Ωκεανίδες : Οι θαλάσσιες Νύμφες από τις οποίες ονομάστηκε η κακοκαιρία που έρχεται

07:28 21/2/2019 - Πηγή: Τα Νεα

Οι ευφάνταστες ονομασίες των κακοκαιριών συνεχίζονται και μιας και φτάσαμε στο τελευταίο γράμμα της αλφαβήτου το πολικό ψύχος που έρχεται ονομάστηκε Ωκεανίδα. Αλλά ας δούμε τι ήταν οι Ωκεανίδες.

Στην ελληνική μυθολογία με την συλλογική ονομασία Ωκεανίδες, αποκαλούμενες και ως Ωκεανίνες ή Ωκεανίτιδες ή Ωγενίδες, αναφέρονται θαλάσσια μυθικά πλάσματα και γενικά ενάλιες Νύμφες, με μορφή παρθένου κατά το άνω ήμισυ και ιχθύος κατά το κάτω, όμοιες με τις γοργόνες και άλλοτε με δύο ουραία πτερύγια.

Ο Όμηρος αναφέρει δύο Ωκεανίδες,

την Ευρυνόμη, η οποία κατά τον Ησίοδο ήταν η μητέρα των Χαρίτων, και την Πέρση ή Περσηίδα (όπως την αναφέρει ο Ησίοδος), η οποία ήταν η σύζυγος του Τιτάνα Ήλιου και εξ αυτού μητέρα του Αιήτη και της Κίρκης. Γνωστή επίσης Ωκεανίδα ήταν και η Λευκίππη.

Στη Θεογονία του, ο Ησίοδος αναφέρει ότι ήταν 3.000, ωστόσο μνημονεύει μόνο σαράντα μία Ωκεανίδες ως κόρες του Τιτάνα Ωκεανού και της Τιτανίδας Τηθύος που έφθαναν τον αριθμό των 3.000 όσων ακριβώς και των ποταμίων θεοτήτων, τέκνα των αυτών γονέων.

Γενικά θεωρούνταν Νύμφες προστάτιδες των υδάτων, πολύ δε περισσότερο αφού αυτά αποτελούσαν και την κατοικία τους.

Από τις περιγραφές αυτών των μυθικών παραδόσεων εύκολα αντιληπτό είναι ότι οι Ωκεανίδες αποτελούσαν, τουλάχιστον για τους αρχαίους Έλληνες, ιδεατές ανθρωπόμορφες έννοιες των πηγών (ήμισυ κόρες) εκείνων που τα ύδατά τους μεταφέρονταν από τους ποταμούς (ίδιος αριθμός) στην ανοικτή θάλασσα (αρχαίο Ωκεανό) (έτερον ήμισυ ιχθύς), καταλήγοντας σε απλή εκβολή (ένα ουραίο πτερύγιο) ή σε δέλτα (διπλό ουραίο πτερύγιο).

Οι παραδόσεις αυτές ανάγονται αμέσως μετά τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.

Η Ευρυνώμη

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Ευρυνόμη αναφέρονται τα ακόλουθα 5 διαφορετικά πρόσωπα:

Θεότητα από τη γενιά των Τιτάνων, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, δηλαδή μία από τις Ωκεανίδες. Πριν την εποχή του Κρόνου, η Ευρυνόμη συμβασίλευε με τον σύζυγό της Οφίων στον Όλυμπο, από όπου εκδιώχθηκε από τον Τιτάνα Κρόνο και τη Τιτανίδα Ρέα. Ο Οφίων και η Ευρυνόμη βρήκαν τότε καταφύγιο στη θάλασσα. Η Ευρυνόμη μαζί με τη Θέτιδα δέχθηκαν τον θεό Ήφαιστο όταν τον πέταξαν από τον Όλυμπ οστη θάλασσα.

Ο θεός Δίας ερωτεύθηκε την Ευρυνόμη και απέκτησαν μαζί τρεις κόρες, τις Χάριτες. Γιος της Ευρυνόμης ήταν και ο ποτάμιος θεός Ασωπός. Πανάρχαιος ναός της Ευρυνόμης υπήρχε στη Φιγάλεια, μέσα σε ένα δάσος από κυπαρίσσια. Το λατρευτικό άγαλμα της θεάς την παρίστανε από τη μέση και πάνω ως γυναίκα και από τη μέση και κάτω ως ψάρι. Τον ναό αυτό τον άνοιγαν οι κάτοικοι της Φιγαλείας μόνο μια φορά τον χρόνο, πάντα την ίδια ημέρα, και προσέφεραν θυσίες στη θεά. Πιστευόταν ακόμα ότι «Ευρυνόμη» ήταν μία επίκληση της θεάς Αρτέμιδος.

Κόρη του βασιλιά Νίσου των Μεγάρων και μητέρα του ήρωα Βελλεροφόντη από τον Ποσειδώνα, σύμφωνα με τον Ησίοδο (Κατάλογος 7) και τον Υγίνο (157).

Σύζυγος του Λυκούργου κατά τη Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου (Γ 9, 2), μητέρα του Αμφιδάμαντα, του Αγκαίου, του Επόχου και του Ιάσου. Σύμφωνα όμως με άλλες παραδόσεις, σύζυγος του Λυκούργου ήταν η Κλεοφύλη ή η Αντινόη.

Κόρη του Ιφίτου και μητέρα του Αδράστου από τον Ταλαό, σύμφωνα με τον Υγίνο. Συνήθως όμως ως μητέρα του Αδράστου αναφέρεται η Λυσιμάχη ή η Λυσιάνασσα.

Κυρία επί των τιμών της Πηνελόπης, αναφερόμενη στην Οδύσσεια.

Η Πέρση

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Πέρση είναι γνωστή μία από τις Ωκεανίδες, τις θυγατέρες του Ωκεανού και της Τηθύος). Η Πέρση ταυτίζεται με την Περσηίδα (Περσηίς) που αναφέρει ο Ησίοδος (Θεογονία 356). Παντρεύτηκε τον ίδιο τον θεό Ήλιο και απέκτησαν μαζί 4 παιδιά: το γνωστό από την Αργοναυτική Εκστρατεία βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη, τον Πέρση, τη γνωστή από την Οδύσσεια μάγισσα Κίρκη και την Πασιφάη. Η Πέρση αναφέρεται στην Οδύσσεια (κ 139).