρωπαϊκή βοήθεια στην Ουκρανία. Και ο φιλοξενούμενος τον διέψευσε πρόσωπο με πρόσωπο, με το χαμόγελο στα χείλη και σε απευθείας μετάδοση.

Γιατί το θυμίζω; Για λόγους ενημερότητας του δικού μας πολιτικού δυναμικού.

Επειδή φάνηκε για άλλη μια φορά πως αν στην πολιτική βάλεις λίγο μυαλό το ματσάκι είναι ξερός άσος από τα αποδυτήρια.

Τα υπόλοιπα είναι περιττά.

Υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι η κυβέρνηση θα καταφέρει να συνέλθει από το σοκ του Ζήση Τζηκαλάγια.