Στο ίδιο έργο θεατές

16:50 15/1/2025 - Πηγή: Τα Νεα

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, στη Σκωτία είχαν τεράστιο πρόβλημα τροχαίων δυστυχημάτων επειδή οδηγούσαν μεθυσμένοι. Ο αριθμός των νεκρών στους δρόμους ήταν ίσως ο υψηλότερος στην Ευρώπη, αν θυμάμαι καλά. Μέσα σε λίγα χρόνια, προτού καν τελειώσει η δεκαετία, το είχαν λύσει. Οι στατιστικές είχαν πέσει στα επιτρεπτά για πολιτισμένη χώρα επίπεδα. Πώς το κατάφεραν; Ποια φοβερή ιδέα κατέβασαν και μέσα σε τρία-τέσσερα χρόνια το είχαν λύσει; Η ιδέα ήταν πράγματι φοβερή, με την κυριολεκτική σημασία του όρου, διότι ενέτειναν τους ελέγχους και όποιον τσάκωναν να οδηγεί μεθυσμένος του αφαιρούσαν το

δίπλωμα οδήγησης. Για πόσο; Για πάντα. Το φοβερότερο, δε, ήταν ότι τη δρακόντεια αυτή ποινή αυτή την επέβαλαν στους παραβάτες χωρίς εκπτώσεις και εξαιρέσεις. Το αποτέλεσμα όμως ήταν ότι οι Σκωτσέζοι σοβαρεύτηκαν, συμμορφώθηκαν κι έπαψαν να σκοτώνονται ηρωικά στους δρόμους σαν Ελληνες. Εχασαν δόξα, κέρδισαν όμως ζωή.

Επειδή λοιπόν έχω υπόψη το παράδειγμα της Σκωτίας, δεν μου πέφτει το σαγόνι στο πάτωμα επειδή ο Πρωθυπουργός έδιωξε τον επικεφαλής της Αστυνομίας στα Χανιά. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι καλά έκανε και τον έδιωξε. Μια τόσο εξευτελιστική απομάκρυνση από τα καθήκοντά του είναι η κλοτσά (και όχι κλοτσιά) στον πισινό που του άξιζε! Το πρόβλημα όμως δεν λύνεται επειδή άλλαξε ο διοικητής της Αστυνομίας. Η κοινωνική οργή κάπως εκτονώνεται, όμως η κουλτούρα και το πνεύμα που διέπουν τη συμπεριφορά οδηγών και αστυνομικών παραμένουν και με νέο διοικητή, ας είναι και ο καλύτερος. Η ατιμωρησία και η μονιμότητα στο τέλος κερδίζουν πάντα, γιατί οι μεν οδηγοί δεν έχουν λόγο να συμμορφωθούν με τη λογική, εφόσον δεν υπάρχει τιμωρία, οι δε αστυνομικοί δεν έχουν λόγο για να είναι άψογοι στα καθήκοντά τους εφόσον δεν κινδυνεύει η δουλειά τους. Συνεπώς, ας μη χάνουμε τον χρόνο μας.

Συζητούμε παρ’ όλα αυτά το θέμα, έστω και αν ξέρουμε ότι δεν διορθώνεται. Και δεν διορθώνεται αφενός επειδή θα χρειαστεί να περάσει μία ακόμη γενιά ώσπου να αναγνωρίσουμε επιτέλους ότι η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων είναι εμπόδιο στην εξέλιξη του κράτους και πρέπει να φύγει και αφετέρου επειδή διάθεση ή δυνατότητα, ώστε να τοποθετηθούν κάμερες παντού, δεν υπάρχει. Το συζητούμε ωστόσο επειδή πρέπει κάπως να εκτονώσουμε τη φρίκη που νιώθουμε από την ακραία περίπτωση ολιγωρίας της Αστυνομίας. Δεν είναι μικρό πράγμα να πιάνουν μεθυσμένο στο τιμόνι εκείνον που του έχει αφαιρεθεί το δίπλωμα οδήγησης και να τον αφήνουν. Πολύ περισσότερο όταν εκείνος, αμέσως μετά, σκοτώνει με το αυτοκίνητό του έναν 22χρονο, ο οποίος επέστρεφε από τη δουλειά του.

Κατανοώ λοιπόν και σέβομαι τον αποτροπιασμό και την οργή που εκφράζεται και, βεβαίως, δεν αμφισβητώ τη γνησιότητα των αισθημάτων. Λέω όμως σε όσους τώρα εμφορούνται από αυτά ότι, παιδιά, θα το ξεχάσουμε και αυτό και μάλιστα σύντομα. Για να μη νομίζετε ότι υπερβάλλω, θυμάστε εκείνη την κοπέλα με το ωραίο χαμόγελο, την έλεγαν Κυριακή Γρίβα, την οποία κατέσφαξε ο φίλος της έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων; Ανάλογη περίπτωση ολιγωρίας από πλευράς της Αστυνομίας ήταν και εκείνη. Την ξεχάσαμε όμως και πήγαμε παρακάτω, μένοντας στα ίδια ακριβώς  – αυτή είναι και η τέχνη μας, άλλωστε. Σημειώστε, δε, ότι ακόμη δεν συμπληρώθηκε χρόνος από τη στυγερή δολοφονία της…

ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Παρεμπιπτόντως, η αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. που συνελήφθη με την κατηγορία ότι συνεργαζόταν με τη μαφία των οίκων ανοχής και η οποία είχε βραβευτεί ως «αστυνομικός της χρονιάς» το 2019 κατακτά και φέτος τον ίδιο τίτλο κι ας είμαστε ακόμη στην αρχή του χρόνου. Δεν πρέπει να ανησυχεί για τον ανταγωνισμό. Νέα, όμορφη και διεφθαρμένη, έχει λαμπρό μέλλον μπροστά της. Μετά τη φυλακή…

ΨΥΧΡΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ

Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας πρότεινε τον μπαμπά της ως ιδανική προσωπικότητα για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν της πέρασε από τον νου ότι η αντικειμενικότητα της κρίσης της μπορεί να αμφισβητηθεί λόγω της συγγενικής σχέσης, γιατί τα πλεονεκτήματα του κ. Νίκου Κωνσταντόπουλου είναι τόσο προφανή, ώστε μόνο οι ζηλόφθονες και οι κακοπροαίρετοι θα έβρισκαν κάτι το μεμπτό στην άσπιλη διαδρομή του. Αφήστε δε ότι έχει και το κατάλληλο παράστημα! Συμφωνώ, λοιπόν, με τη γνώμη της κόρης του. Απλώς αναρωτιέμαι αν τον ρώτησε προηγουμένως ή μήπως δεν υπήρχε λόγος; Πώς να τολμήσει να φέρει αντίρρηση ο άνθρωπος; Εσείς θα τολμούσατε;