Ποια ακριβώς Δημοσιογραφία

Να συμφωνήσουμε πως ο Τύπος έχει βαθιά υποχρέωση, δομική, να ερευνά σε όλες τις πτυχές τους τις υποθέσεις που αγγίζουν τον πυρήνα της Δημοκρατίας και των σύγχρονων κεκτημένων της πολιτείας. Τέτοιες δε υποθέσεις επειδή ακριβώς είναι εν κινήσει, εμπλουτίζονται και εξετάζονται διαρκώς – παρά το γεγονός πως κάποιοι προφανώς εμπλεκόμενοι δεν θα ήθελαν. Αθροίζονται δε στοιχεία και από τη δημοσιογραφική έρευνα η οποία επίσης έχει υποχρέωση να σχολιάζει, αλλά και όταν η υπόθεση καθαυτή έχει πάει στη Δικαιοσύνη, από τα αντίδικα μέρη.

Στοιχειώδες θα πει κάποιος. Και θα αναρωτηθεί: γιατί δίνετε

σήμερα στο κυρίως κομμάτι της στήλης σας χώρο για θέματα που είναι λυμένα στα πρώτα έτη δημοσιογραφικών σχολών; Γιατί με αφορμή το σκάνδαλο των υποκλοπών και του τερατώδους μηχανισμού του Predator – που επιπροσθέτως δεν αφορά απλώς παρακολουθήσεις αλλά και χειραγώγηση υλικού και απόλυτη κατάλυση κάθε ιδιωτικού δεδομένου – κάποιοι θεωρούν πως ο Τύπος πρέπει να μην έχει λόγο και να μη θέτει ερωτήματα.

Προφανώς ορισμένοι τζογάρουν είτε στον κυνισμό και την παθητικοποίηση της κοινής γνώμης με μια λογική του «όλοι παρακολουθούν όλους», είτε με εκφοβισμό των δημοσιογράφων που έχουν επιλέξει να ερευνήσουν το θέμα. Μια στρατηγική που καταγράφεται στο δεύτερο σκέλος είναι αυτή των αλλεπάλληλων αγωγών αλλά και των SLAPPS. Και άρα του προληπτικού φόβου για τον κάθε δημοσιογράφο που επιχειρεί να ψηλαφίσει το θέμα και τις πολιτικές του ή ακόμη και πολιτειακές του προεκτάσεις.

Εδώ τώρα φαίνεται πως μετακινούμαστε σε ένα ακόμη πιο επικίνδυνο σημείο με τα πρόστιμα που πέσαν στο κανάλι του Mega από το ΕΣΡ για τις υποκλοπές. Οχι απλώς δεν θα γράψεις, δεν θα πεις κάτι για την υπόθεση, αλλά δεν θα παρουσιάσεις και τα στοιχεία για τους φερόμενους μετόχους και δράστες της υπόθεσης. Δεν έχεις δικαίωμα ως Τύπος να παρουσιάζεις βήμα-βήμα και σημείο-σημείο την υπόθεση που είναι εν κινήσει και άρα σε καθεστώς διερεύνησης και σε καθεστώς είτε εμπλουτισμού της ίδιας της προδικασίας της, ή ακόμη και αναίρεσης ή απόρριψης στοιχειών για αυτήν.

Μα το Predator, οι υποκλοπές – που απασχολούν σταθερά τρία χρόνια και ορθά τη δημόσια σφαίρα – έχουν και πολιτικές προεκτάσεις. Πυροδότησαν παραιτήσεις ανώτατων πολιτικών επιτελικών στελεχών σαν του τέως γ.γ. της κυβέρνησης, που λόγω και της θέσης του στο νομοθετημένο επιτελικό κράτος είχε κομβική θέση στις κυβερνητικές στρατηγικές. Ακόμη και σε προτάσεις μομφής οδήγησαν στη Βουλή έπειτα από πόρισμα της ΑΔΑΕ (Ιανουάριος του 2023).

Τις υποκλοπές δεν τις πολιτικοποίησε ο Τύπος. Το ίδιο το πολιτικό σύστημα αναζήτησε στην πολύκροτη υπόθεση και πολιτικές ευθύνες. Αυτές ακριβώς τις αντιθέσεις, κυρίαρχες στο πολιτικό τοπίο, είχε υποχρέωση και ο Τύπος, ηλεκτρονικός και μη, να καταγράψει. Αλίμονο αν όπως και στα Τέμπη τώρα, δεν παρακολουθούσε την εξέλιξη των ερευνών, δεν αναδείκνυε αντιφάσεις και νέα ευρήματα. Αλίμονο αν δεν έβαζε τίτλους και δεν έθετε ερωτήματα. Ποιος θα ήταν ο ρόλος του;

ΥΓ. Ολα αυτά τα γράφουμε γιατί το ΕΣΡ έκρινε ότι το Mega παραβίασε κατ’ εξακολούθηση τις διατάξεις περί «υποχρέωσης σεβασμού της προσωπικότητας αναφερομένου σε εκπομπές προσώπου» και έριξε πρόστιμο ύψους 90.000 ευρώ στο κανάλι μετά την προσφυγή που είχε κάνει ο Γρηγόρης Δημητριάδης με αφορμή τα ρεπορτάζ του καναλιού για το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Keywords
Τυχαία Θέματα