Ουφ!

Ενα μεγάλο ουφ να το πούμε. Στη Γερμανία, «το Κέντρο άντεξε» που θα έλεγε κι ο Γέιτς. Και χθες οι περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ξημέρωσαν με χαμόγελα.

Οι νικητές Χριστιανοδημοκράτες του Φρίντριχ Μερτς θα συγκροτήσουν κατά τα φαινόμενα έναν «μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό» με τους Σοσιαλδημοκράτες που υπέστησαν τη βαρύτερη ήττα της μακράς ιστορίας τους.

Και οι δύο μαζί έχουν καθαρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία κι αρκετή πολιτική ευθύνη για να το επιτύχουν.

Τώρα τα δυσάρεστα νέα.

Το άθροισμα ακροδεξιών/ακροαριστερών έφτασε στο 35%. Στην πρώην Ανατολική Γερμανία σάρωσαν.

Είναι το μεγαλύτερο ποσοστό που έχουν πάρει τα άκρα από το 1933 και τις τελευταίες εκλογές της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Μετά ήλθε ο δεκανέας με το μουστακάκι.

Πώς θα χειριστεί αυτό το δεδομένο ο κυβερνητικός συνασπισμός εφόσον συγκροτηθεί; Θα το δούμε.

Ούτως ή άλλως και μετά την εποχή Μέρκελ, οι Χριστιανοδημοκράτες έχουν επιστρέψει σε ένα πιο παραδοσιακό ρεπερτόριο, όπως στα ζητήματα της μετανάστευσης.

Ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες θα αναζητήσουν προφανώς μια νέα ηγεσία για να επιδιώξουν και εκείνοι να προσεγγίσουν ξανά τα εργατικά στρώματα.

Το αισιόδοξο είναι ότι απέναντι στο 35% των άκρων, το Κέντρο (Χριστιανοδημοκράτες, Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι και Φιλελεύθεροι) άθροισε πάνω από 60%. Η Γερμανία άντεξε μαζί του.

Φυσικά αυτό το μεγάλο βήμα για τη σταθεροποίηση της Ευρώπης δεν αρκεί. Πρέπει να ακολουθήσει και η Γαλλία, όταν απαλλαγεί από τους δικούς της «ακροαριστεροδεξιούς». Και φυσικά να μη γίνει καμία στραβή με τους υπόλοιπους – το πιάσατε ελπίζω το υπονοούμενο…

Κακά τα ψέματα, η ανασυγκρότηση της Ευρώπης είναι το κλειδί για το μέλλον. Και η ανασυγκρότηση αυτή δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη Γερμανία και τη Γαλλία.

Αν ο «άξονας» της Ευρώπης κλατάρει, θα μείνουμε ξέμπαρκοι να μας κυνηγούν ο Τραμπ κι ο Πούτιν. Νομίζω ότι δεν είναι ώρα για κυνηγητά.

Ηδη ορίστηκε την ερχόμενη εβδομάδα έκτακτη Σύνοδος Κορυφής για την Ουκρανία. Τη Γερμανία θα εκπροσωπήσει (υποθέτω) ο απερχόμενος καγκελάριος Σολτς, δεν είναι πιθανό να έχει σχηματιστεί νέα κυβέρνηση έως τότε.

Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο όμως και παρά τις διαφωνίες φαίνεται ότι προκύπτει μια σαφής γραμμή: δεν υπάρχει λύση για την Ουκρανία χωρίς τη συμμετοχή και τη συμφωνία της Ουκρανίας.

Ακόμη και η Μεγάλη Βρετανία το δηλώνει.

Δεν βλέπω λοιπόν ποιος Ορμπαν και ποια Μελόνι θα το αμφισβητήσουν. Ιδίως μετά το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών.

Στο κάτω κάτω μπορεί στην Ουάσιγκτον να κάνουν ό,τι τους κατέβει (αν υποθέσουμε ότι ξέρουν τι κάνουν…) αλλά στην Ευρώπη μασκαράδες δεν είμαστε.

Keywords
Τυχαία Θέματα