Σκηνικό ασφυξίας

18:18 9/2/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Οχι πως η θεώρηση των πραγμάτων ήταν διαφορετική στο Μαξίμου, αλλά σχεδόν όλοι στον πρωθυπουργικό πυρήνα έχουν πλέον αντιληφθεί ότι οι εκλογές δεν αντιμετωπίζουν κάθε πρόβλημα. Τα ανοικτά ζητήματα παραμένουν ανοικτά και μετά τις κάλπες – και ο λαός που μίλησε δεν δίνει άφεση αμαρτιών. Τα παραδείγματα, άλλωστε, είναι αμέτρητα εντός κι εκτός συνόρων. Το 1972 ο Ρίτσαρντ Νίξον επανεξελέγη πανηγυρικά, αν και κλιμακώνονταν οι αποκαλύψεις του Μπομπ Γούντγουορντ και του Καρλ Μπερνστάιν στην «Ουάσινγκτον Ποστ» για το σκάνδαλο του

Γουοτεργκέιτ. Η κάλπη δεν έγινε κολυμβήθρα. Τρία χρόνια αργότερα ο Νίξον οδηγήθηκε σε αναγκαστική παραίτηση από τον Λευκό Οίκο – ο πρώτος αμερικανός πρόεδρος στα χρονικά που βρέθηκε στην έξοδο. Στα καθ΄ ημάς, ο χρόνος και οι εκλογές που μεσολαβούν επίσης δεν σβήνουν τα πάντα. Η εκλογική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ στις κάλπες του 2012 δεν έχει να κάνει μόνον με τα μνημόνια. Οι πρώην υπουργοί του που προφυλακίζονταν για «αμαρτίες» που χρονολογούνταν μια δεκαετία νωρίτερα, ίσως προκάλεσαν μεγαλύτερο χτύπημα, οδηγώντας και στο εκλογικό κραχ. Εν μέσω χειμωνιάτικου σκηνικού, τον Φεβρουάριο του 2025, στην κυβέρνηση δεν έχουν αμφιβολία ότι τα Τέμπη, οι υποκλοπές και όσα δοκίμασαν από το 2019 τις κυβερνητικές αντιστάσεις, είναι ακόμη εδώ.

Με βάση τον σχεδιασμό που είχε μπει στα σκαριά έναν μήνα νωρίτερα, στο Μαξίμου εκτιμούσαν ότι όλα θα περιστρέφονται αυτές τις ημέρες γύρω από την προεδρική εκλογή. Η κίνηση με την επιλογή Τασούλα θα μπορούσε να συσπειρώσει τη δεξιά πτέρυγα και να αποτελέσει ένα νέο σημείο εκκίνησης – την ώρα, μάλιστα, που ο Τραμπ επανερχόταν στον Λευκό Οίκο. Η ατζέντα προφανώς έχει αλλάξει, χωρίς να υπάρχει περιθώριο επανεκτίμησης της κατάστασης. Η κυβερνητική πλειοψηφία στις 12 Φεβρουαρίου θα στείλει στο Προεδρικό τον Κώστα Τασούλα, αλλά στην πραγματικότητα προετοιμάζεται για την προανακριτική. Δεν είναι το σχέδιο που υπήρχε στο τραπέζι, αντιθέτως επιτείνει τη σύγχυση μέσα στην οποία κινούνται υπουργοί και βουλευτές το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Η συζήτηση για τον ανασχηματισμό που έχει φουντώσει, όπως και τα σενάρια για τον εκλογικό ορίζοντα που βρίσκουν πρόθυμα αφτιά, επιβεβαιώνουν ότι στο Μέγαρο Μαξίμου καλούνται να διαχειριστούν ένα νέο σκηνικό.

Στο κυβερνητικό στερέωμα δεν χρειάζονταν πολλές αποδείξεις για τη νέα εικόνα και τη μεγάλη στροφή. Αρκούσε η απρογραμμάτιστη τηλεοπτική συνέντευξη του Πρωθυπουργού, που πολλοί αξιολογούν ως εσφαλμένη κίνηση – την πρώτη στραβοτιμονιά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο πεδίο της πολιτικής διαχείρισης και επικοινωνίας. Σε γενικές γραμμές, το συμπέρασμα είναι ότι εκείνη η συνέντευξη έφερε και την προανακριτική, χωρίς να υπάρχει χώρος για ελιγμούς. Πλέον, η κυβέρνηση ή θα σταματήσει μια παραπομπή υπουργού της, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο καταγγελιών περί «συγκάλυψης» ή θα την προκρίνει, προκαλώντας ασφυξία στον Χρήστο Τριαντόπουλο. Ξαφνικά η κατάσταση δείχνει αδιέξοδη.

Μπροστά στη στροφή, πάντως, οι περισσότεροι υπουργοί έχουν φροντίσει να εναρμονιστούν. Εστω κι αν δεν επιλέγουν να βρεθούν όλοι στην πρώτη γραμμή. Στο νέο σκηνικό, ο Αδωνις Γεωργιάδης δείχνει να αποτελεί μια εξαίρεση, καθώς διαχρονικά κινείται με τη βεβαιότητα ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Χωρίς να τραβάει πλέον διαχωριστικές γραμμές απέναντι στους συγγενείς των θυμάτων, έχει βγει εκ νέου μπροστά στη σύγκρουση με την αντιπολίτευση και τις δικές της σκοπιμότητες. Οπως και για να στηρίξει υπουργούς που νίπτουν τα χείρας για το ενδεχόμενο να μεταφέρεται λαθραίο υλικό μέσω του δημόσιου σιδηροδρομικού δικτύου. Για τον υπουργό Υγείας, το επόμενο τρίμηνο ίσως αποδειχθεί το κρισιμότερο της πρωθυπουργικής θητείας Μητσοτάκη. Με την προανακριτική ανοικτή, στο δικό του μυαλό δεν υπάρχει χώρος για ανασχηματισμό που θα άνοιγε άλλες εσωκομματικές πληγές. Οπως δεν υπάρχει χώρος και για εκλογικά σενάρια που κάνουν, έτσι κι αλλιώς, πιο δύσβατο το τοπίο για μια αυτοδύναμη κυβέρνηση. Η κυβερνητική πλειοψηφία δεν μπορεί να τελεί υπό αίρεση. Στο διά ταύτα, ο Μητσοτάκης, αναζητώντας λύσεις, χρειάζεται χρόνο.