Ο δήμαρχος Χαρχούδας, ο «τσαμπουκάς» του Μπέου και το νερό των Σταγιατών

21:51 13/6/2020 - Πηγή: Τα Νεα

Αν παρ’ ελπίδα η παιδικής αθωότητας ραδιοφωνική εκπομπή «Λιλιπούπολη» κατάφερνε να επιβιώσει κόντρα στη διαχρονική γραφειοκρατία της ΕΡΤ, οι συντελεστές της θα έκαναν κυριολεκτικά πάρτι με την υπόθεση του «νερού των Σταγιατών».

Το πρώτο πράγμα που θα επιστράτευαν θα ήταν το τραγούδι: «Λαέ της Λιλιπούπολης» (σε στίχους Μαριαννίνας Κριεζή και μουσική Νίκου Κηπουργού). «Εβγάλαν οι Χαρχουδικοί δήμαρχο το Χαρχούδα/και τη ζωή μας κυβερνά μια αρκουδοπεταλούδα». Και αυτό γιατί το μόνο σίγουρο θα ήταν να ενώσουν τη φωνή τους και τη δημιουργική

παρουσία τους με εκείνη του τραγουδοποιού Αλκίνοου Ιωαννίδη που στρατεύθηκε ψυχή τε και σώματι με τους κατοίκους των Σταγιατών, του μικρού πηλιορείτικου χωριού που υπερασπίζεται με σθένος το «νερό της Κρύας Βρύσης».

Το ύφος και το ήθος της εξουσίας

Το τραγούδι του Ιωαννίδη δεν είναι μια… παντιέρα, αλλά αποτελεί ένα μικρό εγχειρίδιο για μια «νέα ζωή» κοινοτικών προδιαγραφών, ένα βιώσιμο μοντέλο σε τοπική κλίμακα. Μπορεί κανείς να διαφωνεί με τη φιλοσοφία που εκφράζει και εκπροσωπεί ο Ιωαννίδης – οριζοντίως και καθέτως – αλλά η φωνή του έχει μια ιδιαίτερη αξία. Η τελευταία πολλαπλασιάζεται πέραν των συμβατικών ορίων, δίχως τελειωμό, όταν καλείται να αναμετρηθεί με το ύψος και το ήθος μιας εξουσίας που εκπροσωπεί ο δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Η λούμπεν αυτοδιοίκηση απειλεί τη Δημοκρατία

Οποιος/α έχει χρόνο και διάθεση, ας κάνει τον κόπο για μια περιδιάβαση στην επικράτεια του YouTube, αναζητώντας δύο video. Το ένα αφορά την «έφοδο» του δημάρχου Μπέου  ως άλλου τιμωρού Σταυροφόρου στις Σταγιάτες.

Το άλλο αφορά το τραγούδι του Ιωαννίδη. Στο κείμενο που συνοδεύει το video διαβάζω: «Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου και παιδιά της περιοχής συναντήθηκαν στην πλατεία των Σταγιατών, όπου ηχογράφησαν και οπτικογράφησαν το τραγούδι. Ενα μήνυμα ευγνωμοσύνης σε όσους στηρίζουν τον αγώνα για ελεύθερα νερά!».

Από τη μια, η δύναμη ενός τραγουδιού και από την άλλη, το ύφος και το ήθος μιας εξουσίας που φλερτάρει με τη βία και η βία έχει να κάνει με το μοντέλο ενός δημάρχου που «όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει». Το μοντέλο του δημάρχου Μπέου δίχως άλλο παραπέμπει στην εικόνα του δημάρχου Χαρχούδα. «Εβγάλαν οι Χαρχουδικοί δήμαρχο το Χαρχούδα/και τη ζωή μας κυβερνά μια αρκουδοπεταλούδα».

Το πατίνι, τα ξενυχτάδικα και τα… αποδυτήρια

Στο σημείο αυτό μια μικρή παράκαμψη: Την εποχή που η Κριεζή έγραφε τα τραγούδια της «Λιλιπούπολης» δεν ήταν της μόδας το πατίνι… Πολύ περισσότερο, ένα πατίνι στους δρόμους του Βόλου να μεταφέρει μια γνώριμη φιγούρα από το παρελθόν της νυχτερινής διασκέδασης και των… αποδυτηρίων.

Βεβαίως, ο δήμαρχος έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση της κάλπης – στις εκλογές του 2019 βγήκε από την πρώτη Κυριακή με 57% και κάτι. Το χαρακτηριστικό του; Πολιτεύεται με μια πολιτική και ιδεολογική στάση που πριμοδοτεί την ιδέα ενός δυναμικού ηγέτη που βασίζεται σε μια αδιαμεσολάβητη σχέση με τον Λαό! Ο δήμαρχος Μπέος με την ίδια άνεση που κάνει την έφοδό του στο χωριό των Σταγιατών για να «τιμωρήσει» τους «άτακτους» κατοίκους διευθύνει «προσωπικά» τα έργα στους δρόμους, δίνει εντολές στους υπηρεσιακούς παράγοντες, «τρελαίνεται» με τους συνεργάτες του, επιβάλλει πρόστιμα ως άλλος «δημοτικός αστυνόμος»…

Με το ίδιο ύφος και ήθος τα «έβαλε» και με τους κατοίκους των Σταγιατών που θέλησαν – με τον δικό τους τρόπο – να αναδείξουν ένα στοιχείο του φυσικού πλούτου του χωριού τους. Το νερό της Κρύας Βρύσης. Ενας «τσαμπουκάς» που δεν δικαιολογείται με τίποτα, και αυτό για έναν απλό λόγο. Το ζήτημα με το νερό των Σταγιατών δεν είναι τωρινό. «Παίζει» χρόνια ως ένα από τα θέματα που απασχολεί την τοπική κοινωνία του Βόλου, πολύ καιρό πριν από τη χυδαία επίθεση του δημάρχου Βόλου στον Αλκίνοο Ιωαννίδη: «Εχουν έναν μαλάκα που λέγεται Αλκίνοος Ιωαννίδης, που τους συμπαραστέκεται. Επάγγελμα: τραγουδιστής. Τι τραγουδάει δεν ξέρουμε όμως!». Λογική η άγνοιά του καθώς ο Αλκίνοος δεν συνωστίζεται ούτε σε πίστες ξενυχτάδικων της παραλίας, ούτε σε κάθε λογής αποδυτήρια!

Οι φύλακες του νερού

Αλλά, για να πάμε λίγο στην ιστορία του νερού. Στο blog της Ανεξάρτητης Πηλιορείτικης Ομάδας Δράσης στις Σταγιάτες διαβάζω μια ανάρτηση του 2017: «Είναι η δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια που μέσα σε χριστουγεννιάτικες γιορτές τα σπίτια των Σταγιατών ξέμειναν από πόσιμο νερό σε συνθήκες πολικού ψύχους.

Στην πρώτη περίπτωση, το 2015 οι υπεύθυνοι της ΔΕΥΑΜΒ (σ.σ.:  Δημοτική Επιχείρηση Υδρευσης Αποχέτευσης Μείζονος Βόλου) αποφάνθηκαν ότι η πηγή πάγωσε(!) και δήλωσαν αδυναμία να λύσουν το πρόβλημα. Χρειάστηκε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς να κινητοποιηθούν 4 άνθρωποι του χωριού για να αποκατασταθεί η βλάβη μετά από 8 ώρες σκληρής προσπάθειας με μισό μέτρο χιόνι και θερμοκρασίες πολύ κάτω από το μηδέν και τελικά το νερό άρχισε να τρέχει στις βρύσες των σπιτιών, χρονιάρες μέρες.

Μετά από ακριβώς 2 χρόνια, στις 7/1/2017 το χωριό ξεμένει πάλι από νερό και γινόμαστε μάρτυρες παρόμοιου σκηνικού από τη ΔΕΥΑΜΒ, η οποία ήλθε, είδε, είπε ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι και… απήλθε!

Μόλις ένα μήνα από την έκδοση της αρνητικής απόφασης του δικαστηρίου για τα ασφαλιστικά μέτρα κατά της χλωρίωσης του πηγαίου νερού, καταρρίφτηκε το επιχείρημα της έδρας ότι η ΔΕΥΑΜΒ κάνει υποδειγματική δουλειά στη συντήρηση του δικτύου των Σταγιατών. Επιχείρημα προκλητικά ανεδαφικό και εξωπραγματικό.

Εμείς, οι κάτοικοι του χωριού που φτιάξαμε το δίκτυο εδώ και δεκάδες χρόνια, και το συντηρήσαμε με νύχια και με δόντια, είμαστε θεατές στο έργο της εγκατάλειψης και της συστηματικής φθοράς του με πρωταγωνιστή τη ΔΕΥΑΜΒ και με αποτέλεσμα να έχουμε συχνά-πυκνά τεράστια προβλήματα, όπως το τωρινό, πέρα από την εν ψυχρώ ποιοτική υποβάθμιση του πόσιμου νερού.

Πιο συγκεκριμένα λοιπόν:

1. Το νερό που έρχεται από την πηγή είναι αισθητά μειωμένο ποσοτικά γιατί κάπου κατά μήκος της διαδρομής προς την κεντρική δεξαμενή υπάρχει συγκέντρωση φυτικού υλικού που εμποδίζει την κανονική ροή. Η απόφραξη, μετά την τεράστια περυσινή προσπάθεια που κάναμε για αναβάθμιση του δικτύου, είναι μια εύκολη υπόθεση ρουτίνας, απαγορευτική ωστόσο για τη ΔΕΥΑΜΒ και το δόγμα «εγκαταλείπω, χλωριώνω και… την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια». Με την αβάντα και την κάλυψη της δικαιοσύνης που βαφτίζει την εγκατάλειψη «συστηματική δουλειά»!

2. Κάθε χρόνο ένα τμήμα του χωριού στερείται σε μέρες χιονιού και παγωνιάς πόσιμο νερό, γιατί ένας μηχανισμός ελέγχου πλήρωσης της δεξαμενής, επειδή είναι απόλυτα εκτεθειμένος στο περιβάλλον, παγώνει και η διακοπή παροχής είναι αναπόφευκτη. Αφού λοιπόν ο κόσμος ταλαιπωρηθεί για κάποιες μέρες, οι τεχνικοί της ΔΕΥΑΜΒ  εμφανίζονται, ξεπαγώνουν τον μηχανισμό και εφαρμόζουν πάντα την κατά την άποψή τους επιστημονικά αποδεκτή αντιμετώπιση του προβλήματος: σκεπάζουν τον μηχανισμό με μια πλαστική σακούλα απορριμμάτων την οποία σταθεροποιούν με πέτρες! Για να ανανεωθεί το ραντεβού μας με το πρόβλημα, στην αμέσως επόμενη παγωνιά.

3. Η δήλωση αδυναμίας παρέμβασης της ΔΕΥΑΜΒ λόγω καιρικών συνθηκών είναι απαράδεκτη κοινωνικά και νομικά. Σωστά, λοιπόν, οι Σταγιατιώτες αρνήθηκαν να υποκύψουν στον εκβιασμό του πρόστιμου για την εγκατάσταση υδρομετρητών, για πάνω από 10 λόγους. Προστέθηκε ήδη άλλος ένας και μάλιστα πολύ σοβαρός. Είναι η ταλαιπωρία με τον πρώτο χιονιά, με την πρώτη παγωνιά.

Συμπληρώνουμε ήδη πέντε μέρες χωρίς νερό στα σπίτια μας και έχουμε αποφύγει τα χειρότερα λόγω της ύπαρξης των κρηνών σε τρία σημεία μέσα στο χωριό. Δικαιώνεται έτσι ο αγώνας μας για την προστασία τους από τότε που για πρώτη φορά ακούστηκε – τον Ιούλη 2011 – διά στόματος του τότε αντιπροέδρου της ΔΕΥΑΜΒ ότι «είναι απαράδεκτο να υπάρχουν δημόσιες βρύσες στα χωριά, γι’ αυτό και θα τις κλείσουμε» μέχρι και σήμερα!

Αν θέλουμε ως Σταγιατιώτες να σώσουμε το πιο σημαντικό αγαθό του χωριού μας, θα πρέπει να συνεχίσουμε να παίρνουμε τα πράγματα στα χέρια μας, να λειτουργούμε ως ενεργοί πολίτες και να μη χαλαρώσουμε ποτέ στον αγώνα μας. Εναν αγώνα που εμπνέεται και εμπνέει και άλλες κοινότητες σε όλη τη χώρα και αποτελεί κίνητρο για την επαφή μας με πάρα πολύ κόσμο που έρχεται να γνωρίσει το χωριό μας.

Το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του Βόλου κάτω από παρόμοιες συνθήκες οι κάτοικοι του αστικού κέντρου υποφέρουν από έλλειψη νερού αυτές τις μέρες, δείχνει ότι η πολιτική της εγκατάλειψης είναι ενιαία και συστηματική.

Αυτό σημαίνει ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του νερού οφείλει να είναι ενιαίος και όχι μόνον τοπικός.

Τώρα έχουμε έναν παραπάνω λόγο να τον συνεχίσουμε πιο δυνατά στα χωριά και την πόλη».

Το μυστικό της εμφιάλωσης

Από την άλλη πλευρά, ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΜΒ Γιώργος Τόρης μιλώντας στο τηλεοπτικό κανάλι Astra (9 Ιουνίου 2020) υπεραμύνθηκε της στάσης της ΔΕΥΑΜΒ στη διαμάχη της με τους κατοίκους των Σταγιατών, αφήνοντας για μία ακόμη φορά να εννοηθεί πως στις προθέσεις της ΔΕΥΑΜΒ επί της παρούσας Δημοτικής Αρχής είναι να εμφιαλώσει νερό πηγής του Πηλίου, όχι όμως αυτό της Κρύας Βρύσης των Σταγιατών, πηγή για την οποία ο ίδιος στο παρελθόν είχε πει πως μπορεί να εμφιαλωθεί το νερό της.

Ο επικεφαλής της Δημοτικής Επιχείρησης είπε συγκεκριμένα ότι δεν πρόκειται να ιδιωτικοποιήσει η ΔΕΥΑΜΒ την πηγή. «Το εάν θα βγάλουμε εμφιαλωμένο νερό είναι ένα άλλο θέμα και δεν αφορά αυτή την πηγή»… Ποιον αφορά άγνωστο. Ο ίδιος παλαιότερα είχε συμπεριλάβει και την Κρύα Βρύση στο σχέδιο της εμφιάλωσης. «Ηταν δική μου πρόταση, αλλά ήταν πριν την πανδημία και με χρονικό ορίζοντα την τετραετία. Μετά την πανδημία ο χρονικός ορίζοντας έγινε οκτώ χρόνια. Ετσι κι αλλιώς εμείς θα είμαστε δημοτική αρχή και την επόμενη τετραετία».

Με ή χωρίς πανδημία, η Δημοτική Επιχείρηση για δικούς της λόγους συντηρεί το ενδεχόμενο το νερό των πηλιορείτικων πηγών να καταλήξει σε πλαστικά μπουκαλάκια… Αρα, όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά! Ολα τα άλλα, είναι… Χαρχουδισμοί άνευ σημασίας!

Το τραγούδι του Αλκίνοου

Ενα εμβληματικό «νερό», μια εμβληματική «μάχη»… και τον Ιωαννίδη να τραγουδά:
«Σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει,
όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει
δεν τ’ αγοράζω, δεν πουλώ
μα με κερνά και το κερνώ
σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει.

Κυλάει στις πέτρες και στο χώμα τρέχει,
κορμούς ποτίζει και κορμάκια βρέχει
πλατάνια, όρεια κι αριβιές
ελιές, κορίτσια και οξιές
κορμούς ποτίζει και κορμάκια βρέχει.

Απ’ των αιώνων την πηγή κατρακυλά
δροσίζει το αύριο και το υπόσχεται ξανά
μα εδώ και τώρα το νερό
μέσα απ’ τη χούφτα σου θα πιω
ζωή να γίνει η ζωή σε μια γουλιά.

Σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει,
όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει
δεν τ’ αγοράζω, δεν πουλώ
μα με κερνάς και στο κερνώ
όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει
σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει».